Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Βαρκούλες αρμενίζουν

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Υπάρχει εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο; Θα υποβιβαστούν οι ομάδες που εμπλέκονται στα στημένα; Θα καταλήξουν πίσω από τα σίδερα οι πρωταίτιοι –πρόεδροι ομάδων, παράγοντες, κτλ; Και άραγε μπορεί να ξεκινήσει με αυτούς τους όρους το νέο πρωτάθλημα;

Μια πρώτη (μη) απάντηση δόθηκε την περασμένη βδομάδα, με την επίσκεψη Μαρινάκη στον ανακριτή και τη σολομώντεια λύση με τους περιοριστικούς όρους που του επιβλήθηκαν: τσακώθηκε το προφίλ του, αλλά όχι η κυριαρχία του· απαγορεύτηκε η ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, αλλά δεν του αφαιρέθηκε η ιδιότητα του προέδρου του Ολυμπιακού. Και το επιχειρηματικό μπρα ντε φερ στο ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζεται.

Μπορεί λοιπόν να γίνει η πολυπόθητη κάθαρση; Και τι πιθανότητες έχει να πετύχει, όταν η εγκληματική ομάδα συμπεριλάμβανε πιθανότατα τον τέως πρόεδρο της ΕΠΟ, η οποία προστατεύεται με το περιβόητο αυτοδιοίκητο της ΦΙΦΑ –στο οποίο σκόνταψε η νομοθετική πρωτοβουλία του Κοντονή; Η δυνατότητα αυτοκάθαρσης της ομοσπονδίας θυίζει πολύ τη γάτα, που πλένεται γλείφοντας το δέρμα της (κι ενίοτε τις πληγές της, για να κλείσουν), αλλά σιχαίνεται το νερό και κρύβει τις βρωμιές της κάτω από την άμμο και το χαλάκι.

Ακόμα κι οι περιπτώσεις «κανονικής κάθαρσης» όμως έχουν περιορισμούς και προϋποθέσεις.

Υπάρχει πάντα ένας αποδιοπομπαίος τράγος, που παίρνει πάνω του την ευθύνη, για να βγουν καθαρά όλοι οι υπόλοιποι και να εξασφαλιστεί η έξωθεν καλή μαρτυρία. Ακριβώς όπως γίνεται στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, όταν βγαίνει στη φόρα ένα σκάνδαλο. Και ακριβώς όπως έγινε και σε άλλα πρωταθλήματα προηγμένων χωρών –και όχι μόνο στην «τριτοκοσμική Ελλάδα»»- όπως στην Ιταλία με το «Καλτσιόπολις» και στη Γερμανία με τον Χόιτσερ και τα στημένα παιχνίδια.

Και γιατί μας ενδιαφέρουν όλα αυτά, ενώ ο κόσμος καίγεται και το μνημόνιο 3 βρίσκεται καθ’ οδόν; Μεταξύ άλλων γιατί ο καλύτερος επικοινωνιακός αντιπερισπασμός για μια μνημονιακή κυβέρνηση είναι να παίξει το χαρτί της κάθαρσης του ποδοσφαίρου, ακόμα κι αν δεν καταλήξει κανείς τελικά στη φυλακή ή με κάποια άλη τιμωρία, έστω και για τα μάτια του κόσμου. Έτσι κι αλλιώς μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, θα έχει περάσει πολύς καιρός και θα το έχουν ξεχάσει όλοι.

ΥΓ: Αν και προς το παρόν βλέπουμε πώς εκτυλίσσεται ένας άλλος, πολύ πιο φαντασμαγορικός αντιπερισπασμός, που πετάει την μπάλα στην εξέδρα και ζητάει από τους «οπαδούς» να πάρουν την ευθύνη πάνω τους…