Je ne suis pas Charlie. Nous sommes prolétaires!!

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Τού­τες τις μέρες στα ΜΜΕ και την ειδη­σε­ο­γρα­φία, ελλη­νι­κή και διε­θνή, η τρο­μο­κρά­τη­ση των λαών με φόντο την ….ισλα­μι­κή τρο­μο­κρα­τία είχε την τιμη­τι­κή της θέση σε όλα τα κανά­λια και τα άλλα ΜΜΕ του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Με βάση τα γνω­στά γεγο­νό­τα στο Παρί­σι οργα­νώ­θη­κε τις προ­άλ­λες δια­δή­λω­ση με το σύν­θη­μα je suis Charlie. Με ποιο σκο­πό; Να κατα­δι­κα­στεί, λέει, η τρο­μο­κρα­τία και οι τρο­μο­κρά­τες που σκό­τω­σαν δημο­σιο­γρά­φους του γνω­στού περιο­δι­κού. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο!

Έτσι συνα­ντή­θη­καν στους δρό­μους του Παρι­σιού, εκεί όπου κάπο­τε παρή­λαυ­ναν οι Μασ­σα­λιώ­τες τρα­γου­δώ­ντας Allons enfants de la Patrie, le jour de gloire est arrivé. Contre nous de la tyrannie…, εκεί που οι κομ­μου­νά­ροι έναν αιώ­να περί­που αργό­τε­ρα έστη­ναν οδο­φράγ­μα­τα, ο λαός κι οι άρχο­ντες. Μαζί με αυτούς και κάποιοι δικοί μας σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες, αρι­στε­ροί που διεκ­δι­κούν την ψήφο μας, που ονει­ρεύ­ο­νται μια «καλή» ΕΕ, στη Δεύ­τε­ρη παρου­σία φυσι­κά. Αυτοί που κλί­νουν τη φρά­ση «Νέα γερ­μα­νι­κή κατο­χή» σε όλες τις πτώ­σεις και είναι αντι­μνη­μο­νια­κοί και αντι­μερ­κε­λι­στές. Συνα­ντή­θη­καν με το σύν­θη­μα Je suis Charlie. Oι άρχο­ντες, που βομ­βάρ­δι­σαν τη Γιου­γκο­σλα­βία, αυτοί που δέχτη­καν να σκο­τώ­νο­νται και να βασα­νί­ζο­νται χιλιά­δες στο Ιράκ και το Αφγα­νι­στάν, αυτοί που σκό­τω­ναν επί 50 μέρες ή ανέ­χτη­καν τέλος πάντων να δολο­φο­νού­νται παι­δά­κια στη Γάζα. Έπει­σαν το λαό να βγει να υπε­ρα­σπι­στεί τη δημο­κρα­τία τους, τη δικτα­το­ρία των μονο­πω­λί­ων και των αφε­ντι­κών, το δικαί­ω­μα να τρο­μο­κρα­τούν τους πολί­τες σε όλη την Ευρώ­πη με μια άνευ προη­γου­μέ­νου λιτό­τη­τα, να αφή­νουν χιλιά­δες «ελεύ­θε­ρους» και δημο­κρα­τι­κούς Γάλ­λους, κι όχι μόνο, χωρίς στέ­γη, περί­θαλ­ψη, δου­λειά και να πεθαί­νουν κατά δεκά­δες στο δρό­μο λόγω ψύχους. Να στη­ρί­ζουν σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση αυτούς για να τρο­μο­κρα­τούν τους λαούς με το φόβο των ισλα­μι­στών σήμε­ρα, των εργα­τών ντό­πιων και ξένων αύριο, των κομ­μου­νι­στών ίσως μεθαύ­ριο, ανοί­γο­ντας τα παρά­θυ­ρα και την πόρ­τα για να μπει το τέρας του ρατσι­σμού και του φασι­σμού και να πλα­νιέ­ται πάνω από την Ευρώ­πη. Ο φοβι­σμέ­νος δε σηκώ­νει το κεφά­λι. Αυτό τους συμ­φέ­ρει! Όσο φασί­στας και ρατσι­στής είναι ο φοντα­με­ντα­λι­στής, που οπλί­ζει το χέρι και δολο­φο­νεί δημο­σιο­γρά­φους ή οποιον­δή­πο­τε άλλον, το ίδιο και χει­ρό­τε­ροι είναι οι αρχι­τρο­μο­κρά­τες. Οι εταί­ροι μας, οι ηγέ­τες της ΕΕ με τους οποί­ους η ανερ­χό­με­νη, μελ­λο­ντι­κά κυβερ­νώ­σα Αρι­στε­ρά θα συνο­μι­λή­σει για να καταρ­γή­σει τα μνη­μό­νια όχι όμως την πεί­να, τη φτώ­χεια και την εξαθλίωση.

Προ­σο­χή! Αύριο μπο­ρεί να στή­σουν έναν ακό­μα παγκό­σμιο πόλε­μο με πρό­σχη­μα την τρο­μο­κρα­τία. Ήδη το Παρί­σι, η πόλη του φωτός, έχει σκο­τει­νιά­σει από το χακί και τα όπλα 10000 φαντά­ρων που έχουν ανα­πτυ­χθεί στην ευρω­παϊ­κή πρω­τεύ­ου­σα για να αντι­με­τω­πί­σουν την «απει­λή». Η πραγ­μα­τι­κή απει­λή για τα μονο­πώ­λια και την ΕΕ είμα­στε εμείς, οι λαοί. Αν γίνει πόλε­μος για τα συμ­φέ­ρο­ντα τους, για να ξεπε­ρά­σουν τις αντι­θέ­σεις τους, για να μοι­ρά­σουν τον κόσμο, για να ξεπε­ρά­σουν την κρί­ση τους, θα επα­να­λη­φθεί η σφα­γή «για ένα που­κά­μι­σο αδεια­νό», «για του αφέ­ντη το φαΐ», όπως τις προη­γού­με­νες δυο φορές; Τότε εμείς όλοι, οι εργα­ζό­με­νοι, οι μανά­δες που έχου­με παι­διά, οι φαντά­ροι κι οι οικο­γέ­νειες τους θα υπε­ρα­σπι­στούν τι και ποιον; Με ποια πλευ­ρά θα πάμε; Θα δηλώ­σου­με Je suis Greque, je suis Christian, Je suis orthodoxe ή θα βρο­ντο­φω­νά­ξου­με: Nous sommes proletaires; Προ­λε­τά­ριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

(Στην πρώ­τη φωτο­γρα­φία, οδό­φραγ­μα των κομ­μου­νά­ρων στην οδό Ρουα­γιάλ στο Παρίσι)