Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης //
Ποιητικό αφιέρωμα στη θλιβερή επέτειο από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας.
Το ποίημα «Πρωινό άστρο» – μια μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών, όπως το αποκαλούσε ο ίδιος – γράφτηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1955 και αφιερώθηκε στην κόρη του Έρη. Με αφορμή τη γέννηση της κόρης του μιλά σε έναν νέο άνθρωπο που μόλις ήρθε στη ζωή για τον κόσμο που έζησε αλλά και γι’ αυτόν που οραματίζεται και αγωνίζεται. Σε ένα σημείο του ποιήματος μιλά στην κόρη του για τη Χιροσίμα:
Στη Χιροσίμα, κοριτσάκι,
είταν κάτι παιδάκια, κοριτσάκι,
είταν κάτι μανούλες, κοριτσάκι,
– όχι, δε θέλω να σου πω –
είταν κάτι παιδάκια, κοριτσάκι…
Πρέπει να ξέρεις.
Την ώρα που γεννήθης, κοριτσάκι,
ακούστηκε το πρώτο τζιτζικάκι
ύστερ’ από δέκα χρόνια,
σκέψου, κοριτσάκι,
ύστερ’ από δέκα χρόνια
στο Ναγκασάκι…
(Απόσπασμα)
(Στη φωτογραφία το μνημείο των παιδιών στη Χιροσίμα)
