Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //
Ήρθαν πάλι τα Χριστούγεννα. Τριγύρω όλα ζοφερά.
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει, οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη… Μα οι καιροί είναι Χαλεπ(ο)ι.
Χριστούγεννα. Μέρες γιορτής και ξενοιασιάς…
Μα πώς να νιώσεις την ξενοιασιά της γιορτής όταν σε δέρνει η ανεργία, η φτώχεια; Είναι δύσκολο αυτές τις ημέρες να ζεις στη φτώχεια.
Μέρες θαύματος και αγάπης…
Κι όμως. Το «θαύμα» της Βηθλεέμ δε ζέστανε όλες τις ψυχές. Στα περισσότερα σπίτια δεν έφτασε η λάμψη από το χριστουγεννιάτικο αστέρι. Οι τρεις μάγοι δεν έφτασαν ποτέ στη φάτνη των λαϊκών σπιτιών.
Το «εν ανθρώποις ευδοκία» ηχεί ειρωνικά. Η φτώχεια, η ανέχεια δεν πασπαλίζονται με ευχές. Λείπουν πολλά από το τραπέζι. Το ίδιο φτωχικό, όπως τις άλλες μέρες της χρονιάς.
Οι λέξεις, οι ευχές κρύβουν ένα δράμα. Το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και υποαπασχολούμενων. Το δράμα εκατομμυρίων ξεριζωμένων.
Τι νόημα μπορεί να έχει η αγάπη χωρίς μίσος για τ’ άδικο; Και το «επί γης ειρήνη» αν δε συνοδεύεται από αντίσταση σε μεσσίες και καταπιεστές που τσακίζουν τον άνθρωπο και ματώνουν τους λαούς;
Τι νόημα έχουν οι ευχές χωρίς τη διάθεση και το πείσμα τα χρόνια πολλά να γίνουν και χρόνια καλά και ανθρώπινα;
Το θαύμα το κάνει ο άνθρωπος, αυτός ο γίγας… Χωρίς μεσσίες. Το μέγα θαύμα θα γίνει στο δρόμο. Εκεί που των ποιμένων κρίνεται το δίκιο και αμφισβητούνται όσα προετοιμάζουνε ξανά οι «εν υψίστοις».
Οι μέρες που λαχταρίσαμε θα ‘ρθουν… Κι αν δε βρίσκουν το δρόμο, ας τους τον δείξουμε εμείς ακολουθώντας …άστρο λαμπρό.
Αστρο λαμπρό για το λαό είναι η οργάνωση και η πάλη για μια άλλη κοινωνία
(Το χαρακτικό είναι του Σπύρου Βασιλείου)
