Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης //
Ένα από τα λιγότερο γνωστά γεγονότα της ιστορίας του 20ού αιώνα είναι η στρατιωτική βοήθεια της Κούβας στο Αφγανιστάν κατά τα κρίσιμα χρόνια της επανάστασης του Saur (Απρίλη) του 1978 αναφέρει σε άρθρο του στο teleSUR ο δημοσιογράφος Fraidoon Amel. Η διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας είναι γνωστή και από τις αλλεπάλληλες αναρτήσεις του «ΑΤΕΧΝΩΣ». Μπροστά στην συμπλήρωση των 60 χρόνων της Κουβανικής Επανάστασης προκύπτει και το στοιχείο της στρατιωτικής βοήθειας που παρείχε η Κούβα στην Επαναστατική κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Η Επαναστατική κυβέρνηση χτυπήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με συμμαχίες και συνασπισμούς αλλοπρόσαλλους από φανατικούς φονταμενταλιστές μουσουλμάνους μέχρι έμμισθους μισθοφόρους συνεργάτες της ΣΙΑ. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η ηγεσία της Σ.Ένωσης με τον Γκορμπατσόφ στην θέση του ΓΓ εγκατέλειψε τον αγώνα της Επαναστατικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν και τους Κουβανούς.
Περίληψη του άρθρου:
Η Κούβα διέθεσε περι τους 5000 στρατιωτικούς που συμμετείχαν ενεργά στην αντιμετώπιση των αντι επαναστατικών αντιδραστικών δυνάμεων. Θυμίζουμε πως η Κούβα ήταν ανάμεσα σε ένα μικρό αριθμό των χωρών που καταψήφισαν πρόταση του Κινήματος των Αδεσμεύτων στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που καταδίκασε την «παρέμβαση» της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν το 1979. Ταυτόχρονα μεταξύ του 1980 και 1986 διέθεσε και τις στρατιωτικές της δυνάμεις που κατάφεραν σημαντικά χτυπήματα στους αντεπαναστάτες Αφγανούς αλλά και στους περίπου 50.000 μη Αφγανούς συμμάχους τους από την Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν, την Κίνα, το Ιράν και χώρες της Β.Αφρικής. Υπήρξε συνδυασμός στρατιωτικών γνώσεων από τους Κουβανούς που κατείχαν την μέθοδο του ανταρτοπόλεμου και τους Σοβιετικούς που είχαν γνώσεις του συμβατικού πολέμου. Η ειρωνεία της ιστορίας τα έφερε έτσι ώστε κάποιοι από τους τότε συμμάχους των ΗΠΑ να βρεθούν αργότερα φυλακισμένοι σαν τρομοκράτες στο Κουβανέζικο έδαφος του Γκουαντάναμο. Οι στρατιωτικές επιτυχίες ενάντια στους αντεπαναστάτες δεν στάθηκαν αρκετές για να γυρίσουν τον πόλεμο υπέρ της Επαναστατικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν λόγω των εσωτερικών εξελίξεων στην Σ.Ένωση και του διπλωματικού πολέμου σε άλλα επίπεδα. Ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τον ΟΗΕ και με την συμφωνία της Σ.Ένωσης δέχεται τις συνομιλίες στην Γενεύη από όπου το Αφγανιστάν ξεκίνησε από θέση ισχύος το 1984 αλλά το 1988 εξελίχθηκαν έτσι οι συνομιλίες ώστε να προσφέρουν στην Σ.Ένωση μια “έντιμη” έξοδο. Το σχέδιο των 5 σημείων του 1988 για ειρήνη και αποχώρηση των Σοβιετικών ήταν στην ουσία σχέδιο παράδοσης, σχέδιο αλλαγής εξουσίας. Δύο χρόνια πριν το 1986 οι στρατηγοί του Σοβιετικού στρατού, ο τότε πρωθυπουργός του Αφγανιστάν Καρμάλ που αναγκάστηκε σε παραίτηση και ο Φιντέλ Κάστρο πιστεύουν πως είναι ζήτημα χρόνου η νίκη ενάντια στους αντεπαναστάτες. Ο Γκορμπατσόφ παρόλα αυτά αποφασίζει, μετά από μεγάλη περίοδο συνομιλιών και υποτονικής στρατιωτικής δράσης από το 1986, προς μεγάλη απογοήτευση των Αφγανών, την τελική απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων. Αφήνει μόνο του το Αφγανιστάν που είναι αδύνατον να τα βγάλει μόνο του πέρα. Η Κούβα για μιά ακόμη φορά έκανε το διεθνιστικό της καθήκον. Η όλη προσπάθεια να νικήσει η επανάσταση στο Αφγανιστάν καταστράφηκε από την περεστρόικα των τότε ηγετών της Σ.Ένωσης.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
