Τι τελευταίες μέρες κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλές αναφορές (αόριστα) σε φαινόμενα εκμετάλλευσης των προσφύγων, με έμφαση στο νησί της Μυτιλήνης το οποίο και καθημερινά δέχεται ένα μεγάλο αριθμό προσφύγων. Πηγή αυτών των αναφορών τα ρεπορτάζ του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου και τηλεοπτικών μέσων που περιγράφουν μια κατάσταση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και καταλήγει να στοχοποιείται η αλληλεγγύη των κατοίκων προς τους πρόσφυγες.
Δεν αμφισβητούμε ότι υπάρχουν (και) τέτοια κρούσματα, όμως μάλλον είναι περιορισμένα. Σε όλες τις εποχές σε όλες τις καταστάσεις εμφανίζονται οι καιροσκόποι και τυχοδιώκτες. Οπως μεταδίδουν ανταποκριτές και φωτορεπόρτερ από το νησί οι κάτοικοι στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, συμπαραστέκονται εμπράκτως στους πρόσφυγες. Η δημόσια κατακραυγή τους πρέπει, όμως η δημόσια αναφορά δε γίενται με τη δέουσα προσοχή – δεοντολογία.
Αν αντί ή μαζί με το στιγματισμό (ο τρόπος παρουσίασης κάθε άλλο παρά στιγματισμός είναι) τέτοιων φαινομένων τα κανάλια εστίαζαν στο κύμα αλληλεγγύης ίσως βοηθούσαν στο να αμβλυνθούν φοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις και δημιουργούσε ένα κλίμα αποδοχής των μεταναστών επέκταση του και δι’ αυτού του τρόπου θα βοηθούσαν και στην εξάλειψη των απάνθρωπων συμπεριφορών.
Η πιο αποτελεσματική ανταπόκριση στο αίτημα του παιδιού της φωτό «Μην εκμεταλλεύεστε τους πρόσφυγες». η διεύρυνση της αλληλεγγύης μας και η προβολή της από τα Μέσα Ενημέρωσης για να συμπαρασύρει κι άλλους σε αυτή τη στάση και να απομονώσει απάνθρωπες συμπεριφορές.
Ηρακλής Κακαβάνης
