Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καταδικάζετε;

Καταδικάζετε απερίφραστα το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι;

Τι ακριβώς καλούμαστε να καταδικάσουμε όμως; Τους τζιχαντιστές;

Και τι γίνεται με αυτούς που τους εξέθρεψαν και τους εξόπλισαν; Με την καλλιεργούμενη ισλαμοφοβία, που τσουβαλιάζει συλλήβδην; Με τα υποκριτικά «φλογερά» κηρύγματα περί ελευθεροτυπίας, ιδίως στην Ελλάδα που ξεπερνά στις παραβιάσεις της πολλές χώρες του τρίτου κόσμου; Με τα ανόητα ιδεολογήματα περί «σύγκρουσης πολιτισμών»;

Τι γίνεται με τον κόσμο της ελεύθερης εκμετάλλευσης, που γεννά τη βαρβαρότητα και την καταπίεση, όπως το σύννεφο τη βροχή; Με τα ψεύτικα διλήμματα και τις εύκολες καταδίκες, που κρύβουν τον πραγματικό ένοχο;

Η δική μας καταδίκη είναι αυτονόητη, αλλά είναι συνολική. Και με ενοχλητικές (για το σύστημα) περιφράσεις…

Σφυροδρέπανος