«Το ματς του θανάτου» ενέπνευσε και μια εμβληματική ταινία του σοβιετικού κινηματογράφου: «Το ημίχρονο του θανάτου» (1960) του Γιεβγκένι Καρέλοφ. Ο Καρέλοφ, με το «Ημίχρονο του θανάτου» (πρωτότυπος τίτλος «Τρίτο ημίχρονο») δημιούργησε ένα κλασικό αριστούργημα πάνω στο πραγματικό γεγονός που συνέβη στην Ουκρανία το 1942.
Σε μια προσπάθεια των ναζί να «αποδείξουν» τη… φυλετική τους «ανωτερότητα», διοργανώνουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ επίλεκτων και καλοθρεμμένων Γερμανών στρατιωτών και ποδοσφαιριστών και ομάδας Σοβιετικών αιχμαλώτων πρώην ποδοσφαιριστών.
Το παιχνίδι δεν εξελίχθηκε όπως το ήθελαν οι να ζί και στο ημίχρονο απειλούν τους Σοβιετικούς πως αν δε χάσουν, θα εκτελεστούν. Και εκείνοι επιλέγουν να αγωνιστούν για τη νίκη μέχρι τέλος.
Η τεράστια επιτυχία της ταινίας ενέπνευσε και στον Τζον Χιούστον τη «Μεγάλη απόδραση των 11», χωρίς όμως να πλησιάζει καν τη δημιουργία του Καρέλοφ
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
(Χωρίς μετάφραση)
Νίκησαν στον «αγώνα του θανάτου» ξέροντας τι τους περιμένει
Οι νίκες της START είχαν πάρει μια μορφή αντίστασης, αφού οι κάτοικοι του Κιέβου έβλεπαν με αυτόν τον τρόπο την αμφισβήτηση των κατακτητών. Από την άλλη, οι ναζί και ντόπιοι συνεργάτες είχαν αρχίσει να θορυβούνται από το γεγονός και ιδιαίτερα μετά την ήττα της ομάδας του γερμανικού στρατού. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να ορίσουν αντίπαλο της START μια ομάδα επίλεκτων της Λουφτβάφε.
Το πρώτο πείραμα αποτυγχάνει πλήρως για τους κατακτητές, αφού η ομάδα της Λουφτβάφε χάνει με 5-1. Τώρα οι ναζί όρισαν αγώνα ρεβάνς τρεις μέρες μετά. Την ίδια ώρα ζητούν διπλασιασμό της παραγωγής του αρτοποιείου, με αποτέλεσμα στους παίκτες να μένει κάτι λιγότερο από τρεις ώρες τη μέρα για ύπνο. Αρχίζουν να απειλούν με εκτελέσεις και επιβάλλουν κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζομένους του αρτοποιείου, έχοντας σαφή στόχο να τρομάξουν τους ποδοσφαιριστές που εργάζονται εκεί.
Ο λαός του Κιέβου όμως τη μέρα του αγώνα, ξέροντας τις τακτικές των ναζί, δίνει βροντερό «παρών» κατακλύζοντας το γήπεδο της ΖΕΝΙΤ και αψηφώντας τις δυνάμεις κατοχής που πάνοπλες έχουν περικυκλώσει το γήπεδο και τους γύρω χώρους. Η γερμανική ομάδα εμφανίζεται με 7 καινούργιους παίκτες σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, ενώ διαιτητής αναλαμβάνει ένας αξιωματικός των SS.
Η αντίδραση των ποδοσφαιριστών της START στο ξεκίνημα να μη χαιρετίσουν φασιστικά (παρά το γεγονός ότι τους είχαν επιβάλει να το κάνουν), αλλά να βάλουν το χέρι στο μέρος της καρδιάς, έδειξε στον κόσμο ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες και το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήθελαν πάση θυσία τη ρεβάνς, δεν θα τους κάνουν τη… χάρη.
Και πραγματικά έτσι έγινε. Παρά τα τερτίπια του διαιτητή και την αντιαθλητική συμπεριφορά των αντίπαλων παικτών, το τελικό σκορ έγραψε 5-3 υπέρ της START, ξεσηκώνοντας όλους όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες.
Την ίδια ώρα, Γερμανοί αξιωματούχοι και στρατιώτες δεν μπορούν να κρύψουν την ταπείνωση. Και αποφασίζουν να δράσουν…
Διατάσσουν «έκτακτη ανάκριση» και αμέσως μετά το παιχνίδι οι ποδοσφαιριστές οδηγούνται στα γραφεία της γερμανικής διοίκησης.
Δύο μέρες μετά, κάποιοι θα τους δουν να φορτώνονται σε στρατιωτικό φορτηγό με ισχυρή συνοδεία. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που κάποιος πολίτης του Κιέβου είδε τους ήρωες παίκτες της START…
1942: Το «ματς του θανάτου» ή ένα ματς για την υπεράσπιση του σοσιαλισμού
Πηγή: Ριζοσπάστης
