«Κάθε τι που έχει μορφή επιδοματική δεν φέρει στοιχεία σταθερού και προκαλεί αβεβαιότητα αντίθετα με ό,τι είναι νομικά θεσμοθετημένο ως συμβατική υποχρέωση». Τάδε έφη μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, σχολιάζοντας στην πρόβλεψη στη συμφωνία Τσίπρα – Ιερώνυμου, να μην πληρώνονται οι – περίπου 10.000 – κληρικοί ως δημόσιοι υπάλληλοι από το κράτος αλλά από την Εκκλησία η οποία θα επιχορηγείται γι’ αυτό από το κράτος.
Πέρα από το ότι η όλη σχετική επιχειρηματολογία, είναι αντιπολιτευτική σπέκουλα (δεν υπάρχει κίνδυνος να χάσουν οι παπάδες τα «μισθά» τους αν επισημοποιηθεί η συμφωνία) – για να καμουφλαριστεί η ουσία της αντίθεσης (περιουσία και σφιχτός εναγκαλισμός κράτους εκκλησίας), να θυμίσουμε στους ιεράρχες πόσα «θεσμοθετημένα» κόπηκαν τα τελευταία χρόνια από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους (13ος, 14ος μισθός κλπ); Δεν ακούσαμε φωνή καμία από την Εκκλησία. Λαλίστατοι όμως για τα του οίκου τους και από άμβωνος «Κερνάμε το λαό χασίσι,/ όνειρα χίμαιρες και μίση».
Ο λαός έχει ανάγκη από γιατρούς και δασκάλους. Από νοσοκομεία και σχολεία. Από δουλειά και αξιοπρεπείς συντάξεις και μισθούς. Τα του οίκου της, όσο υπάρχει, η Εκκλησία ας τα λύσει η ίδια.
Και με την ευκαιρία, κ. Χρυσόστομε, αυτή την επιδοματική πολιτική, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 τη χρησιμοποίησαν για να αμβλύνουν αντιδράσεις, για να ενσωματώσουν εργαζόμενους στο σύστημα και να δημιουργήσουν πελατειακούς μηχανισμούς, την αξιοποίησαν στο έπακρο τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ για να υπονομεύσουν το βασικό μισθό, και το πέτυχαν (έβγαζαν σπυράκια όταν άκουγαν για ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό). Εσείς απλά …λειτουργούσατε και θα συνεχίσετε να λειτουργείτε ως στήριγμα αυτών που επιβάλλουν αντιλαϊκές πολιτικές στο λαό. Παρά τις πρόσκαιρες διαφωνίες, τα βρίσκετε πάντα…
Αυτοί είναι οι μισθοί των κληρικών, από τον παπά μέχρι τον Αρχιεπίσκοπο
