Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης // «Πού και­ρός και πού κεφά­λι να στο­χα­στού­νε, να βρού­νε τη φύτρα και τη ρίζα του κακού» Με αυτή τη φρά­ση από το κεί­με­νο του Αργύ­ρη Εφτα­λιώ­τη τελειώ­νει η θεα­τρι­κή παρά­στα­ση «Η Μαζώ­χτρα» κάνο­ντας επί­και­ρο ένα έργο γραμ­μέ­νο στα 1900.  Αρκεί μια φήμη, μια χαλ­κευ­μέ­νη είδη­ση για να συκο­φα­ντη­θούν — στο­χο­ποι­η­θούν άτο­μα, … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το «Πού και­ρός και πού κεφά­λι να στο­χα­στού­νε, να βρού­νε τη φύτρα και τη ρίζα του κακού».