Γρά­φει η \\  Ηλέ­κτρα Στρα­τω­νί­ου // ΟΙ ΕΝΟΧΕΣ ΜΑΣ Δεν μπο­ρέ­σα­με να σώσου­με τίπο­τα απ’ αυτά που θα ‘πρε­πε να σωθούν! Μόλις ήχη­σαν οι σει­ρή­νες του νέου αιώ­να ενθου­σια­σμέ­νοι και πανι­κό­βλη­τοι φορ­τώ­σα­με στους ώμους μας κου­ρέ­λια, σκε­λε­τούς, σαβού­ρες, αμαρ­τί­ες, ενο­χές, απο­τυ­χί­ες και κινή­σα­με! Στο Μαρα­θώ­νιο της και­νού­ριας αυγής τρέ­χα­με μπου­λου­κια­στά-άτα­κτα,- ελπί­ζο­ντας να τερ­μα­τί­σου­με πρώ­τοι, τσα­λα­πα­τού­σα­με τους ανή­μπο­ρους, τους γέρους, … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Οι ενο­χές μας.