Γρά­φει ο \\ Σπύ­ρος Τζό­κας Τι λέτε ρε παι­διά; Σοβα­ρο­λο­γεί­τε; Για ένα τέτοιο ανθρώ­πι­νο ποί­η­μα που έγι­νε και τρα­γού­δι; Τόση φασα­ρία; Για ένα υπέ­ρο­χο τρα­γού­δι, βγαλ­μέ­νο από πόνο και αγά­πη για τον συνάν­θρω­πο. Ένα τρα­γού­δι ύμνο για τους κατα­πιε­σμέ­νους λαούς σε όλη τη Γη! 57 χιλ. προ­βο­λές πριν από κάμπο­σα χρό­νια το τρα­γού­δι για την … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ: Το “μακρύ χέρι” της φίμω­σης κάθε αντί­θε­της φωνής.