Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κυριακή της κενής ελπίδας

Από αύριο Δευτέρα, μια αριστερή κυβέρνηση θα αναλάβει τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας ή αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», όπως την ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι όπως το περιέγραψε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά και στις δηλώσεις στελεχών του προεκλογικά, θα πάρει από τους φτωχούς για να δώσει στους πάμφτωχους.

Δωρεάν ρεύμα και κουπόνια σίτισης για τους εξαθλιωμένους και υποσχέσεις για θέσεις εργασίας μέσω των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας, τα προσφερόμενα ψιχία. Κουβέντα για την ανάκτηση απωλειών και αντιμετώπιση της ανεργίας με όρους που θα επιτρέπουν την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση.

Από την άλλη, πολύ συγκεκριμένες οι δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, «η διαπραγμάτευση του χρέους θα γίνει εντός των πλαισίων της ευρωπαϊκής ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών στα πλαίσια μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους και ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας» (Ποιος το δημιούργησε αυτό το χρέος; Ποιος το πλήρωσε μέχρι τώρα;).

Τα όσα περιγράφει το πρόγραμμα τη Θεσσαλονίκης, το οποίο κατά δήλωση Τσίπρα θα γίνει κυβερνητικό πρόγραμμα, είναι ψίχουλα προς το λαό και οι παροχές στο κεφάλαιο. Σα να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά από τη μια μεριά βαμβάκι και από την άλλη σίδερο.

Άντε, και καλό βόλι

Ηρακλής Κακαβάνης