Στις 3 Αυγούστου 1977 πεθαίνει ο Μακάριος. Μια μεγάλη μορφή του κυπριακού ελληνισμού, θρύλος για τους αγωνιζόμενους κατά της αποικιοκρατίας λαούς. Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ίδρυσή της μέχρι το θάνατό του. Καταγόταν από ποιμενική οικογένεια. Ανέβηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου το 1950. Ηγήθηκε του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας στο διάστημα 1955 – 1959. Διώχτηκε από τους Βρετανούς και εξορίστηκε στις Σεϋχέλλες. Ηταν φανατικός υπέρμαχος της ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η θέση του αυτή τον έφερε αντιμέτωπο με τις μεγάλες δυνάμεις και κυρίως με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, που μεθόδευαν από το 1960 τη ΝΑΤΟποίηση. Με σθένος υποστήριξε την παραμονή της Κύπρου στο χώρο των Αδεσμεύτων, όπου και υπήρξε επιφανής ηγέτης. Βρισκόταν στο στόχαστρο της άρχουσας τάξης και της Ελλάδας, που επανειλημμένως επιχείρησε την ανατροπή, ακόμα και τη δολοφονία του. Το 1974 ανετράπη από το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών, κατάφερε, όμως, να διαφύγει και να ηγηθεί και πάλι των προσπαθειών του κυπριακού λαού για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Πηγή: Ριζοσπάστης
