Γράφει ο 2310net //
Ήρθε η ώρα για το τοπ 10 των καλύτερων ξένων σειρών. Στο πρώτο επεισόδιο διαβάσατε τις 10 που δεν προτείνονται ή προτείνονται με επιφύλαξη. Πάμε για το countdown και όπως σε όλες τις σειρές, θα ξετυλίξω σιγά σιγά το κουβάρι, παραθέτοντας μια μικρή λίστα με σειρές που το πάλεψαν, ίσως να βρέθηκαν κοντά στη δεκάδα, αλλά αποκλείστηκαν στις λεπτομέρειες. (Spoiler: δεν θα βρείτε πουθενά το Game of Thrones. Σειρές με δράκους που πετάνε, νεκρούς που ανασταίνονται και δεινόσαυρους που μιλάνε να δείτε στο τοπ 10 του Disney Club, όχι εδώ).
Σε αυτή την κατηγορία βρίσκουμε το The Leftovers, το οποίο μας διηγείται μια περίεργη ιστορία, όταν ξαφνικά εξαφανίζεται το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Γενικά συμπαθητική σειρά με καλές ερμηνείες και έξυπνη σκηνοθεσία. Αξίζει να το δει κανείς, χωρίς όμως να αναμένει κάποιο αριστούργημα.
Στη λίστα με αυτές που δεν τα κατάφεραν συναντάμε το Show me a Hero, όχι γιατί δεν ήταν καλό, εξαιρετικό ήταν, αλλά είναι τόσο σύντομο (6 επεισόδια) που μοιάζει περισσότερο με μεγάλη ταινία και όχι με σειρά. Βλέπουμε τη ζωή μιας μικρής πόλης να αναστατώνεται όταν ο Δήμος υποχρεούται να χτίσει κατοικίες για να μείνουν οι Αφροαμερικανοί. Πολύ ενδιαφέρον, πάρα πολύ καλό, δείτε το.
Παρακάτω βρίσκουμε το Better Call Saul, γνωστό spin off του Breaking Bad, του οποίου η πρώτη σεζόν ήταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρα και αρκετά διαφορετική από όσα είχαμε συνηθίσει στο Breaking Bad. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια.
Το True Detective II δεν τα κατάφερε κυρίως γιατί κουβαλούσε το φορτίο της πρώτης σεζόν που εντυπωσίασε. Το American Crime Story που περιγράφει την πραγματική ιστορία του O.J. Simpson, ήταν επίσης μια καλή, πολύ καλή παραγωγή.
Τέλος, το Prison Break θα μπορούσε να έχει μια θέση στη δεκάδα (μόνο για ιστορικούς λόγους) αν για κάποιο λόγο τελείωνε την πρώτη σεζόν. Άντε τη δεύτερη. Όταν άρχισε κι αυτό να ανασταίνει νεκρούς και να επαναλαμβάνεται συστηματικά κούρασε. Και τώρα επανέρχεται. Όμως όπως και να ‘χει ήταν μαζί με το Lost οι δύο σειρές που έστρεψαν το ενδιαφέρον του κοινού στις σειρές, παρότι ήταν πολύ χαμηλότερου επιπέδου από αυτές που ακολούθησαν την τελευταία 10ετία.
Και πάμε στη δεκάδα.
- House of Cards
Στη δέκατη θέση βρίσκεται το House of Cards. Μια φανταστική πρώτη σεζόν που σου έδινε την εντύπωση ότι πάει να αλλάξει τον τρόπο που γίνεται η τηλεόραση. Εξαιρετικές ερμηνείες, πρωτότυπη σκηνοθεσία, πλοκή, διαπλοκή και κυνικός ρεαλισμός. Ό,τι χρειαζόταν δηλαδή για να νιώσεις ότι βλέπεις κάτι καλό. Στην πορεία η υπόθεση ξεφεύγει, το σενάριο μπάζει από παντού και η προπαγάνδα γίνεται εμφανώς ενοχλητική. Βέβαια για το house of cards τα έχουμε ξαναπεί. Ο τέταρτος κύκλος, παρά τα σεναριακά του άλματα, ήταν αξιοπρεπέστατος ωστόσο για το καλό της η σειρά θα πρέπει σιγά σιγά να φτάσει προς το τέλος της.
- Bron/Broen
Σουηδική/Δανέζικη αστυνομική σειρά με έναν εκπληκτικό πρώτο κύκλο. Ένα πτώμα βρίσκεται στη μέση της γέφυρας που ενώνει Σουηδία και Δανία και αρχίζει το μυστήριο. Σκοτεινή σειρά, με πολύ έντονο χαρακτήρα που αξίζει κανείς να δει. Αργότερα η σειρά μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ (The Bridge). Καλύτερα να δείτε το πρωτότυπο.
- Fargo I
Μεταφορά στην τηλεόραση της ομώνυμης ταινίας των αδερφών Κοέν. Καταπληκτική σκηνοθεσία, πολύ ενδιαφέρουσα η απόδοση των χαρακτήρων, πολύ καλή και η πλοκή. Διατηρείται ακέραια ο καρτουνίστικος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν τους χαρακτήρες τους οι αδερφοί Κοέν. Αξίζει.
- Breaking Bad
Για αυτή τη σειρά έχουν γραφτεί τόσα, που δεν θέλω να προσθέτω απλά γραμμές χωρίς ουσία. Μπαίνει άνετα στο τοπ 10, αλλά δεν είναι η καλύτερη σειρά όπως ακούω δεξιά κι αριστερά. Και αυτό γιατί ενώ μετά τον πρώτο υπέροχο κύκλο όπου βλέπουμε πως εξελίσσεται η υπόθεση, πως διεισδύει στους χαρακτήρες για να μη σε κάνει να συμπαθήσεις κανέναν, τα πράγματα θολώνουν. Ιδιαίτερα στον 4ο και 5ο κύκλο είναι σαν να υπάρχει μια στασιμότητα στην πρωτοτυπία και την εξυπνάδα της σειράς. Σαν να μας λέει ό,τι έξυπνο και πρωτότυπο είχα να δώσω το έδωσα, αλλά επειδή πουλάω ας κάνω άλλες δυο σεζόν δημιουργώντας πια κάτι πιο τετριμμένο: έναν κακό που τα βάζει με άλλους κακούς. Όμως αυτό που έκανε το Breaking Bad τόσο μοναδικό δεν ήταν το πόσο επιτυχημένα θα εξολόθρευε τους αντιπάλους του ο Walter White, αλλά η μετεξέλιξη του ίδιου και των γύρω του. Όσο κι αν πολλοί είδαν τη σειρά σαν περιπέτεια, για μένα ήταν μια σειρά στην οποία το σημαντικότερο ήταν η εξέλιξη των χαρακτήρων. Και όταν αυτή έπιασε ταβάνι, η σειρά έχασε τη φρεσκάδα της. Επίσης, το ΒΒ θα μπορούσε να αποτελέσει το καλύτερο παράδειγμα για την αποτυχία του συστήματος ιδιωτικής ασφάλισης.
- Fargo II
Ο δεύτερος κύκλος του Fargo μας πάει μερικές δεκαετίες πίσω και μας εξιστορεί μια τρομερή αλληλουχία γεγονότων που συνέβησαν εν μέσω πολέμου συμμοριών. Εξαιρετικές ερμηνείες, καταπληκτική σκηνοθεσία, με μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Λίγο καλύτερο από το αδερφάκι του. Δείτε το.
- True Detective I
Θα μπορούσε να είναι πιο ψηλά, ίσως ακόμα και στο νούμερο 2 αν δεν είχε το τέλος που δεν του άξιζε. Τα πρώτα 7.5 επεισόδια ήταν καταπληκτικά. Χαρακτηρίζονταν από υπέροχες ερμηνείες, φανταστική σκηνοθεσία, καταπληκτικά πλάνα, τρομερή εξέλιξη στην πλοκή. Το τελευταίο μισό επεισόδιο, το φινάλε δηλαδή ήταν βγαλμένο από b-movie που θα έβλεπες μόνο αν έπασχες από σοβαρές αϋπνίες στις τρεις τα χαράματα στο star channel.
- The Shield
Διαφθορά, villains, χαρακτήρες βουτηγμένοι στην αντιπάθεια και στην αντίφαση. Μια ομάδα σκληρών μπάτσων, διεφθαρμένων μέχρι εκεί που δεν φαντάζεσαι, κυνηγάνε και κυνηγιούνται μέχρι τέλους. Η μεγαλύτερη επιτυχία της σειράς είναι ότι ο πρωταγωνιστής της είναι ο απόλυτος κακός, σου τον παρουσιάζει όσο χειρότερο μπορεί, ωστόσο για κάποιο λόγο αρχίζεις να τον συμπαθείς. Το τέλος της σειράς είναι εξαιρετικό ενώ όλη η σειρά δεν σου δίνει την αίσθηση πως προσπαθεί να αγιογραφήσει την Αστυνομία όπως τόσες και τόσες άλλες.
- The Sopranos
Εναλλακτικός τίτλος της σειράς θα μπορούσε να είναι «Η αποτυχία της Ψυχοθεραπείας». Ο Τόνι Σοπράνο, αφεντικό της μαφίας του Νιου Τζέρσει, επισκέπτεται μια ψυχοθεραπεύτρια για να αντιμετωπίσει τις κρίσεις πανικού. Και κάπως έτσι ξεκινάει η διήγηση της ιστορίας του. Η σειρά παρουσιάζει δύο κόσμους παράλληλα: τον κόσμο της μαφίας και την καθημερινότητα των ίδιων των μελών της.. Σπάνια σε τέτοιου είδους σειρές ή ταινίες βλέπουμε να παρουσιάζεται τόσο έντονα το «μη μαφιόζικο» μέρος της ζωής τους. Και αυτό γίνεται με εξαιρετικό τρόπο στη συγκεκριμένη σειρά. Εμφανίζονται οι αδυναμίες, οι ανασφάλειες, τα συμπλέγματα των κατά τα άλλα σκληρών και αδίστακτων μαφιόζων. Μεταξύ μας, όλο τρώνε και πηγαίνουν σε κηδείες. Η σειρά κατορθώνει να συνδυάσει πολλά στοιχεία και το κάνει με πραγματικά ουσιαστικό τρόπο. Το τέλος της σειράς είναι ένα ερωτηματικό, αλλά δεν θα επεκταθώ για να μην κάνω σπόιλερ.
-
NARCOS S01E06 ” Eplosivos”
Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το Narcos. Τι μου ήρθε ξαφνικά και βάζω τόσο ψηλά μια σειρά της οποίας έχουμε δει μόνο τον Α’ κύκλο και δεν ξέρουμε πότε θα δούμε τον δεύτερο; Πρόκειται για αριστούργημα. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, περιγράφει τη ζωή του Πάμπλο Εσκομπάρ, διαβόητου εμπόρου ναρκωτικών στην Κολομβία.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το ποσοστό ακρίβειας με το οποίο αποδίδονται τα γεγονότα, αλλά ο διάχυτος κυνισμός που περιβάλλει κάθε στιγμή το σενάριο και τη σκηνοθεσία κάνει τη σειρά να φαίνεται τόσο αληθινή που είναι σαν να ζεις μέσα σε αυτή.
Κανονικά χωρίς να έχει ολοκληρωθεί μια σειρά δεν μπορείς να ξέρεις αν είναι καλή ή όχι. Άλλωστε σε πολλές σειρές βλέπεις από κύκλο σε κύκλο τα πράγματα να διαφοροποιούνται. Αλλά εδώ είναι αλλιώς: Δύσκολα μπορεί να χαλάσει ο δεύτερος (και μάλλον τελευταίος κύκλος) αυτά που έφτιαξε ο πρώτος. Για να είμαστε ειλικρινείς, δύσκολα μπορεί και να γίνει καλύτερος.
- The Wire
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και γι’ αυτό δεν έχω σκοπό να κουράσω. Άλλωστε δεν έχω να κομίσω τίποτα καινούριο στη συζήτηση (για το Wire είχα γράψει πριν χρόνια αυτό). Σχεδόν κάθε σοβαρό τοπ10 των καλύτερων σειρών έχει στην κορυφή το The Wire. Όποιο δεν το έχει, μάλλον έχει συνταχθεί από κάποιον που δεν το έχει δει.
