Eurovision, ένας αντιδραστικός θεσμός που καθιερώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950, σε μια περίοδο που σοβούσε ο «ψυχρός πόλεμος» με έξαρση της αντισοβιετικής – αντικομμουνιστικής προπαγάνδας και ανοιχτές προσπάθειες υπονόμευσης και αποσταθεροποίησης των νεαρών Λαϊκών Δημοκρατιών. Την ίδια περίοδο, η ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, η τότε ΕΟΚ, έκανε τα πρώτα της βήματα

Η Eurovision στήθηκε σαν (καλλιτεχνικός υποτίθεται) μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης και πολιτικής παρέμβασης της άρχουσας τάξης. Πολιτική, άλλωστε, είναι και η αποστολή του, όχι για να αναδείξει και να επιβραβεύσει τα καλύτερα δείγματα τραγουδιών από την πλούσια καλλιτεχνική παραγωγή κάθε τόπου, αλλά για να διαδώσει τον αποκαλούμενο «μαζικό πολιτισμό». Έναν εμπορευματοποιημένο «πολιτισμό», που η αστική τάξη προορίζει για τις πλατιές λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα τα νεολαιίστικα τμήματά τους, με βασικά συστατικά του τον απλοϊκό στίχο, το στερεότυπο ύφος, τα τυποποιημένα μουσικά μοτίβα και τελικά το ρηχό κι άνευρο περιεχόμενο, που ανακυκλώνει τις παραδεδομένες από την κυρίαρχη ιδεολογία αντιλήψεις και τις κάλπικες ή και παρακμιακές αξίες της.