Τότε που ήμα­στε μικροί, τέτοιες μέρες, απο­κριά­τι­κες, ο ουρα­νός γέμι­ζε χαρ­τα­ε­τούς . Και η γη, τα σοκά­κια της Τού­μπας, όπου μεγα­λώ­να­με, κρα­τώ­ντας σφι­χτά στα χέρια μια φέτα ψωμί με ζάχα­ρη, βρεγ­μέ­νη με νερό, για να μη μας την πάρει ο αέρας, γέμι­ζε με επί­και­ρες λέξεις που αφο­ρού­σαν τη χαρ­τα­ε­το­κα­τα­σκευή. Καλού­μπα, ζύγια, καντή­λια­σμα μερι­κές από αυτές … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Οι χαρ­τα­ε­τοί! (Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ).