Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ (12/10) αναφέρει: «…Ήταν μόλις πριν από μερικούς μήνες όταν η Βρετανία απέκτησε υπουργό αρμόδιο για την αντιμετώπιση της μοναξιάς. Τώρα δημιουργήθηκε ακόμη ένα υπουργείο, αυτό για την πρόληψη των αυτοκτονιών. Οπως ανακοίνωσε η πρωθυπουργός Τερίζα Μέι, το χαρτοφυλάκιο ανέλαβε η υπουργός Υγείας Τζάκι Ντόιλ Πράις, η οποία και θα ηγηθεί των προσπαθειών της κυβέρνησης να μειωθεί ο αριθμός των αυτοκτονιών καθώς και να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις που εμποδίζουν όλους εκείνους τους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα να ζητήσουν βοήθεια.
Τα κρούσματα αυτοκτονιών έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία. Παραμένει γεγονός πάντως ότι 4.500 άνθρωποι αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή κάθε χρόνο στη χώρα. Η αυτοκτονία, λένε τα επίσημα στοιχεία, είναι η πρώτη αιτία θανάτου στους άνδρες κάτω των 45 ετών….»
Η είδηση πέρασε ασχολίαστη ουσιαστικά στη χώρα μας. Και όμως συμβαίνει σε μία από τις μεγαλύτερες αλλά και παλιότερες καπιταλιστικές χώρες του κόσμου και δείχνει πολλά…
Είναι η προσπάθεια μίας κυβέρνησης (πολιτικού εκπροσώπου της κυρίαρχης τάξης ή ενός μέρους της) να αντιμετωπίσει μία άμεση κοινωνική συνέπεια ενός συστήματος που «έχει φάει τα ψωμιά» του και που παρά τα της αιωνιότητας του (σύμφωνα με τους απολογητές του) δείχνει τη βαθειά του σήψη…
Και αυτό γιατί ο καπιταλισμός δεν προκαλεί μόνο πείνα, πολέμους, κοινωνική δυστυχία αλλά οξύνει στο έπακρο και ως αποτελέσματα όλων των παραπάνω την μοναξιά, τα αδιέξοδα, τη φυγή κάθε είδους από την πραγματικότητα…
Η μήτρα όλων αυτών των κοινωνικών φαινομένων βρίσκεται στο αποκρουστικό και επικίνδυνο πρόσωπο του καπιταλισμού που αποκαλύπτει τη μέγιστη βαρβαρότητά του. Έχουν να κάνουν με, τα εντεινόμενα φαινόμενα αποξένωσης και αλλοτρίωσης, της ζούγκλα που λέγεται καπιταλισμός ,και τα γεννήματα της «αγοράς» που είναι κοινωνικές ανισότητες, ανασφάλεια,κλπ..
Τι και αν ο Μαρξ είχε προειδοποιήσει από τον 19ο αιώνα κιόλας;
«…Ο άνθρωπος (ο εργάτης) αισθάνεται πια ότι ενεργεί ελεύθερα, μόνο στις κτηνώδεις λειτουργίες του, δηλαδή να τρώει, να πίνει και να τεκνοποιεί, πολύ λίγο στο να στεγάζεται, να στολίζεται, κλπ. και ότι στις ανθρώπινες λειτουργίες δεν αισθάνεται πια παρά σαν ζώο. Το κτηνώδικο γίνεται ανθρώπινο και το ανθρώπινο γίνεται κτηνώδικο. Να τρώει, να πίνει, να τεκνοποιεί κλπ. είναι, βέβαια, επίσης λειτουργίες γνήσια ανθρώπινες. Αλλά όταν αποσπαστούν από άλλες πλευρές της ανθρώπινης δραστηριότητας και μετατραπούν σε τελικούς και αποκλειστικούς σκοπούς, είναι ζωώδεις λειτουργίες». (Κ. Μαρξ Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα, σελ. 95-96).
Και συνέχιζε: ««Η εργασία σίγουρα παράγει θαύματα για τον πλούσιο. Για τον εργάτη, όμως, παράγει αποστέρηση. Παράγει παλάτια, αλλά μόνο τρώγλες για τον εργάτη. Μπορεί οι μηχανές να αντικαθιστούν χειρωνακτική εργασία, αλλά δεν παύουν να στέλνουν άλλους εργάτες πίσω σε βάρβαρους τρόπους δουλειάς και άλλους τους μετατρέπουν σε εξαρτήματά τους. Η εργασία παράγει ευφυΐα αλλά επίσης παράγει και ηλιθιότητα και αποβλάκωση για τους εργάτες.» (στο ίδιο σελ. 94).
Πολύ απλά η αποξενωμένη εργασία όχι μόνο αποξενώνει τη φύση από τον άνθρωπο και αποξενώνει τον άνθρωπο από τον εαυτό του, από τη δική του δραστήρια λειτουργία, από τη δική του ζωτική δραστηριότητα, αλλά εξαιτίας αυτού αποξενώνει επίσης τον άνθρωπο από το είδος του. Η ίδια η ζωή εμφανίζεται μόνο ως μέσο για τη ζωή.
Αυτή η αλλοτρίωση του ανθρώπου στον καπιταλισμό είναι η πηγή όλων των υποδουλώσεων. Αφαιρεί από τη δράση του ανθρώπου τον ανθρώπινο και δημιουργικό χαρακτήρα της, γιατί εμποδίζει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει τον εαυτό του και να εκφράζει την προσωπικότητά του και εξαπατά τη σκέψη του ανθρώπου οδηγώντας τον σε μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας.
Το αντίδοτο βρίσκεται στον οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την άρση έτσι όσων σαν «αρχαία και νέα σκουριά» κουβαλά στο DNA του
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
