Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Η χθεσινή βάρβαρη επίθεση αστυνομικών δυνάμεων απέναντι σε κατοίκους της Νέας Σμύρνης ήρθε να προστεθεί στην μακρά αλυσίδα γεγονότων που σχετίζονται με φαινόμενα αστυνομικής βίας, αυταρχισμού και ασυδοσίας.
Αμέτρητα τα παραδείγματα των τελευταίων μηνών: Επίθεση σε φοιτητές και συλλήψεις εντός του ΑΠΘ, διάλυση συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας με ξύλο, χημικά και αύρες, όργιο βίας και καταστολής στις επετείους του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, εισβολή δυνάμεων των ΜΑΤ σε πανεπιστημιακές σχολές, μέχρι και εισβολή σε πολυκατοικίες (βλ. Σεπόλια) και χρήση βίας απέναντι σε οικογένειες, κλπ.
Είναι σαφές ότι τον τελευταίο χρόνο, στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη» που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ, παρατηρείται όξυνση φαινομένων αστυνομικής βίας και καταστολής. Με ευθύνη του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, του «αρχισερίφη» υπουργού Χρυσοχοϊδη και στελεχών της ΝΔ βρίσκεται σε εξέλιξη μια προπαγανδιστική προσπάθεια να παρουσιαστεί η κρατική βία και καταστολή ως δήθεν «πάταξη της εγκληματικότητας» και «προστασίας» του δημόσιου χώρου από «μειοψηφίες». Πρόκειται, επί της ουσίας, για μια χυδαία προσπάθεια κατασυκοφάντησης του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, των αγωνιζόμενων φοιτητών και μαθητών και όποιου αντιδρά στην βαρβαρότητα των αντιλαϊκών πολιτικών της κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση επενδύει στον «κοινωνικό αυτοματισμό», επιχειρώντας να ενεργοποιήσει τα μικροαστικά, συντηρητικά αντανακλαστικά των «κυρ-Παντελήδων» αυτής της κοινωνίας που στο πρόσωπο της αστυνομίας βλέπουν τον εγγυητή της υποτιθέμενης «κοινωνικής ειρήνης».
Ωστόσο, η αστυνομική βία δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται με την ίδια την φύση της αστυνομίας ως μηχανισμού καταστολής του αστικού κράτους. Αν κάνει κανείς μια ιστορική αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθεί την βιαιότητα με την οποία τα ΜΑΤ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αντιμετώπιζαν απεργούς και διαδηλωτές.
Αν ανατρέξει κανείς 20 και 30 χρόνια πριν θα δει το ανελέητο ξύλο, τα δακρυγόνα και την τρομοκρατία της αστυνομίας επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και θα θυμηθεί το περιβόητο «το κράτος είστε εσείς» που απήυθυνε προς τα σώματα ασφλείας ο Κων/νος Μητσοτάκης. Ποιός ξεχνάει, για παράδειγμα, τους διαβόητους «τρομονόμους» που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ (2001) και η ΝΔ (2004) και οι οποίοι προετοίμασαν το έδαφος για την ποινικοποίηση εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων;
«Δεν υπάρχει κανένα κράτος, έστω και το πιο δημοκρατικό, που να μην έχει στο σύνταγμά του παραθυράκια και επιφυλάξεις, που εξασφαλίζουν στην αστική τάξη τη δυνατότητα να κινητοποιεί στρατεύματα ενάντια στους εργάτες, να κηρύσσει το στρατιωτικό νόμο κτλ. “σε περίπτωση διατάραξης της τάξης” – Στην πραγματικότητα, σε περίπτωση που η εκμεταλλευόμενη τάξη “παραβιάζει” το καθεστώς της σκλαβιάς της και κάνει προσπάθειες να φέρεται όχι δουλικά».
-Β.Ι. Λένιν, «Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι», «Απαντα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 37
Η αστυνομική βία και καταστολή, λοιπόν, έχουν πολύ μακρά ιστορία που είναι σύμφυτη με την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού αστικού κράτους. Από το «ιδιώνυμο» του «εθνάρχη» Ελ. Βενιζέλου μέχρι τον πρόσφατο χουντικής έμπνευσης νόμο περί απαγόρευσης συγκεντρώσεων των Μητσοτάκη-Χρυσοχοϊδη, οι δυνάμεις της αστυνομίας διαπαιδαγωγούνται να προστατεύουν, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, την εξουσία του κεφαλαίου απέναντι στον «εχθρό λαό».
Γι’ αυτό και στο πλαίσιο του σημερινού αστικού κράτους είναι ουτοπικό το σύνθημα περί «εκδημοκρατισμού» της αστυνομίας και αποπροσανατολιστικά τα αιτήματα για «διάλυση των ΜΑΤ». Κατά συνέπεια, η οργή και η αγανάκτηση για τα φαινόμενα αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής πρέπει να στοχεύει στη μήτρα του φαινομένου που δεν είναι άλλη από το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.
