Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς // Από­γευ­μα ενός αυγου­στιά­τι­κου Σαβ­βά­του, το 1982. Με το φίλο μου το Νίκο ανε­βαί­νου­με στο θέα­τρο του Λυκα­βητ­τού. Ηταν η δεύ­τε­ρη μέρα των συναυ­λιών για τα 125 χρό­νια των Χαλ­κιά­δων. Πήρε να νυχτώ­νει κι άρχι­σε να υπο­χω­ρεί η αυγου­στιά­τι­κη κάψα, όταν ακού­στη­κε το ντα­ού­λι με το κλα­ρί­νο. Ερχο­νταν οι Χαλ­κιά­δες. Σαν ψίκι. … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Τάσος Χαλ­κιάς: Με ευθύ­νη απέ­να­ντι στην παρά­δο­ση.