Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίτσα Τσαγανέα, αξιαγάπητη ηθοποιός και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης

Aξιαγάπητη ηθοποιός και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης,h Νίτσα Τσαγανέα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου, με καθηγητές την ποιήτρια, πρώην ηθοποιό Θεώνη Δρακοπούλου («Μυρτιώτισσα»), τον Νίκο Παπαγεωργίου κ.ά.

Πρώτος της άντρας ήταν ο Γ. Βιτσώρης και ο δεύτερος ο ηθοποιός Χρήστος Τσαγανέας. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1924 με το θίασο Νέων, παίζοντας την Φανή στους «Φοιτητές» του Γρ. Ξενόπουλου. Το 1925 έγινε μέλος του Σωματείου Ηθοποιών.

Συνεργάστηκε με σπουδαίους πρωταγωνιστές, λ.χ. Μαρίκα Κοτοπούλη, Κυβέλη, Αιμίλιο Βεάκη, Βασίλη Λογοθετίδη, Βάσω Μανωλίδου, Μίμη Φωτόπουλο, Διονύση Παπαγιαννόπουλο και άλλους. Με τον Χρήστο Τσαγανέα εμφανίστηκαν ως ζευγάρι στο έργο «Αυτός είμαι» του Συναδινού. Επαιξε σε πολλά θεατρικά έργα και ταινίες που άφησαν εποχή, όπως «Ενας ήρωας με παντούφλες», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Η κυρά μας η μαμή», «Η φωνή της καρδιάς» (1943), «Η Αγνούλα» (1939), «Κρεβατομουρμούρα» (1971), κ.ά. Πρωτόπαιξε στην ταινία «Ο κακός δρόμος», που γυρίστηκε σε στούντιο της Κωνσταντινούπολης, με σκηνοθέτη τον Ερτογρούλ Μουσχίν, το 1933, με τις δύο κυρίες του θεάτρου, Κοτοπούλη και Κυβέλη.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπηρέτησε την Εθνική Αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ.

Η Νίτσα Τσαγανέα πέθανε στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 2002