Στις 24 Σεπτεμβρίου 2000 έφυγε από τη ζωή ο κομμουνιστής νομικός Λέων Αυδής.
Ο Λεων. Αυδής γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1937. Το 1968 εκτοπίστηκε, από την Απριλιανή δικτατορία, στη Σίκινο. Τη χρονική περίοδο 1981-1986 διατέλεσε αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Από το 1991 ως το 1993 διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρίας Δικαίου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, της οποίας και παραμένει μέλος. Το 1996 εκλέχθηκε βουλευτής του ΚΚΕ στην Α’ Αθήνας. Από την ιδιότητα του βουλευτή παραιτήθηκε το Μάη του 1997 για να ασχοληθεί με το Δήμο Αθηναίων ως δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα”.
Εχει συγγράψει μελέτες και άρθρα για θέματα του Εργατικού Δικαίου, τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε νομικά περιοδικά (“Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου”, “Δελτίο Εργατικής Νομοθεσίας”, “Δίκαιο Επιχειρήσεων και Εταιριών”) και σε άλλα περιοδικά και εφημερίδες (“Συνδικαλιστική Επιθεώρηση”, “Ριζοσπάστης”).
Τον Λεων. Αυδή «αποχαιρέτησε», εκ μέρους του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής. Εμφανώς συγκινημένος, στάθηκε στην αγωνιστική δράση του Λεων., που αποτελεί ανεκτίμητη περιουσία, στο επιστημονικό του ανάστημα και στην ξεκάθαρη θέση του στη ζωή, «στην από δω μεριά, όπου βρίσκονται οι καταπιεσμένοι, οι αδικημένοι κι αυτοί που τους υπερασπίζονται» – όπως τόνισε.
Ολόκληρη η ομιλία του Σπ. Χαλβατζή έχει ως εξής:
«O σύντροφος Λεων. Αυδής, που όλοι εμείς αποχαιρετάμε σήμερα, η ΚΕ του ΚΚΕ, τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι αριστεροί, ριζοσπάστες, ο λαός της Αθήνας, ήταν ξεχωριστός άνθρωπος.
Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς ανθρώπους, με το ήθος, τη μαχητικότητα, το επιστημονικό ανάστημα του συντρόφου μας. Να αποχαιρετάς αγωνιστές που ανάλωσαν τη ζωή τους για το λαό και τον τόπο. Που έδωσαν ό,τι καλύτερο, μέσα από τη συλλογική δράση.
Εφυγες πρόωρα Λεων. Εφυγες τώρα που μπορούσες να δώσεις πολύ περισσότερα για την προώθηση της ενωτικής πολιτικής που προτείνει το ΚΚΕ. Ο τρόπος που εφάρμοσες στην πράξη την πολιτική του μετώπου απέδειξε ότι κάθε κομμουνιστής, σε κάθε περίπτωση, μπορεί να αναλύει τη συγκεκριμένη κατάσταση, να ερμηνεύει την πραγματικότητα και να κάνει το επόμενο βήμα.
Δούλεψες σε όλα τα μέτωπα του αγώνα. Για την ειρήνη, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την εθνική ανεξαρτησία, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των Ευρωαμερικανών ειδικά στα Βαλκάνια. Πάντα με τη σκέψη της συσπείρωσης, για το μέτωπο που θα ανοίξει το δρόμο, για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας.
Υπηρέτησες με ολοκληρωμένο τρόπο την πολιτική του ΚΚΕ στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. Την προώθησες μέσα από τη “Συμπαράταξη για την Αθήνα”.
Ζωή, στην υπηρεσία του λαού
Σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητές σου σαν κόκκινη κλωστή διαπερνούσε τη σκέψη σου η λογική της κοινής δράσης, με πολλούς ανθρώπους, που προβληματίζονται, προσδοκούν μια άλλη πορεία του τόπου.
Ολη σου η ζωή ήταν στην υπηρεσία του λαού. Στον αγώνα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, το λαό και τη νεολαία.Αγωνίστηκες για τους οικονομικούς μετανάστες που συνθλίβονται στις μυλόπετρες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Ησουν σεμνός, ασυμβίβαστος, ηθικός. Σηματοδοτούσες μια άλλη αντίληψη για τη ζωή, την κοινωνία. Η στάση ζωής των αιρετών έχει ιδεολογική, διαπαιδαγωγική επίδραση στους νέους. Αυτό είναι η ελπίδα.
Οσο ευαίσθητος και ήρεμος έδειχνες, αγαπημένε μας σύντροφε, όσο ήσυχος και μειλίχιος ήσουν, που συχνά νυχοπερπατούσες για να μην ενοχλήσεις τον συνάνθρωπό σου, τόσο αποφασιστικά και αδιάλλακτα, χωρίς κραυγές, προχωρούσες στη σύγκρουση με την αδικία απέναντι στους εργάτες, τους κατατρεγμένους της Αθήνας, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Σε θυμόμαστε, σύντροφε, στο Κόμμα, στη Βουλή, στους κοινούς αγώνες, στα δημοτικά και νομαρχιακά πράγματα να δίνεις μάχες μαζί με τους συντρόφους σου, στα πλαίσια της “Συμπαράταξης για την Αθήνα”, για να διεκδικήσετε μαζί με το λαό της την πόλη του. Οπως έγραφε και το Πρόγραμμά σας, για τους εργαζόμενους, επαγγελματίες, βιοτέχνες, τους συνταξιούχους, για την εργαζόμενη διανόηση και πάνω απ’ όλα για τη νεολαία της Αθήνας. Για την παιδεία, τη μόρφωση, τον αθλητισμό, και την πολιτιστική ανάπτυξη της νεολαίας.
Ενάντια στους ψεύτικους παραδείσους, τους δαιδαλώδεις δρόμους που επιμένουν να τους περάσουν. Ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, σε όλες τις εξαρτησιογόνες ουσίες. Αγωνίστηκες για τους ελεύθερους χώρους. Για να αλλάξει η Αθήνα. Για να γίνει η πόλη για τους κατοίκους της, για τους εργαζόμενους, το λαό της και όχι βιτρίνα της αστικής τάξης.
Πάλεψες ξεχωριστά για τους οικονομικούς μετανάστες, που καταπιέζονται διπλά και τριπλά.
Συνέπεια λόγων και έργων
Λίγες μέρες πριν, παρά τους πόνους, έγραψες άρθρο για να πεις τη γνώμη σου για επίκαιρα ζητήματα. Το θάρρος της γνώμης, η αποφασιστικότητα, η καθαρή λεβέντικη, μα και ανθρώπινη ματιά σου, θα μείνουν στη θύμηση όλων.
Σεμνός, αγνός, συνεπής, ηθικός. Τίμησες με λόγο και έργο, με στάση ζωής, την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ. Εξορίστηκες το 1968 από τη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία στη Σίκινο για την αντιστασιακή σου δράση.
Διαπρεπής νομικός. Μαρξιστής διανοούμενος της δράσης, της καθημερινής πάλης, της αναμέτρησης με τα προβλήματα και όχι του γραφείου. Πάντα έβαζες το συλλογικό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Σαν βλέπει κανείς από μακριά, ανάμεσα από τις δύο όχθες, Λεων. διακρίνεσαι ολοκάθαρα στη μία όχθη. Στην από δω μεριά, όπου βρίσκονται οι καταπιεσμένοι, οι αδικημένοι κι αυτοί που τους υπερασπίζονται.
Από τη μια μεριά είναι το δίκιο
Στα δικαστήρια που υπερασπιζόσουνα εργάτες, οικονομικούς μετανάστες ήσουν αποφασιστικός, μαχητικός, αποτελεσματικός.
Η δράση σου στους δρόμους της Αθήνας, στις φτωχογειτονιές, στα σοκάκια, στα εργοστάσια, στους πάγκους της ψαραγοράς, εκεί που δουλεύουν και ζουν οι εργαζόμενοι, ήταν το ίδιο υψηλή, όπως η επιστημονική σου δουλιά.
Ησουν το παράδειγμα του επιστήμονα, που κοινωνικοποίησες την επιστημονική σου γνώση. Τη γνώση σου αυτή την έβαλες να εξυπηρετεί τα υψηλά ιδανικά που υπηρετούσες. Είχες βαθιά κοινωνική γνώση. Και συχνά πρότεινες ένα βιβλίο, ένα ποίημα, ένα μυθιστόρημα για να πλουτίζουν όλοι τις γνώσεις τους. Γνώριζες τη δύναμη της εργατικής τάξης, ότι μπορεί να διαφεντεύει τη ζωή της. Προσπαθούσες να δώσεις σε όλους αυτή τη γνώση της δύναμής τους. Διεκδικούσες την ανάδειξη της ανθρώπινης αξίας, την καταχώριση του κοινωνικού κεκτημένου, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συλλογική ικανοποίηση των συλλογικών αναγκών, τη διασφάλιση και επέκταση των δημοκρατικών ελευθεριών.
Γι’ αυτό κάθε επιτυχία της καθημερινής σου δράσης, ήταν, όχι προσωπική, αλλά συλλογική. Είναι καθαρό, όχι μόνο σε μας, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, κομμουνιστές όπως ο Λεων., είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει η δυνατότητα να ανοίξει ο άλλος δρόμος.Υπάρχει όχι απλώς η ελπίδα, αλλά η βεβαιότητα ότι θα νικήσουν οι ιδέες, τα οράματα, θα νικήσουν οι άνθρωποι. Θα πάρουν τις τύχες στα δικά τους χέρια. Η λαϊκή πάλη θα αναπτύσσεται. Θα αλλάζουν οι συσχετισμοί στο μαζικό κίνημα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε πολιτικό επίπεδο θα προωθείται η πολιτική του μετώπου.
Κι εσύ Λεων. άφησες πλούσια παρακαταθήκη για όλα αυτά. Ακόμα και η επιλογή σου για μη θρησκευτική τελετή, επιβεβαιώνει ότι τις ιδέες σου τις έκανες πράξη μέχρι το τέλος. Το ΚΚΕ αισθάνεται υπερήφανο γιατί ανήκες στη μεγάλη οικογένεια των κομμουνιστών, σύντροφέ μας, Λεων.
Η συντρόφισσα της ζωής σου, η Ιριδα, ο γιος σου Βασίλης, μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι, γιατί Λεων. άφησες ανεκτίμητη περιουσία, παρακαταθήκη τη στάση ζωής σου.
Ωρα καλή σου, σύντροφε».
Πηγή: Ριζοσπάστης
