Η κύρια αντίρ­ρη­ση που μπο­ρεί να έχει κανείς στην εκλο­γή του Αλμπέρ Καμύ για το φετι­νό Νόμπελ της Λογο­τε­χνί­ας είναι το «άκαι­ρο» της βρά­βευ­σής του. Την επο­χή που με τον τεχνη­τό δορυ­φό­ρο και τα δια­στη­μό­πλοια πλα­ταί­νει η δύνα­μη του ανθρώ­που, θριαμ­βεύ­ει το λογι­κό του στον προ­αιώ­νιο αγώ­να του με τη φύση, τα αρτιο­σκλη­ρω­μέ­να γερο­ντά­κια της … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Νόμπελ στον Αλ. Καμύ:  «Βρα­βεύ­τη­κε η πιο μαύ­ρη ψυχή, η πιο απελ­πι­σμέ­νη σκέ­ψη του αιώ­να μας, ο φιλό­σο­φος της αυτο­κτο­νί­ας».