Ο πολυδιαβασμένος ποιητής και δραστήριος μελετητής της ελληνικής λογοτεχνίας «έφυγε«από τη ζωή, σε ηλικία 91 ετών, στις 28 Απριλίου 1997, δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο της συντρόφισσάς του Ρίτας Μπούμη – Παππά . Μαζί αγωνίστηκαν για την πραγματοποίηση των ανθρωπιστικών ονείρων τους. Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες του λαού μας για ένα καλύτερο αύριο, ενώ ως συνήγορος υπερασπίστηκε εκατοντάδες αγωνιστές στα έκτακτα στρατοδικεία.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1906, όπου το 1930-1931 σε συνεργασία με τον Γιάννη Σκαρίμπα εξέδωσε το πρώτο λογοτεχνικό περιοδικό στην περιφέρεια με τίτλο “Επαρχία”, το οποίο πρωτοστάτησε στον αγώνα για την πνευματική αφύπνιση της περιφέρειας.
Σπούδασε νομικά και η εμφάνισή του στην ποίηση έγινε το 1928 μέσα από τις σελίδες της “Νέας Εστίας”. Τρία χρόνια αργότερα δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή “Μάταια Λόγια”.Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Αυτή την περίοδο εξέδωσε “Το αίμα των αθώων” (1944) και το 1946 την “Τετράχρονη Αθήνα”. Ακολούθησαν τα έργα του: “Αιχμάλωτοι άγγελοι”, “Δώδεκα και πέντε”, “Ηρωικό τριαντάφυλλο” (Α Κρατικό Βραβείο Ποίησης) κ.ά. Το 1979 τιμήθηκε με το Α Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του “Πατρίδα μας”. Το έργο του, ιδιαίτερα πλούσιο, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, 20 ποιητικές συλλογές που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Πολλά από αυτά γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στις βαλκανικές χώρες και έχουν περιληφθεί σε παγκόσμιες ποιητικές ανθολογίες.
Σημαντική είναι η συλλογή δημοτικών τραγουδιών που εξέδωσε το 1952 με τον τίτλο «Το δημοτικό ελληνικό τραγούδι».
Υπήρξε πρόεδρος, αντιπρόεδρος και σύμβουλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
