Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λαυρέντης Διανέλλος, από τις πιο συμπαθητικές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου

Μια από τις πιο συμπαθητικές μορφές του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, ο καλός πατέρας των ελληνικών ταινιών, έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 1978.

Ο Λαυρέντης Διανέλλος γεννήθηκε το 1911 στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας. Ηταν ένας από τους πρώτους μαθητές και συνεργάτες του Καρόλου Κουν, στη σχολή του οποίου γνώρισε τη σύζυγό του Φρόσω Κοκκόλα (1912-1999), ηθοποιό και τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1936 με τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη.

Στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1938 στην ελληνο-αιγυπτιακή παραγωγή «Δόκτωρ Επαμεινώνδας», που σκηνοθέτησε ο εβραίος Τόγκο Μιζραχί, με πρωταγωνιστές τον Παρασκευά Οικονόμου και τις αδελφές Καλουτά. Από το 1955 καθιερώθηκε στον ελληνικό κινηματογράφο, παίζοντας με την ίδια άνεση στο δράμα, στην κωμωδία, αλλά και στο μιούζικαλ, σε αξιόλογους δεύτερους ρόλους.

Υπήρξε ο πιο παραγωγικός ηθοποιός του Ελληνικού κινηματογράφου (ακολουθούν κατά πόδας ο Νάσος Κεδράκας και ο Γιώργος Βελέντζας), με τουλάχιστον 207 ταινίες στο ενεργητικό του (κατά τη διάρκεια της 25ετίας 1948-1973) . Διακρίθηκε σε ρόλους «πατέρα», δίπλα σε μεγάλες πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου.