Εγώ έγρα­ψα για το νερό και για το χρό­νο περί­γρα­ψα το πέν­θος και το μαύ­ρο μέταλ­λό του, έγρα­ψα για τον ουρα­νό και για τα μήλα, και τώρα γρά­φω για το Στά­λιν­γκραδ. Με το μαντή­λι της έχει φυλά­ξει η νύφη του ερω­τευ­μέ­νου μου έρω­τα τη λάμ­ψη, Πάνω στο χώμα είναι η καρ­διά μου, τώρα, στο φως και στον καπνό του Στά­λιν­γκραδ. Αγγι­ξα … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Πάμπλο Νερού­δα: Και­νούρ­γιο τρα­γού­δι αγά­πης στο Στά­λιν­γκραδ (1943).