Στο πλαίσιο του 26ου Αντιιμπεριαλιστικού διημέρου της ΚΝΕ έλαβε χώρα ενδιαφέρουσα εκδήλωση-συζήτηση για την συμπλήρωση 18 χρόνων από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Ομιλητής ήταν ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γενικός Γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας, από την οποία προκύπτουν σημαντικά συμπεράσματα για το διαχρονικό ρόλο του ΝΑΤΟ ως ένοπλου δολοφονικού φρουρού των συμφερόντων των μονοπωλίων.
«Νέες και νέοι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Χαιρετίζουμε το 26ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, τους χιλιάδες νέους και νέες που παίρνουν μέρος σ’ αυτό. Αυτές οι εκδηλώσεις της ΚΝΕ που κλείνουν σήμερα 26 χρόνια έχουν μεγάλη πολιτική σημασία για τη νεολαία και γενικότερα για το λαό. Η ΚΝΕ τιμά τα ιστορικά γεγονότα κάθε χρόνο, την πάλη των κομμουνιστών, τον ηρωισμό, τις μεγάλες θυσίες, διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές. Δεν μένει μόνο στην ιστορία, αλλά την συνδέει με το σήμερα, με την αναγκαιότητα του ασυμβίβαστου αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον αγώνα για την ανατροπή της και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, της πραγματικά δίκαιης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι θέσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τις εξελίξεις στην περιοχή μας, για τις εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τις έντονες αντιθέσεις που το χαρακτηρίζουν και προετοιμάζουν νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους έχουν πράγματι ιστορική σημασία.
Γιατί παρά τις μεγάλες δυσκολίες, τον αρνητικό συσχετισμό των δυνάμεων, οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Προετοιμάζουν την εργατική τάξη, το λαό να μην αιφνιδιάζεται ώστε να μπορεί να αντισταθεί και να πρωταγωνιστήσει στον αγώνα για την κατάργηση των αιτιών που γεννούν τους πολέμους. Γιατί η μήτρα που γεννά τους πολέμους είναι η ίδια που γεννά τη φτώχεια την πείνα, την ανεργία, τη στυγνή εκμετάλλευση, έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο κίνδυνος γενίκευσης των πολεμικών συγκρούσεων δεν αποτελεί μια πρόβλεψη που παραπέμπεται σε ένα μακρινό μέλλον. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η κλιμάκωσή τους είναι ήδη παρόντες. Είναι σε εξέλιξη σκληροί ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στην περιοχή μας. Στη Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν.
Θερμές εστίες, όπου εκδηλώνονται οξύτατοι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διαμορφώνονται σχεδόν σε ολόκληρη τη γη.
Βράζει κυριολεκτικά ο τόπος σε πολλές περιοχές, όπως Ουκρανία, Μαύρη Θάλασσα, Βαλτική όπου συγκεντρώνονται μεγάλες Νατοϊκές δυνάμεις, στη ΝΑ Ασία, στην Αρκτική και σε άλλες περιοχές που είναι εύφλεκτες, όπως πχ Καύκασος, Περσικός κόλπος, Βαλκάνια, Β. Αφρική.
Όπου υπάρχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές, περιοχές στρατηγικής σημασίας, όπου υπάρχει έδαφος για την εξάπλωση των μονοπωλιακών συμφερόντων, εκεί διαμορφώνεται έδαφος όξυνσης των ανταγωνισμών, προώθηση πολιτικών σχεδιασμών και ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων.
Πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση – τον πόλεμο δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων. Ήταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδύονταν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Ένας πόλεμος που εκτός των άλλων αποτέλεσε το πεδίο εφαρμογής της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ. Ένας πόλεμος που αποτέλεσε εικόνα από το μέλλον που επιφύλαξε και επιφυλάσσει η ιμπεριαλιστική κυριαρχία για τους λαούς.
Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές που εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο. Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα κράτη δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας που αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτά.
Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει, πρώτα απ΄ όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της ενέργειας.
Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάσθηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες ημέρες, ημέρες πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος αλλά από τον αέρα με αεροπλάνα και πυραύλους.
Πραγματοποίησε 35.788 μαχητικές αποστολές ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου, που παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.
Μετά από τη θηριωδία των 78 ημερών στην οποία αποκαλύφθηκε όλη η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, όπου βομβαρδίστηκαν μαιευτική κλινική, νοσοκομεία, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων, γηροκομεία πέραν των άλλων υποδομών, προωθήθηκε ταχύτατα ο σχεδιασμός των ιμπεριαλιστών. Ολοκληρώθηκε η διάλυση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, η εγκατάσταση αμερικανονατοϊκών βάσεων και προωθήθηκε η λεηλασία των Βαλκανίων με το Σύμφωνο Σταθερότητας για την ΝΑ Ευρώπη.
Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Ιούλη του 1999 τόνισε: “Το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού.
Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες τις ρυθμίσεις είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, επενδύσεων και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης”.
Παρά τη δύσκολη κατάσταση που υπήρχε μετά την αντεπανάσταση, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ενάντια στην ΟΔΓ συνάντησε μεγαλύτερες αντιστάσεις και διαμαρτυρίες από την προηγούμενη νατοϊκή επέμβαση στη Βοσνία. Πρωτοπόροι στο κίνημα στάθηκαν οι κομμουνιστές. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα το αντιπολεμικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις, αγκάλιασε όλη τη χώρα, έγιναν πολύμορφες και μεγάλες διαδηλώσεις, γεννήθηκαν νέες μορφές δράσης.
Το Κόμμα μας χωρίς καμιά ταλάντευση ξεκαθάρισε από την αρχή τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, κατήγγειλε τη συμμετοχή της χώρας με τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της ΝΔ καθώς επίσης και τη γραμμή ίσων αποστάσεων από το ΝΑΤΟ και την πολιτική του Μιλόσεβιτς από το ΣΥΝ που τότε προέβαλε, όπως και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Το ΚΚΕ εξέφρασε τη διεθνιστική αλληλεγγύη όχι μόνο με μεγάλες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, αλλά οι κομμουνιστές ήταν πρωταγωνιστές στην οργάνωση αποστολών στην Γιουγκοσλαβία από Συνδικάτα, ΕΕΔΥΕ και πολλές μαζικές οργανώσεις.
Με πολλές μορφές πάλης που χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής εμπόδισε τη διέλευση των Νατοϊκών στρατευμάτων.
Στις 78 ημέρες των Νατοϊκών βομβαρδισμών υπήρχαν καθημερινά πολύμορφες λαϊκές κινητοποιήσεις.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις με επιστολές και δηλώσεις αρνήσεων των στρατευμένων να συμμετέχουν στις Νατοϊκές αποστολές, όπως πχ στο Αντιτορπιλικό “Θεμιστοκλής” που συμμετείχε στον αποκλεισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ανάλογες αντιστάσεις εκτός από το Ναυτικό αναπτύχθηκαν και σε άλλες στρατιωτικές μονάδες της ξηράς και της αεροπορίας, οι οποίες βρήκαν τη συμπαράσταση του λαϊκού κινήματος δημιουργώντας ένα τείχος αλληλεγγύης και προστασίας από τις αυταρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης για να χτυπήσει αυτό το κίνημα.
Νέες και νέοι, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά των λαών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας καθώς και οι επόμενοι κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας προσφέρουν πολύτιμη πείρα για το εργατικό – λαϊκό κίνημα και έχει μεγάλη σημασία να μεταδίδεται στις νέες γενιές, ώστε να προφυλάσσονται από εφησυχασμό και αυταπάτες για το ρόλο του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού που δεν εξανθρωπίζεται αλλά είναι κυριολεκτικά βρικόλακας που τρέφεται με το αίμα της εργατικής τάξης, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης με τη στυγνή εκμετάλλευση, τη φτώχεια και δυστυχία της εργατικής τάξης και του λαού, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου που αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα.
Έχουν ιδιαίτερη, όχι μόνο ιστορική, αλλά και επίκαιρη σημασία, οι εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούλη του 1999 και θα μου επιτρέψετε να διαβάσω ένα μέρος.
“Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την αυτοδιάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, έδειξαν πολύ καθαρά ότι οι λαοί έχασαν το μεγάλο τους στήριγμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη τους για πρόοδο, ανάπτυξη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.
Η νίκη της αντεπανάστασης αποκάλυψε επίσης, σε ευρύτερες μάζες το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Η τάση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για κυριαρχία δημιουργεί τη συνεχή πάλη για διανομή και αναδιανομή των αγορών. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την καταπίεση και την αντιδραστικότητα που χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις του ιμπεριαλισμού και στρέφεται ενάντια σε χώρες, λαούς, λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται. Οι ανατροπές αποχαλίνωσαν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, τον βοηθούν να εφαρμόζει πιο εύκολα τα σχέδιά του, γιατί αδυνάτισαν οι δυνάμεις αντίστασης.
Ο πόλεμος και τα εργαλεία, που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά σήμερα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστήματος, γι΄ αυτό και απαιτείται αντίσταση και καθαρή αποκάλυψη, εναντίωση.
Πολιτική του διαίρει και βασίλευε με τη χρησιμοποίηση υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων.
Στήριξη και ενίσχυση -όπου συμφέρει- αποσχιστικών κινημάτων και επαναχάραξη συνόρων, δημιουργία πλήρως υποταγμένων κρατών προτεκτοράτων.
Αναγόρευση των λαϊκών κινημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προσπάθεια να εμπεδωθεί σε κάθε χώρα ένας μηχανισμός βίας και καταστολής, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας.
Η επιθετικότητα και αντιδραστικότητα, που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας, με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, που οδηγούν στη δημιουργία μονοπωλιακών μεγαθηρίων.
Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε με τις συναντήσεις στο Ραμπουϊγιέ και στο Παρίσι, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κλπ.) της Ευρασίας”.
Είναι φανερό πως οι εκτιμήσεις του Κόμματος δικαιώθηκαν από τις ίδιες τις εξελίξεις.
Το 20ο Συνέδριο του ΚΚΕ επεξεργάσθηκε τις θέσεις του Κόμματος για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο επαναλαμβάνοντας πως ο πόλεμος αποτελεί ένα σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλισμού, καθώς και κάθε εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Το καπιταλιστικό σύστημα γίνεται συνεχώς πιο αντιδραστικό και επικίνδυνο. Το κυνηγητό του κέρδους των μονοπωλίων, η επέκταση των δραστηριοτήτων τους συνιστά μόνιμη απειλή για τους λαούς.
Οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών πολέμων βρίσκονται στην καρδιά των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το φυσικό, αέριο, το πετρέλαιο, τους ενεργειακούς αγωγούς, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές γενικότερα, τους στρατηγικής σημασίας δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων.
Ο χαρακτήρας των πολέμων είναι ιμπεριαλιστικός, ανεξάρτητα αν η αστική τάξη είναι επιτιθέμενη ή αμυνόμενη, γιατί τα συμφέροντα των αστικών τάξεων είναι που οδηγούν στον πόλεμο, αυτά υπηρετούνται, και όχι τα λαϊκά συμφέροντα. Οι λαοί σύρονται στο σφαγείο του πολέμου για να αυξήσουν τα κέρδη τους και τη μερίδα της λείας οι καπιταλιστές.
Επομένως η απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων είναι ο αγώνας κατά του πολέμου να συνδέεται με τον αγώνα για την εξάλειψη των αιτιών που τον γεννούν, για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Δίκαιος πόλεμος είναι ο επαναστατικός πόλεμος που οδηγεί στην εξουσία της εργατικής τάξης, που οικοδομεί ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτές οι θέσεις έχουν μεγάλη σημασία ιδιαίτερα στην περιοχή μας με την όξυνση των ανταγωνισμών με την πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, την όξυνση των ανταγωνισμών και στα Βαλκάνια, όπου αυτοί περιπλέκονται με ανταγωνισμούς μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και αστικών τάξεων των άλλων χωρών.
Αυτά δημιουργούν μεγάλους κινδύνους για πόλεμο ή πολέμους στην περιοχή.
Ο αγώνας για προστασία των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας συνδέεται με τον αγώνα κατά της αστικής τάξης για την ανατροπή της εξουσίας της.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Έχει συγκεντρωθεί πια μεγάλη πείρα για τους λαούς, από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα, για το ρόλο του ΝΑΤΟ. Τι είναι το ΝΑΤΟ που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τα αστικά κόμματα το θεωρούν ως παράγοντα ασφάλειας;
Το ΝΑΤΟ αποτελεί τον ένοπλο δολοφονικό φρουρό των συμφερόντων των μονοπωλίων και του κεφαλαίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αποστολή του ήταν και παραμένει η διασφάλιση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών των λαών, η διασφάλιση της κυριαρχίας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου 1949 από 12 αρχικά χώρες.
Ο πραγματικός στόχος των ιμπεριαλιστών ήταν το χτύπημα των σοσιαλιστικών χωρών και να εμποδίσουν τις επαναστατικές διαδικασίες στις καπιταλιστικές χώρες.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που έχει ιδιαίτερη σημασία και πρέπει να γνωρίζουν οι λαοί και ιδιαίτερα η νεολαία είναι ότι στη Διοίκηση του ΝΑΤΟ εντάχθηκαν περίπου 200 Γερμανοί Στρατηγοί και Ναύαρχοι από το χιτλεροφασιστικό στρατό. Το 1961 υπηρετούσαν 136 από αυτούς που είχαν καταδικαστεί ως εγκληματίες πολέμου.
Πολύ γρήγορα άρχισε η αιματηρή του πορεία. Εισβολή στην Κορέα 1952, στήριξη της Γαλλίας στον πόλεμο στην Ινδοκίνα, της Ολλανδίας στην Ινδονησία, της Γαλλίας στην Τυνησία, το Μαρόκο, την Αλγερία, της Πορτογαλίας στην Γκόα της Ινδίας, της εισβολής Αγγλίας – Γαλλίας στην Αίγυπτο το 1956, την Αγγλοαμερικανική επέμβαση σε Λίβανο – Ιορδανία το 1958, τη Βελγική επέμβαση στο Κογκό το 1960.
Ο απολογισμός: εκατομμύρια νεκροί και τραυματίες, τεράστιες καταστροφές.
Το ΝΑΤΟ στήριξε επίσης αντιδραστικά καθεστώτα και δικτατορίες στην Ελλάδα, Τουρκία, Ισπανία Πορτογαλία. Στήριξε και προώθησε το διαμελισμό της Κύπρου. Εξαπέλυσε και νέους πολέμους μετά το 1990 στη Γιουγκοσλαβία στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ.
Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1991, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν διαλύθηκε αλλά προχώρησε σε ταχύτατη προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες των πολυεθνικών και των μονοπωλίων.
Αντικατέστησε τον υποτιθέμενο κομμουνιστικό κίνδυνο με νέα προσχήματα, όπως η τρομοκρατία, οι ασύμμετρες απειλές, η απειλή διακοπής ροής φυσικών πόρων, ακόμα και η επίδραση της κλιματικής αλλαγής για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του που δεν είναι άλλη από τη διασφάλιση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Προχώρησε στην επέκταση και ένταξη και άλλων πρώην σοσιαλιστικών χωρών, έκανε ιδιαίτερες συμφωνίες συνεργασίας με χώρες της Μ. Ανατολής, της Β. Αφρικής, την Αυστραλία τη Ν. Ζηλανδία την Ιαπωνία. Διατηρεί δίκτυο συνεργασίας με πάνω από 60 χώρες, π.χ. μέσα από το “Συνεταιρισμό για την Ειρήνη” και άλλες εύηχες κινήσεις.
Στο στρατιωτικό τομέα, προχώρησε ταχύτατα στη συγκρότηση επιθετικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης, κατάργησε τα όρια δράσης του και τα καθόρισε σε πάνω από 6000 μίλια, δηλαδή παγκόσμια.
Σε κάθε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, όλα αυτά τα χρόνια, κλιμακώνονταν η επιθετικότητά του.
Διαμορφώνονταν νέα πιο επικίνδυνη στρατηγική κατά των λαών, προβάλλονταν νέα προσχήματα για πολέμους και επεμβάσεις.
Ένα τέτοιο παράδειγμα που έχει μεγάλη σημασία και επικαιρότητα είναι η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004, όπου αποφασίστηκε το Σχέδιο για τη Μεγάλη Μέση Ανατολή. Ένα σχέδιο που όπως και άλλα εγκρίθηκε και χαιρετίστηκε από την ΕΕ. Ο πόλεμος στη Συρία, η επίθεση στη Λιβύη, η ονομαζόμενη Αραβική Άνοιξη, η κατάσταση στο Λίβανο, οι επιθέσεις στην Υεμένη και γενικότερα στην περιοχή είναι το αποτέλεσμα αυτού του σχεδίου.
Στη Λισαβόνα αποφασίστηκε το Νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, για να λειτουργήσει ως πολιτικός στρατιωτικός οργανισμός στον 21ο αιώνα. Εκεί για πρώτη φορά και επίσημα αναφέρεται η πιο στενή συνεργασία με την ΕΕ, ο συντονισμός και καταμερισμός τους. Το ίδιο έπραξε και η ΕΕ με τη συνθήκη της Λισαβόνας, ή το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα.
Σε αυτή τη βάση, εξειδικεύτηκαν οι αποφάσεις στη Σύνοδο κορυφής στην Ουαλία, όπου πλέον το ΝΑΤΟ προσανατολίζεται στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, τις χώρες της Βαλτικής, ρίχνει βάρος στην Ουκρανία (όπου ΗΠΑ και ΕΕ συναγωνίστηκαν για το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα από το πραξικόπημα το 2013), τη Γεωργία και προχωρά στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας.
Παράλληλα προωθήθηκε το Σχέδιο Ετοιμότητας Δράσης και η δημιουργία δύναμης εξαιρετικά ταχείας ετοιμότητας και αντίδρασης που θα μπορεί να παρεμβαίνει σε αποστολές σε όλο τον πλανήτη.
Στη Σύνοδο Κορυφής στη Βαρσοβία επεξεργάστηκε -μεταξύ άλλων- την πείρα των τελευταίων χρόνων στο φως των ιμπεριαλιστικών πολέμων στη Συρία, τη Λιβύη και τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Τα μέτρα που αποφασίστηκαν περιλαμβάνουν:
Συγκέντρωση και μετακίνηση στρατιωτικών δυνάμεων προς τις χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ολοκλήρωση της εγκατάστασης και λειτουργία της λεγόμενης “Πυραυλικής Ασπίδας” με βάσεις στη Ρουμανία, την Πολωνία, ναυτική στήριξη και γενικότερες υποδομές που συνδέονται με τη χρήση πυρηνικών όπλων σε μια καταστροφική αναμέτρηση.
Μονιμοποίηση και ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας για τις δύο τελευταίες θαλάσσιες περιοχές το πρόσχημα του ελέγχου των προσφυγικών ροών που προκαλούνται και ενισχύονται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των λαών.
Βασικό επίσης θέμα της Συνόδου Κορυφής στη Βαρσοβία ήταν η ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ με την ΕΕ για να υπηρετήσουν από κοινού, παρά τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται, τις στοχεύσεις τους για την προώθηση των συμφερόντων των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Σημειώνουμε πως τα 22 από τα 28 κράτη μέλη του ΝΑΤΟ είναι μέλη της ΕΕ, ο ΝΑΤΟικός μηχανισμός παραμένει ο βασικός στρατιωτικός πυλώνας στήριξης των Ευρω-Ατλαντικών Επιχειρήσεων, αλλά ταυτόχρονα η ΕΕ ακολουθεί και τη δική της αυτόνομη πορεία, συγκροτεί το δικό της στρατιωτικό μηχανισμό.
Η Σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες πήρε επίσης πολύ επικίνδυνες αποφάσεις σε κατεύθυνση επιτάχυνσης της υλοποίησης των αποφάσεων της Βαρσοβίας, κάνοντας προσαρμογές ώστε να γίνει το ΝΑΤΟ πιο επιθετικό και αποτελεσματικό, να επεκτείνει τη σφαίρα των επεμβάσεων κατά των λαών.
Με πρόσχημα τη διεθνή ασφάλεια και την αποκαλούμενη πρόβλεψη κρίσεων, στις Βρυξέλλες εξετάσθηκε η ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Βαλτική, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, τη συμμετοχή του στον πόλεμο της Συρίας, τη συνέχιση της επέμβασης στο Αφγανιστάν.
Σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ και γι΄ αυτό το λόγο έχει προετοιμαστεί το έδαφος στη συνεδρίαση των Υπουργών Άμυνας της ΕΕ στις Βρυξέλλες που πραγματοποιήθηκε στις 18 Μάη. Όπως και πριν τη Σύνοδο της Βαρσοβίας, έτσι και τώρα, μονιμοποιήθηκε η παρουσία του γγ του ΝΑΤΟ στις συνόδους των Υπουργών Άμυνας της ΕΕ.
Μετά τη συνεδρίαση, ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ δήλωσε: “Οδηγούμε τη συνεργασία ΝΑΤΟ – ΕΕ σε νέα επίπεδα. Πέρσι το Δεκέμβρη συμφωνήσαμε 42 συγκεκριμένα μέτρα και τώρα τα εφαρμόζουμε”.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα, όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα έχουν δώσει γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ. Δεν υπάρχει ούτε μία επιθετική – επεμβατική απόφαση των ιμπεριαλιστών που να μην συνυπέγραψαν, να μην στήριξαν.
Δεν υπάρχει κανένα αίτημα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στο οποίο να μην ανταποκρίθηκαν γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνοι για την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα σε ολόκληρη την περιοχή. Τα ίδια και με περισσή σπουδή κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σήμερα.
Έχουν γι’ αυτό εισπράξει επανειλημμένα συγχαρητήρια από τους Νατοϊκούς δολοφόνους, από τις ΗΠΑ και την ΕΕ για την καθοριστική συμβολή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, σε σημείο μάλιστα που ειπώθηκε από αξιωματούχους και προέδρους των ΗΠΑ πως χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας δεν θα ήταν πετυχημένοι οι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ.
Τι καθόρισε όμως και καθορίζει στην ελληνική συμμετοχή, γιατί ορισμένοι οπορτουνιστές μιλούν για υποτέλεια στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ;
Δεν σύρονται οι κυβερνήσεις πίσω από τους ισχυρούς όπως λένε, αλλά συμμετέχουν ενεργά και στις αποφάσεις και τις δράσεις για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Ελλάδας. Έχει μεγάλη σημασία και για σήμερα ιδιαίτερα να δούμε τι συνέβη στα Βαλκάνια μετά τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όταν από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαφημίζονταν η ονομαζόμενη βαλκανική διείσδυση. Πριν ακόμα λήξει ο πόλεμος, επεξεργάσθηκε το ονομαζόμενο Ελληνικό Σχέδιο για την Οικονομική Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων. Ποια ήταν τα αποτελέσματά του;
Στην περίοδο προ κρίσης, η χώρα μας είχε ήδη επενδύσει στη ΝΑ Ευρώπη πάνω από 14 δις ευρώ. Στις χώρες των Βαλκανίων, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης, λειτουργούσαν πάνω από 2.500 παραρτήματα Ελληνικών τραπεζών, ελέγχοντας περίπου το 20% της τραπεζικής αγοράς, ενώ στην περιοχή δραστηριοποιούνταν 4.000 περίπου εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που απασχολούν περί τα 6.000 διευθυντικά στελέχη από τη χώρα μας. Οι ελληνικές επενδύσεις άγγιζαν τα 500 εκατ. ευρώ στην Αλβανία με 250 εγκαταστημένες επιχειρήσεις, τα 950 εκατ. ευρώ στην ΠΓΔΜ μέσω των δράσεων 270 επιχειρήσεων, ενώ τα σκήπτρα κρατούσε η Σερβία με 2,5 δις. ευρώ και 270 ελληνικές εταιρείες. Εκτιμάται ότι το ελληνικό κεφάλαιο σε Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Αλβανία και FYROM ελέγχει ποσοστά 15-35% της αγοράς. Ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος την τελευταία δεκαετία επένδυσε 7-8 δις. ευρώ και το μερίδιό του στην ευρύτερη περιοχή της “Νέας Ευρώπης” (Βαλκάνια) υπολογίζεται περίπου στο 32%. Οι ελληνικές τράπεζες αθροιστικά είχαν καθοριστική παρουσία στις τραπεζικές αγορές της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας, της Σερβίας και των Σκοπίων, ενώ ειδικά στην Τουρκία η Finansbank ήταν η πιο ισχυρή θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, τις απαιτήσεις του κεφαλαίου στον τομέα της οικονομίας, τις πλασάρει στο λαό με τη δήθεν δίκαιη ανάπτυξη και τη ρύθμιση του χρέους, ενώ στην εξωτερική πολιτική με τη λεγόμενη ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Επιδίωξη και στόχος αυτής της πολιτικής είναι, όπως λέει με κάθε ευκαιρία, η κυβέρνηση “η Ελλάδα να αναδειχθεί ως χώρα παγκόσμιος κόμβος εμπορίου, μεταφορών, ενέργειας, τουρισμού, πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή”.
Η ουσία είναι ότι επιδίωξη και στόχος της αστικής τάξης της χώρας είναι να εμπλακεί ακόμα πιο ενεργά και με ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή.
Μάλιστα, αυτούς τους σκληρούς ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο της αγοράς ενέργειας, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, πετρελαίου, φυσικού αερίου, τους εμφανίζουν ως ευκαιρία.
Όμως, είναι ανταγωνισμοί που βάζουν “φωτιά” στην περιοχή μας.
Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Μιλούν στο λαό για ασφάλεια αλλά εννοούν την “ασφάλεια” των “επενδύσεων” των μονοπωλίων που όχι μόνο δεν αποτελεί εγγύηση “σταθερότητας” και ειρήνης αλλά σπρώχνει το λαό στο “μάτι του κυκλώνα”.
Αποκαλούν “εθνικό στόχο” τη στρατηγική της αστικής τάξης να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο και ζητούν από την εργατική τάξη, το λαό μας, να βάλει το κεφάλι του στον τορβά των ανταγωνισμών για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Τα παραδείγματα που αποτυπώνουν την κλιμάκωση της εμπλοκής της χώρας μας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών είναι καθημερινά (ανανέωση συμφωνίας για τη Σούδα, δεκάδες στρατιωτικές ασκήσεις κλπ).
Οι “αναβαθμισμένοι ρόλοι” που διεκδικεί η ελληνική κυβέρνηση είναι εκεί που βράζει το καζάνι των ανταγωνισμών, είτε στα Βαλκάνια και την ΠΓΔΜ είτε στο Κατάρ, όπου ανέλαβε τη διπλωματική εκπροσώπηση της Αιγύπτου.
Η διάθεση εδάφους, λιμανιών και στρατιωτικών υποδομών για το πέρασμα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που αναπτύσσονται στη Ρουμανία για την άσκηση “Noble Jump” που “βλέπει” προς τη Ρωσία.
Όλα αυτά είναι απανωτά παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει τεράστια ευθύνη για την εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό, με το πρόσχημα της “γεωστρατηγικής αναβάθμισης” της χώρας, που αφορά ουσιαστικά τη συμμετοχή του εγχώριου κεφαλαίου στη λεία του πολέμου.
Η χώρα μας είναι στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης και της Μεσογείου, όπου αυτή την περίοδο έχουν βγει τα μαχαίρια για το μοίρασμα των ΑΟΖ, των δρόμων ενέργειας, των υποδομών μεταφοράς των εμπορευμάτων κοκ.
Αμερικάνοι, Κινέζοι, Ρώσοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Βρετανοί και άλλοι, ανταγωνίζονται για το ποιος θα υπερισχύσει στη μοιρασιά.
Και σ’ αυτή τη μοιρασιά, μερίδιο διεκδικούν για λογαριασμό των μονοπωλίων τους και η τουρκική αστική τάξη -που μέσω της κυβέρνησης του Ερντογάν συνεχίζει να προκαλεί- και η ελληνική αστική τάξη -που μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πουλάει τη νέα “μεγάλη ιδέα”, της “γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας” στα πλαίσια του ΝΑΤΟ!
Γι’ αυτό η Ελλάδα συμμετείχε και συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια.
Γι’ αυτό ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας.
Γι’ αυτό, τώρα που μιλάμε, η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων, είτε μόνιμα στον Ινδικό ωκεανό, στο Κέρας της Αφρικής και στο Σουέζ, στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν, στη Σερβία, στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στο Μάλι, στο Λίβανο και στη Λιβύη.
Στα στοιχεία αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί και το προσωπικό που διατίθεται μόνιμα στις δομές των στρατηγείων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στις Βρυξέλλες, την Νάπολη και αλλού, που δεν είναι και λίγο.
Αξιόλογα στελέχη, οι πιο καλά εξοπλισμένες και ετοιμοπόλεμες μονάδες, στέλνονται στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους πολέμους τους, πολύ μακριά από το Αιγαίο και τη Θράκη, όπου προορίζονται να διαφυλάξουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Μπορεί να αναρωτηθεί πιθανά κάποιος: Ποια ακριβώς συμφέροντα του λαού μας διακυβεύονται σε όλα αυτά τα μέρη;
Ποια σύνορα υπερασπίζονται στρατιωτικοί και οι χρυσοπληρωμένες από τον ελληνικό λαό στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές μονάδες που συμμετέχουν σε αυτές τις αποστολές; Ασφαλώς όχι τα ελληνικά σύνορα.
Έχουν τεράστιες ευθύνες όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η σημερινή, για όλα τα παραπάνω.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με πολύ μεγάλη προθυμία και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων κομμάτων, στηρίζει τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία.
Πρόσφερε κάλυψη στην ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία.
Προσκάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στήριξε όλες τις επιθετικές ΝΑΤΟικές αποφάσεις!
Η παρουσία ΕΕ – ΝΑΤΟ στο Αιγαίο αποθρασύνει την προκλητικότητα της Τουρκίας με διαρκείς παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Στη συγκεκριμένη δύναμη του NATO συμμετέχουν και τουρκικές δυνάμεις, πλοία, αεροπλάνα που πετάνε και πλέουν με Νατοϊκή “βούλα” και άδεια πάνω και γύρω από τα νησιά του Αιγαίου.
Εφαρμόζεται δηλαδή στην πράξη η γραμμή του NATO που δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα στο Αιγαίο, αλλά το θεωρεί ενιαίο επιχειρησιακό χώρο.
Αυτή ακριβώς η γραμμή είναι που δίνει αέρα στις διεκδικήσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας.
Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που οι παραβιάσεις και οι τουρκικές προκλήσεις έχουν πολλαπλασιαστεί μετά την έλευση του NATO στο Αιγαίο.
Συνεπώς, η συμμετοχή σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κάθε άλλο παρά ωφέλιμη είναι για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα σύνορα και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης την πληρώνει πανάκριβα.
Ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί γειτονικών χωρών, πρέπει να διεκδικήσει την απεμπλοκή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους τυχοδιωκτισμούς, το κλείσιμο των ΝΑΤΟικών βάσεων, όπως της Σούδας, την επιστροφή Ελληνικών στρατευμάτων από αποστολές εκτός συνόρων, από το πλιάτσικο του κεφαλαίου που γίνεται στην ευρύτερη περιοχή.
Ο εθνικιστικό-θρησκευτικός παροξυσμός του Ερντογάν κι άλλων αστών πολιτικών της Τουρκίας επιδιώκει να εκμεταλλευτεί, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, τα ζητήματα των μειονοτήτων, τη μουσουλμανική θρησκεία, προβάλλοντας μια “νεοοθωμανική” στρατηγική.
Μπορεί, όμως στον τούρκικο εθνικισμό να είναι απάντηση ο εθνικισμός από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου;
Εμείς με σαφήνεια απαντάμε: “Όχι στα παιχνίδια των εθνικιστών!” Ο εθνικισμός κι ο ρατσισμός είναι δηλητήριο για τη συνείδηση του λαού και της νεολαίας μας.
Αποσκοπεί στο να αποκρύψει τη βασική αντίθεση στην κοινωνία σήμερα, που είναι η αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο και να σύρει τους εργαζόμενους στην υποταγή για τα σχέδια της αστικής τάξης.
Να κρύψει πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, στην Τουρκία και σε άλλες χώρες έχουμε σήμερα τον ίδιο αντίπαλο: τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, τις αστικές κυβερνήσεις τους και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους.
Ο λαός μας πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή και ετοιμότητα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, που έχει σχέση και με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, αλλά και τη μόνιμη επιδίωξή της για μορφές “συγκυριαρχίας” στο Αιγαίο, για διεύρυνση των “γκρίζων ζωνών”, αλλά και όλων των άλλων προβλημάτων, που υπάρχουν με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ και μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να γίνουν “θρυαλλίδα” γενικότερης ανάφλεξης.
Επισημαίνουμε σε όλους τους τόνους ότι αυτή είναι πολιτική εχθρική απέναντι στο λαό. Επιμένουμε ότι ο εχθρός για το λαό, δεν βρίσκεται μόνο εκτός συνόρων, αλλά είναι μέσα στην ίδια μας τη χώρα, βρίσκεται και στο εσωτερικό της χώρας, όσο κι αν ντύνεται με τον “εθνικό” μανδύα.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα, πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του τόσο στον εξωτερικό εχθρό ως εισβολέα επικυρίαρχο, όσο και στον εσωτερικό εχθρό, την τάξη που κατέχει την εξουσία και που για τα δικά της και μόνο συμφέροντα και τα κέρδη της, οδηγεί το λαό στο μακελειό και στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους “εξωτερικούς” ιμπεριαλιστές συμμάχους της.
Ο λαός μας πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή και ετοιμότητα να απαιτήσει καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Την αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, κάτι το οποίο μπορεί να το εγγυηθεί μόνον η εργατική λαϊκή εξουσία.
Φίλες και φίλοι συντρόφισσες και σύντροφοι
Θέλουμε, κλείνοντας αυτή την ομιλία, να χαιρετίσουμε τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις που έγιναν αυτή την περίοδο από το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα, την ΕΕΔΥΕ, τις διεθνείς πρωτοβουλίες που αναπτύσσουν αυτές οι οργανώσεις. Αποτελούν και την απάντηση του λαού μας, των πρωτοπόρων λαϊκών δυνάμεων στην επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών δυνάμεων. Είμαστε βέβαιοι πως αυτές οι κινητοποιήσεις, οι θέσεις του Κόμματός μας και του εργατικού λαϊκού κινήματος για τον πόλεμο και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, εκφράζουν ένα σημαντικό μέρος του λαού μας που δεν έχει ακόμη ενεργή συμμετοχή.
Από αυτό το βήμα, απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στους νέους και τις νέες που ακόμα διστάζουν, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, σε αυτούς που συντρίβονται σήμερα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και αύριο μπορεί να κληθούν να δώσουν και την ίδια τους τη ζωή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε αυτούς που αισθάνονται αριστεροί και νοιώθουν την εξαπάτηση του ΣΥΡΙΖΑ και τους καλούμε να ενταχθούν στο κίνημα, ώστε να μεγαλώσουν οι εστίες αντίστασης και ανατροπής, μέχρι να δημιουργηθεί εκείνο το ποτάμι που αργά ή γρήγορα θα φουντώσει και θα σαρώσει το απάνθρωπο σύστημα που ζούμε.
Να μπουν κάτω από τις λαϊκές κόκκινες σημαίες κάτω από το σύνθημα “Με τους εργαζόμενους της περιοχής μας, όλων των χωρών ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση”.
Έχουμε εμπιστοσύνη στη λαϊκή δυναμική, στις αποφάσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, της πρωτοπόρας θεωρίας μας και είμαστε βέβαιοι ότι η οργή και η αγανάκτηση αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει.
Πίσω δεν κάνουμε. Είμαστε αποφασισμένοι, ώριμοι με εμπειρία των 100 ηρωικών χρόνων του ΚΚΕ. Θα τα καταφέρουμε και θα νικήσουμε».
Πηγή: 902.gr.
