Σχολιάζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //
«Μια κομμουνίστρια επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας» έγραψε στην πρώτη σελίδα της η εφημερίδα Documento στις 2.9.2018.
Πρόκειται για τηνέα υπουργό Προστασίας του Πολίτη Όλγα Γεροβασίλη, που στα νιάτα της πέρασε απ’ τις γραμμές της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Ανήκει, δηλαδή, σ’ αυτή την κατηγορία, που στη φρασεολογία των Κνιτών έχει καθιερωθεί ως «πρώην δικός μας» ή «πρώην δικιά μας»…
«Η προστασία των πολιτών είναι ουσιώδης και κρίσιμη για την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου» και «μιλάμε για προστασία των πολιτών και όχι για καταστολή. Μιλάμε για ασφάλεια που βασίζεται στην εμβάθυνση των δημοκρατικών αρχών με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και όχι στη διεύρυνση του αυταρχισμού με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν» δήλωσε σε συνέντευξή της στην κυριακάτικη «Kontranews» η Ολγα Γεροβασίλη πάλι την ίδια μέρα (2.9.2018).
Και, ω του θαύματος, την ίδια μέρα ήρθε η επιβεβαίωση για τα σώματα ασφαλείας, όπως τον θέλει η υπουργός: Στη Λάρισα έγιναν συλλήψεις τεσσάρων στελεχών του ΚΚΕ, οι οποίοι κρατήθηκαν όλη τη νύχτα, γιατί έκαναν αφισοκόλληση και έγραφαν συνθήματα ενόψει του φεστιβάλ «100 χρόνια ΚΚΕ – 50 χρόνια ΚΝΕ».
Με ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ καταγγέλλει: «Πρόκειται για ενέργεια επικίνδυνη για το λαϊκό κίνημα με τους κομμουνιστές μπροστά, που αποδεικνύει τον αυταρχισμό και την κατρακύλα της κυβέρνησης. Ο λαός της πόλης μας πρέπει να καταδικάσει στην συνείδηση του την προκλητική και ακραία αυτή πολιτική ενέργεια».
Απ’ το πρωί της Δευτέρας, 3 Σεπτέμβρη 2018, άρχισαν διαδηλώσεις στα δικαστήρια της Λάρισας με συνθήματα: «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, του λαού η πάλη θα τη σπάσει» και «κάτω τα χέρια από τους κομμουνιστές».
Τελικά τα μέλη του ΚΚΕ αφέθηκαν ελεύθεροι. Σε βάρος τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διακεκριμένη φθορά και ορίστηκε δικάσιμος για τις 5 Ιούνη του 2019.
Τώρα να επαναλάβει κανείς «πού ‘σαι νιότη μου πως θα γινόμουν άλλος» δεν έχει νόημα. Έχει ξεθωριάσει τόσο πολύ. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σιγοσφυρίξει απ’ την «Κατάσταση πολιορκίας» για το «πόσο άλλαξε αυτό το παιδί» και «τον αγώνα, που θα `ταν δύσκολος, αλλά ωραίος κι ήρθε να γίνει σαπισμένο σταφύλι…»
