Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«12 νεκροί/ 66 εκατομμύρια τραυματίες»

Τραγούδι αφιερωμένο στους δολοφονημένους συντάκτες της Charlie Hebdo

Σήκω ξανά Charlie
Μέσα σ’ αυτή την Κόλαση
Θα πιούμε μαζί ένα ποτήρι
Είμαστε όλοι αδέλφια

Σήκω και πάλι Charlie
Μπορούμε να γελάμε με τα πάντα
Ακόμη και με τους τρελούς
Θα πεθάνουμε όρθιοι

Σήκω και πάλι χωρίς κλάψες Charlie
Τίποτα δεν άλλαξε
Όλα άλλαξαν
Ή μήπως το αντίθετο;

12 νεκροί
66 εκατομμύρια τραυματίες
Θα ‘πρεπε κανείς να είναι φτιαγμένος από πέτρα
Για να μην πληγωθεί

Αν δεν γράφεις εσύ πια
Αν δεν σκιτσάρεις εσύ πια
Ποιος θα το κάνει
Αντί για σένα;

Είμαι το Charlie
Είμαι ολόκληρη η Γαλλία
Δεν έχω πια σύνορα
Κανένας δεν με απαγορεύει

Είμαι ένα λουλούδι στην κάννη ενός όπλου
Είμαι ένας ανυπότακτος
Δεν θα σωπάσω ποτέ
Ακόμη και θαμμένος δυο μέτρα κάτω απ’ τη γη

Κανείς ποτέ δεν θα με ξεχάσει
Και τι θα μπορούσες άλλωστε να κάνεις
Απέναντι στη βαρβαρότητά τους;

Αν δεν γράφεις εσύ πια
Αν δεν σκιτσάρεις εσύ πια
Ποιος θα το κάνει
Αντί για σένα;

(Απόδοση των στίχων στα ελληνικά: Νίκος Ζαρταμόπουλος)