Ογκό­λι­θος υπο­κρι­τι­κής, με μία διφο­ρού­με­νη, πολ­λές φορές, γοη­τεία, θα γρά­ψει τη δική του ιστο­ρία στον παγκό­σμιο κινη­μα­το­γρά­φο, ως βασι­κός εκπρό­σω­πος της βρε­τα­νι­κής σχο­λής, την οποία αξιο­ποί­η­σε στον υπέρ­τα­το βαθ­μό και την πήγε ένα βήμα παρα­πέ­ρα, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τις κλα­σι­κές θεα­τρι­κές σαιξ­πη­ρι­κές φόρ­μες, για να βρί­σκε­ται ένα βήμα μπρο­στά από την επο­χή του. Ακό­μη και σήμε­ρα, οι … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Πίτερ Ο’ Τουλ: Το «παι­δί της εγκλη­μα­τι­κής τάξης», που έγι­νε βασι­λιάς της υπο­κρι­τι­κής.