Λίγο καιρό πριν πεθάνει ο Φώτης Αγγουλές έστειλε στην Αυγή ένα ποίημα. Δεν πρόφτασε να το δει δημοσιευμένο. Οι τελευταίες στροφές μοιάζουν με διαθήκη (Δημοσιεύτηκε το ακόλουθο απόσπασμα λίγες μέρες μετά το θάνατό του):
Πιάστε να χτίσουμε, αδελφοί, στην κόλαση μπροστά ένα τοίχο,
τόσο ψηλό, που ν’ ακουμπούν οι κόχες του στον ουρανό.
Έλα κι εσύ πολύπαθε, ξεχωριστέ μας αδελφέ
μαύρε, που εσένα με διπλό κνούτο σ’ έχουνε μαστιγώσει
Βάλε το δεκανίκι σου, ο τοίχος να στεριώσει.
Τέλειωσε ο τοίχος. Πλύνετε τις ματωμένες σας πληγές
Λουστείτε μέσ’ στης Λευτεριάς τις κρυσταλλοπηγές
και λυτρωθείτε απ’ το βαρύ, πολύχρονό σας δράμα.
Η γη σας θέλει λεύτερους και σας ζητά ένα θαύμα:
Χλοΐστε την, στολίστε την, ας γίνει περιβόλι
μυριάνθιστο, πολύκαρπο της ανθρωπιάς η πόλη,
πόλη με δίχως σύνορα κι αφεντικά και μίση
να ζουν οι ανθρώποι λεύτεροι κι αδελφωμένοι κι ίσοι.
Το ποίημα δημοσιεύτηκε και στην ειδική έκδοση της Κομματικής Οργάνωσης Λογοτεχνών του ΚΚΕ (Ιούνιος 2018) με αφορμή την εκδήλωση προς τιμήν του Φώτη Αγγουλέ
