Η εικόνα των απεργιακών κινητοποιήσεων στην Σουηδία
Έγινα μέλος στο σωματείο. Χαιρόμουν που θα ‘μαι, με άλλους περίπου χίλιους διακόσιους συναδέλφους από τους 1.500, μέλος σε ένα εργοστάσιο κάθετης παραγωγής κρέατος και υποπροϊόντων κρέατος. Τον δεύτερο ή τρίτο μήνα μας ήρθε ο μισθός διαφοροποιημένος κατά κάτι.
Οι οικογενειάρχες στην βάρδια που δούλευα είχαν κάνει τις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις και διαπίστωναν πως παίρνουν λιγότερα. Για μένα που ήταν έξτρα ασχολία απογευματοβραδινή παράλληλη με τις σπουδές δεν ήταν και το πρώτο που σκέφτηκα. Είδαμε τον αναλυτικό μισθό και πήγαμε στον εκπρόσωπο του σωματείου.
«Δεν ήμουν εγώ στις διαπραγματεύσεις» μας λέει, στους 2 Σουηδούς, 2 Έλληνες, ένα Φιλανδό, 2 Κούρδους και ένα Χιλιανό που απολυμαίναμε τα βράδια τα εργαλεία των ‘φόνων’. «Αλλά θα ρωτήσω».
Ρώτησε και μας είπε ότι τώρα μπορούμε να ρυθμίζουμε μόνοι μας την αμοιβή μας γιατί μπαίνουμε στο ακόρντ της ομάδας που σφάζει τα ζώα, τους τεμαχιστές και την ομάδα που παράγει τα υπόλοιπα υποπροιόντα. Βάλαν όλη την παραγωγή του εργοστασίου σε ένα συνολικό Ακόρντ. Δουλεύουμε με το κομμάτι …
— «Πώς θα την ρυθμίζουμε δηλαδή;»
— «Οσα περισσότερα ζώα θα σφάζονται τόσο περισσότερη δουλειά και παραγωγή θα έχει το εργοστάσιο και άρα θα παίρνετε και σεις περισσότερο μισθό. Βέβαια θα υπάρχουν και λίγο περισσότερες κρατήσεις λόγω αυξημένης διοικητικής υποστήριξης».
— «Και γιατί πήραμε λιγότερα;»
–«Ε, είναι που δεν ήρθαν περισσότερα ζώα μάλλον… Ελάτε στην ετήσια Γενική Συνέλευση να τα πούμε εκεί.»
Θα πάμε στην συνέλευση αποφασίζουμε σύσσωμοι οι 7 συν ένας νάνοι…
Πήγαμε και είχε 13 άτομα παρόντα από τα 1.200 στην Γενική απολογιστική συνέλευση.
Μας κέρασαν καφέ και αν δεν υπήρχε άλλο θέμα επανεκλέγεται η Διοίκηση, γίνεται δεκτός ο απολογισμός δράσης και ο οικονομικός.
Μια στιγμή λέμε. «Έχουμε το θέμα με το ακόρντ. Θέλουμε σταθερό μισθό.». Ο αναπληρωτής πρόεδρος, μια και ο κανονικός ήταν στα Κανάρια με την οικογένεια, μας εξηγεί τα ίδια που μας είπε και ο εκπρόσωπος και ότι είναι πολύ χαρούμενο το σωματείο και η Ομοσπονδία που τα βρήκε με τον εργοδότη και μετά από εξάμηνες διαπραγματεύσεις έχουμε μια καλή συμφωνία.
— «Αποφεύγουμε ανούσιες κινητοποιήσεις που θα ζημίωναν την επιχείρηση, το κύρος της και την δουλειά μας. Έχουμε συμφέρον να είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτήν την προσπάθεια. Βέβαια τις διαπραγματεύσεις δεν τις κάναμε εμείς, τις έκανε η Ομοσπονδία επισιτισμού μέσω επίσημου διαπραγματευτή. Μάλιστα θα συνεισφέρει η εργοδοσία και στο ταμείο απεργίας που είναι μεγάλη κατάκτηση(!)».
— «Βάλε θέμα για ψηφοφορία. Αναγγελία κινητοποιήσεων και απεργίας. Να καταργηθεί το ακόρντ». «Δεν γίνεται είμαστε μόνο 13».«Φτάναμε όμως για να σας απαλλάξουμε και να σας ξαναεκλέξουμε ε;»
Διάλειμμα για διαβούλευση. Τα λέμε μεταξύ μας. Ο ένας είναι προβληματισμένος. «Θα πάρουμε στο λαιμό μας 1.500 άτομα;» «Ας ερχόταν και οι υπόλοιποι» του λέμε. Φοβόταν ο συνάδελφός.
— «Μιλήσαμε με την Ομοσπονδία» λέει ο αναπληρωτής μετά. « Απαιτείται και η δική της σύμφωνη γνώμη αφού πάρουμε απόφαση, αλλά δεν συμφωνεί να την πάρουμε έτσι βιαστικά. Καλεί όμως όλους μας στην Στοκχόλμη και αναλαμβάνει όλα τα έξοδα, ξενοδοχεία, γεύματα, μετακίνηση για να τα πούμε από κοντά. Είναι περίπλοκο θέμα, ισχύει πια σε όλη την Σουηδία, θέλει συζήτηση. Θέλετε όλοι ή να βγάλουμε μια επιτροπή;»
— «Όχι βάλ’ το σε ψηφοφορία». «Μα…». «Βάλτο είπαμε» 6 υπέρ. 5 κατά 2 απέχουν. Απεργία. Να γραφεί στο πρακτικό και να αναγγελθεί.
— «Καλά θα δούμε» είπε. Μάζεψε τα χαρτιά και έφυγε τρέχοντας. Μείναμε και το καλαμπουρίζαμε λίγο βλέποντας την αντίδραση, ήρθαν και κάνα δυο των κατά για να μας εξηγήσουν ότι κι αυτοί τελικά ήθελαν αλλά… Οι πιο ‘παλιοί’ όταν το διηγήθηκα στον Σύλλογο «κάτσε και θα δεις μου είπαν…»
Την άλλη μέρα μας καλούσαν σε έκτακτη γενική συνέλευση για την επόμενη εβδομάδα.
Ήρθαν 135 σοσιαλδημοκράτες, ακύρωσαν την απόφαση και από τότε μας έβλεπαν στραβά…
Aυτά πριν απο χρόνια σε μια αθώα, παιδική σχεδόν, προσπάθεια κινητοποίησης.
Η εξέλιξη ειναι χειρότερη μετά την ανατροπή στην Σ.Ενωση. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας έχει χάσει 450.000 μέλη από τις μέρες τις κρίσης του 1990 μέχρι και το 2008 και από το 83% πήγε στα 69% συμμετοχής
Ποσοστά συμμετοχής φοβερά παγκοσμίως αλλά χωρίς δράση και ταξικό προσανατολισμό.
Πρόσφατα το 2016 έχασε 14.000 μέλη η Ομοσπονδία δημοτικών υπαλλήλων όταν αποκαλύφθηκε ότι διατηρούσε στρηπτιζάδικο στο κέντρο της Στοκχόλμης όπου συχνά παρευρίσκονταν και η ηγεσία της.
— «Μα πώς φτάσαμε ακόμη και στα σκάνδαλα;» ρωτάει η εφημερίδα ETC τον Olle Sahlström, πρώην διαμεσολαβητή και ερευνητή για την Εσωτερική Δημοκρατία στον συνδικαλισμό, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Σουηδίας που οδηγήθηκε στην πρόωρη σύνταξη, με αποζημίωση, σαν ιδιόρρυθμος και αμφιλεγόμενος, θα καταλάβουμε τον λόγο στην συνέχεια….
— Δεν ξαφνιάζομαι. Το χάσμα μεταξύ της ηγεσίας του συνδικαλισμού και των μελών έχει αυξηθεί καταστροφικά. Η ηγεσία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει αφού δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός ελέγχου. Ταυτόχρονα η πολιτική συνεργασίας εργοδοτών και συνδικαλισμού με σκοπό την εργασιακή ειρήνη έχει οδηγήσει σε ανταλλαγή αμοιβαίων υπηρεσιών και ‘χατιριών’ που αυξάνουν και τον κίνδυνο διαφθοράς.
— Μα γιατί αυτό συμβαίνει τόσο τακτικά; Με σκάνδαλα, αυθαιρεσίες κλπ
– Η εξουσία διαφθείρει. Είναι δελεαστικό όταν διαχειρίζεσαι τόσα δις από τις εισφορές των μελών ιδιαίτερα το ταμείο απεργιακής αποζημίωσης, όταν δεν θα συμβεί ποτέ απεργία. Θέλει θάρρος για να αντιδράσεις.
Η ηγεσία γίνεται σαν μια κλίκα, δημιουργεί την δική της κουλτούρα εξουσίας και γίνεται σαν τους εργοδότες που υποτίθεται ότι θα διαπραγματευτεί. Αυτός που θα αντιδράσει στην συνεργασία, έρχεται σε δύσκολη θέση και θα ‘μπεί στον πάγο’. Και μια οργάνωση υποτακτικών κάνει εύκολα λάθη.
— Πότε άρχισε αυτή η κατάσταση;
— Στην πραγματικότητα από την αρχή. Όταν συμφωνήθηκε η εργασιακή ειρήνη την δεκαετία του 30-40 . Η πολιτική συναίνεσης των Σοσιαλδημοκρατών ήρθε και συμπλήρωσε την συνεργασία. Έπαψε ο συνδικαλισμός να είναι κίνημα και έγινε «κρατικό ίδρυμα». Σταμάτησαν ταυτόχρονα οι ηγεσίες να ζητούν την γνώμη των μελών για έγκριση ή μη των συμφωνιών και άρα υπέσκαψαν την εσωτερική δημοκρατία.
— Πού βρίσκεται τώρα το θέμα της εσωτερικής δημοκρατίας;
— Κανείς στην ηγεσία δεν θέλει να το θίξει και να το αλλάξει. Το ίδιο συμβαίνει και με τον σοσιαλδημοκρατικό τύπο και τους δημοσιογράφους καθώς και άλλους «αναλυτές» στα κοινωνικά μέσα. Δεν τολμούν η δεν θέλουν.
— Ποια θα ήταν η λύση;
— Μόνο μια επανάσταση των μελών απο τα κάτω που θα σάρωνε το παλιό θα μπορούσε να το αλλάξει. Αλλιώς μένει η εποικοδόμημα όπως ακριβώς έχει.»
Δύο συνδικαλιστικοί φορείς αντιδρούν ακόμη.
- Η Ομοσπονδία λιμενεργατών είναι η μόνη Ομοσπονδία που είναι εκτός της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Σουηδίας και συσπειρώνει το 85% των λιμενεργατών. Διαγράφηκε την 10ετια του70 όταν δεν δέχτηκε να συγχωνευτεί και επειδή είχε στην Διοίκηση κομμουνιστές. Παρόλο που δεν έχει καθαρή ταξική συμπεριφορά αγωνίζεται για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, έξω από την συμβιβαστική συνδικαλιστική πολιτική των Σουηδικών Σοσιαλδημοκρατικών σωματίων. Αγωνίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας ενάντια στην προσπάθεια της νέας διοίκησης της Μέρσκ να κόψει εργασιακά δικαιώματα. Σύμμαχο της η Μέρσκ έχει την Ομοσπονδία Μεταφορών που έχει σύμβαση με την Μέρσκ, το Εμπορικό Επιμελητήριο και την Σουηδική κυβέρνηση που μελετά νόμο που να δυσκολεύει τις κινητοποιήσεις εξ αιτίας ακριβώς αυτού του αγώνα.
- Το Σωματείο εργαζομένων στο Μετρό Στοκχόλμης που δείχνει και την συμπαράστασή του στην Ομοσπονδία λιμενεργατών αλλά και με ψηφίσματα και συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις είναι παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις για τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Είναι που έχει Πρόεδρο Έλληνα Κομμουνιστή!
