Ο Κώστας Βου­τσάς δεν είναι πια μαζί μας, μετά από εβδο­μή­ντα ένα χρό­νια στη σκη­νή όπου έχει γευ­τεί χαρές και λύπες, αλλά ‑όπως έλε­γε «δεν μπο­ρώ να φαντα­στώ τη ζωή μου εκτός σκη­νής. Ακό­μη και όταν δε δου­λεύ­ει, εκεί­νη την κρί­σι­μη ώρα της παρά­στα­σης, ψυχή και σώμα αγω­νιούν. Όταν βγαί­νεις στη σκη­νή, λέει, και άρρω­στος … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Ο δικός μας “κόκ­κι­νος” Κώστας Βου­τσάς.