Σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου 1968 πεθαίνει ο Κύπριος κομμουνιστής ποιητής Θεοδόσης Πιερίδης. Γεννήθηκε στο χωριό Τσέρι της Κύπρου το 1908 μα μεγάλωσε και σπούδασε στο Κάιρο της Αιγύπτου. Στα 1936 μαζί με τον Στρατή Τσίρκα πρωτοστατούν στην ίδρυση της κομμουνιστικής οργάνωσης της Αιγύπτου.
Στη Γαλλία έκανε ανώτερες σπουδές (1949-1952). Μετά την επιστροφή του στην Αίγυπτο εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος και ως δημοσιογράφος. Ανέλαβε αντιφασιστική δράση, ως ιδρυτικό μέλος της Διεθνούς Ειρηνιστικής Ένωσης και μετά την είσοδο του Ρόμμελ στην Αίγυπτο κατέφυγε στην Παλαιστίνη. Επέστρεψε το 1942 μετά τη μάχη του Ελ Αλαμέιν και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Απελευθερωτικού Συνδέσμου (Ε.Α.Σ.) το 1943, εκδότης και αρχισυντάκτης του αγωνιστικού περιεχομένου και οργάνου του Ε.Α.Σ. περιοδικού Έλλην και διευθυντής του εκδοτικού οίκου Ορίζοντες (1944-1947), συνελήφθη το 1944 από της αγγλικές αρχές και φυλακίστηκε.
Μεγάλο μέρος της ζωής του το έζησε στη Ρουμανία ως πολιτικός πρόσφυγας (1952-1962). Από το 1958 ως το 1962 έδινε στη ραδιοφωνική εκπομπή “Η φωνή της Αλήθειας” δυο φορές τουλάχιστον τη βδομάδα, ένα σοβαρό σχόλιο πάνω σε πνευματικά, λογοτεχνικά, πολιτικά και πολιτιστικά θέματα
Στην Κύπρο επέστρεψε το 1962, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της. Εργάστηκε ως καθηγητής γαλλικών στην Παγκύπρια Ακαδημία Θηλέων, ενώ συνεργάστηκε με έντυπα όπως η Χαραυγή και η Νέα Εποχή.
Το έργο του, που άρχισε το 1928, περιλαμβάνει πλήθος άρθρων, μελετών και ποιητικών συλλογών, μεταξύ των οποίων η “Κυπριακή Συμφωνία”. Έργο συνδεδεμένο με τους αγώνες του Κυπριακού λαό, εμπνευσμένο από τα δίκια της εργατικής τάξης και τον κομμουνισμό.
«Σα μορφή και σαν περιεχόμενο δείχνει ψυχική υγεία, ισόρροπη αίσθηση του κόσμου, πλαστική και πολυζυγιασμένη σύλληψη στα θέματά του, αισθήματα ρωμαλέα, εκφρασμένα μ’ ορμή κι έξαρση. Ο στίχος του, όταν ακολουθεί την παράδοση, είναι αρμονικός, αδρός, και καλοδουλεμένος, με τη μουσικότητα δυνατού τεχνίτη. Ο λυρισμός του διαχύνεται άνετα κι ο ρυθμός του είναι φτερωτός κι ορμητικός σα να πετιέται από πίδακα, Υπάρχει εσωτερική πίεση και θυμική πλημμύρα στην εκπνοή του ποιητή, πυρετική δταστηριότητα ψυχής και νου» (Μάρκος Αυγέρης).
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ 1956
ΙΧ [αποσπ.]
Άσε πλέον φωνή μου τον ανέμελο στίχο
το μεθύσι σου δέσε και τη φλόγα σου κράτα.
Σφίξε τώρα, ζευγάρια, την ηχώ με τον ήχο
στρώσε στέρεο το βήμα, στράταν ίσια περπάτα.
Μεγαλόφωνος ύμνος στο φαρί του ας σε πάρει
που ζητά δεξιοσύνη και καλό χαλινάρι.
(….)
Λογαριάσατε λάθος με το νου σας, έμποροι,
δε μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη!
Κι αν μικρός είν’ ο τόπος, και το θέλει και μπορεί
τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι.
Τούτη η δίψα δε σβήνει, τούτη η μάχη δεν παύει,
χίλια χρόνια αν περάσουν, δεν πεθαίνουμε σκλάβοι!
Μα κι αν έτσι το θέτε — μας μετρήσατε λάθος
και δεν είδατε πόσο γίνη η Κύπρος μεγάλη.
Στης Ευρώπης τη μέση, στης Ασίας το βάθος
κι ως το Μόσκοβο φτάνει — για μετρείστε μας πάλι!
Δε μετριέται ο λαός μας τώρα πια, και θα φέρει
πριν τα χίλια σας χρόνια, πριν πολύ, το σεφέρι.
Αψηλά τις καρδιές μας! Μέσ’ στης γης μας το χώμα
πιο βαθιά ριζωμένοι — κι ας μανίζουν οι ανέμοι.
Τούτο ακόμα το χρόνο, τούτ’ την άνοιξη ακόμα….
Στον ορίζοντα πέρα κάποιο φως κιόλας τρέμει.
Αψηλά τις καρδιές μας κι αρχίνα να ροδίζει
η αλυσίδα μας πήρε να βογκά και να τρίζει.
Και σεις ξένοι, μακριά μας! Όθεν ήρθατε, πάτε!
Σας χωρά και περσεύει, όσοι αν είστε, η Αγγλία.
Μη βρουχιόστε σα λιόντες, τώρα πια δεν κρατάτε
στα σκληρά σας τ’ αγκρίφια τις πατρίδες, σα λεία.
Στης Μεσόγειος τι θέτε τη γλυκιά γαλανάδα;
Εμείς είμαστε Κύπρος, εμείς είμαστε Ελλάδα!
Και σεις που ’ρθατε τώρα να ζητείστε μοιράσι
πριν το ξόδι μας γίνει να χερώσετε κλήρο….
Σφαλερό το μαντάτο που σας έχει εδώ μάσει
κι ως αγιούπες πετάτε στο κορμί μας τριγύρω,
Όθεν ήρθατε πάτε, φοβεροί Αμερικάνοι
η πατρίδα σας είναι κάπου άλλου — και σας φτάνει!
Εδώ πέρα είναι Κύπρος, εδώ πέρα είν’ Ελλάδα
και σκουτάρι ομπροστά τους όλοι οι λεύτεροι τόποι.
Στον καινούργιο το χάρτη για κοιτάξετε απλάδα:
Να. η μεγάλη Ρουσία, να η Ασία, η Ευρώπη!
Δε μετριέται ο λαός μας τώρα πια, δε μετριέται!
Και σεις νείρεστε ακόμα; Και σεις σκλάβους μάς θέτε;
Ιούλης 1954 – Ιούλης 1956
