Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
«Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών». (Κ. Μαρξ, από τη 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη)
Λες και το ρολόι της ιστορίας έχει σταματήσει το τελευταίο διάστημα. Για άλλους το 1992 και τα περίφημα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης. Για άλλους ακόμη παλιότερα στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Οι φουστανέλες βγήκαν από τη ναφθαλίνη. Και από κοντά οι περικεφαλαίες, αλλά και τα εξαπτέρυγα. Τα εθνικιστικά (με βάση το περιεχόμενο τους και όχι τον κόσμο που τα ακολουθεί) συλλαλητήρια έγιναν ξανά «της μόδας» και η «κομισμένη ρωμιοσύνη» δείχνει να ξυπνά από τον λήθαργο όπως λένε και οι πρωτοστατούντες.
Ενώ τα τελευταία χρόνια τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα που τα συνοδεύουν περνούν με μικρές αντιστάσεις – αντιδράσεις, στην ανακαίνιση του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ κάτι αρχίζει να κινείται. Όμως κάθε κίνηση δεν σημαίνει πως είναι και για το καλό μας…
Έχει εκπαιδευτεί χρόνια τώρα ο λαός ,μέσω των πολυμόρφων μηχανισμών του συστήματος, να βλέπει μικρές εικόνες της πραγματικότητας και όχι ολόκληρο το κάδρο. Να βλέπει το δένδρο και να χάνει το δάσος. Και τελικά η αντίδραση του να περιορίζεται στο να χτυπά το σαμάρι και όχι το γομάρι…
Και θα περίμενε κανείς η πλούσια εμπειρία που υπάρχει στον τόπο αυτό για κάθε είδους πατριδοκάπηλους ,που πάντα οδηγούσαν τον τόπο σε περιπέτειες και το λαό σε τραγικά αποτελέσματα, να αξιοποιόταν. Να ξεχώριζε δηλαδή ο πατριωτισμός από τον εθνικισμό αλλά και το δίδυμο αδελφό του τον κοσμοπολιτισμό. Γιατί κακά τα ψέματα. Στην υπόθεση της ΠΓΔΜ και της ονομασίας του υπάρχουν και οι δύο στάσεις. Όσο λάθος είναι το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική», τόσο λάθος είναι και η άρον-άρον ένταξη της χώρας αυτή στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ στο όνομα της «γεωπολιτικών αναγκών και ευκαιριών». Ο «ρεαλισμός» του κεφαλαίου και οι «ανάγκες» του για αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων, δεν συμπίπτει με τις λαϊκές ανάγκες και κυρίως με την ανάγκη για Βαλκάνια ειρήνης, με σταθερά σύνορα, χωρίς ξένους επικυρίαρχους, χωρίς εθνικιστικές και αλυτρωτικές κραυγές.
Και από κοντά φυσικά με τις επιδιώξεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή αλλά και τις «δικής μας» άρχουσας τάξης τα σχέδια για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με στόχο και πάλι τον εγκλωβισμό του λαού σε «σχήματα» που θα οδηγήσουν την λαϊκή αγανάκτηση σε κανάλια αδιέξοδα, επικίνδυνα.
Το θέμα φυσικά είναι αυτός «βραχνάς» που επισήμανε ο Κ. Μαρξ να φύγει από τα μυαλά των απλών ανθρώπων, και τελικά αυτοί να μην στρατεύονται κάτω από ξένες προς τα πραγματικά τους συμφέροντα σημαίες. Και εδώ χρειάζεται πολύ δουλειά να γίνει απ’ όσους πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα των καιρών, με όπλο τον ορθό λόγο και τα επιχειρήματα, τη δύναμη του παραδείγματος και με εμπιστοσύνη στον ίδιο το λαό σαν δημιουργού ενός μέλλοντος που μπορεί και πρέπει να είναι διαφορετικός- καλύτερος από το παρόν. Με σαφή κατεύθυνση την πάλη ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και την πολιτική των κομμάτων τους, που μόνο νέα δεινά προμηνύουν για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Ιστορικά υπήρχε ο «πατριωτισμός» των κοτσαμπάσηδων και ο πατριωτισμός των «αρματολών και των κλεφτών». Ο πατριωτισμός των αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και η συνεργασία με τον κατακτητή των «εθνικοπατριωτών». Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας του ΔΣΕ και η στάση αυτών που έλεγαν στον Βαν Φλιτ το περίφημο «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας». Αλλά και μετά από τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας αυτοί που έστηναν οδοφράγματα στα ΝΑΤΟικά στρατεύματα και αυτοί που «ευχαριστούσαν τις ΗΠΑ».
Ιδού λοιπόν το πραγματικό «πεδίον δόξης λαμπρόν».
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
