Οι Βρετανοί καταλαμβάνουν την Ακρόπολη (παρά τη συμφωνία με τον ΕΛΑΣ να μείνει έξω από τη σύγκρουση) και εγκαθιστούν σε αυτή βαριά όπλα με τα οποία βάλλουν κατά θέσεων του ΕΛΑΣ.
Ο ΕΛΑΣ διαμαρτυρήθηκε για την χρησιμοποίηση της Ακρόπολης. Σε προκήρυξη της Κεντρικής του Επιτροπής προς το λαό της Αθήνας στα μέσα Δεκεμβρίου αναφέρονται τα εξής: «…Οι Άγγλοι άφησαν ελεύθερους τους Γερμανούς στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα για να σκοτώσουν τον Ελληνικό Λαό. Στήνουν κανόνια στην Ακρόπολη κι απ’ εκεί σφάζουν τον Ελληνικό Λαό γιατί ξέρουν πως δεν θα τους χτυπήσουμε αυτού από σεβασμό προς τα μνημεία του Πολιτισμού μας….».
Στην «Έκθεσή για τα Δεκεμβριανά» του τότε γραμματέα του ΚΚΕ Γιώργη Σιάντου αναφέρονται:
«Σχετικά με την Ακρόπολη πρέπει να τονιστεί πως ο ΕΛΑΣ έλαβε κάθε μέριμνα να μην συμβεί εκεί καμμιά ζημιά. Γι’ αυτό έδωσε προφορικές οδηγίες στα τμήματά του να μην επιχειρήσουν εκεί . Σε καμιά Διαταγή του δεν αναφέρεται επιχείρηση για την Ακρόπολη , για να μη δώσει αφορμή στην αντίδραση με συκοφαντίες να κατηγορήσει πως έγινε αιτία καταστροφής της. Εντούτοις οι Άγγλοι εκμεταλλεύονται την αδυναμία του ΕΛΑΣ και αμέσως έγιναν κύριοι της σκοπιάς αυτής όχι μόνο της Αθήνας αλλά και του μεγαλύτερου τμήματος του λεκανοπεδίου , αδιαφορούντες αν ο παγκοσμίου φήμης και ενδιαφέροντος αρχαιολογικός αυτός τόπος καταστραφεί από τα σύγχρονα όπλα. Μα ο ΕΛΑΣ και πάλι σεβάστηκε το αρχαιολογικό μνημείο και υπερήφανα καυχιέται πως μέχρι τέλους του αγώνα δεν έριξε απάνω του ούτε τουφεκιά ενώ έβλεπε από τα παρατηρητήριά του κατακάθαρα τους παρατηρητές με τα όργανά τους και τα πολυβόλα και όλμους στη δράση τους».
«Το συγκρότημα Μακρυγιάννη υπεστηρίχθη λυσσωδώς από τα πυρά των Αγγλικών τανκς. Αυτά είχαν μπη μέσα στον περίβολο και με τα πυκνά πυρά των απηγόρευαν στους πολιορκητές του ΕΛΑΣ να εισχωρήσουν από τα ρήγματα του μανδρότοιχου. Επί του βράχου της Ακροπόλεως πολυβόλα βαρέα και πυροβόλα προστατευόμενα από τα απαραβίαστα διά τους Έλληνας μαχητάς μνημεία του Παρθενώνος επέθετον τα πυρά των κατά των νώτων των πολιορκητών του Μακρυγιάννη και τους έφερναν σε δύσκολη θέση».
Στα άλλα μέτωπα, η ΙΙ Μεραρχία του ΕΛΑΣ, που μόλις είχε καταφθάσει στην Αθήνα, κυρίευσε τη Σχολή Χωροφυλακής, ενώ κατάφερε να κυκλώσει και να εξουδετερώσει τμήματα της Ορεινής Ταξιαρχίας που απειλούσαν την Καισαριανή. Οι Καισαριανιώτες ΕΛΑΣίτες κατέλαβαν το λόφο του Αράπη. Οι επιθετικές ενέργειες των Βρετανών σε Μοναστηράκι και Χατζηκώστα αποκρούστηκαν με επιτυχία, αναγκάζοντάς τους σε άτακτη υποχώρηση. Τμήματα του ΕΛΑΣ προωθήθηκαν έως την πλατεία Βάθη και την οδό Μενάνδρου. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, εντάθηκαν οι επιθέσεις της βρετανικής αεροπορίας κατά του άμαχου πληθυσμού. Μόνο στην Καισαριανή υπήρξαν 220 θύματα.
Στον Πειραιά, η απόπειρα απόβασης δυνάμεων στον Άη Γιώργη ανατράπηκε, ενώ τα ινδικά αποικιακά στρατεύματα που αποβιβάστηκαν στη Ζέα, παρέμειναν καθηλωμένα υπό την πίεση του 6ουΣυντάγματος Πειραιά του ΕΛΑΣ. Στο Κερατσίνι ένα τμήμα περίπου 100 Ινδών αιχμαλωτίστηκε και αφοπλίστηκε. Νέα οδοφράγματα σχηματίζονταν παντού. Οι ΕΠΟΝίτες καλούσαν το λαό με το χωνί και εκείνος έσπευδε να συνδράμει: νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά. «Ηθικόν λαού και μαχητών Πειραιώς άριστον!».
(Οι φωτογραφίες είναι του Dimitri Kessel, ουκρανικής καταγωγής, που ζούσε και εργαζόταν στις ΗΠΑ, συνεργάτης του LIFE, βρέθηκε στην Αθήνα και κατέγραψε τα γεγονότα μέσα από τον φακό του)
