Ο Γιώργος Σουρής γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη 1853 και πέθανε στις 26 Αυγούστου 1919. Για τον τόπο γέννησης του ερίζουν τόσες ελληνικές περιφέρειες όσες και για τον Όμηρο.
Ο πατέρας του τον προόριζε για παπά αλλά αυτός έγινε σατιρικός ποιητής. Είχαν προηγηθεί κάποιες απόπειρες να ασχοληθεί με το εμπόριο στη Ρωσία και να σπουδάσει φιλολογία στην Αθήνα.
Πολύ μπροστά από την εποχή του και την ποίηση των σύγχρονών του ποιητών, που ήταν απολιτική και ειδυλλιακή. Με τρομερή ευκολία στη γραφή, οξυδερκής σατιρικός ποιητής καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής του, με τόλμη που δεν την έχουν άλλοι. Γι’ αυτό και η αστική τάξη είχε καταχωνιασμένο το έργο του.
Πολύ αγαπητός στην εποχή του που τον αποθέωσε και διάβαζε με απληστία την εφημερίδα του «Ρωμιός» (1883-1918) που την έγραφε έμμετρα μόνος του.
Σατιρίζει τα πολιτικά ήθη της εποχής, τη νοοτροπία του λαού, το ρόλο των πολιτικών κλπ. Μπορεί η σάτιρά του να είναι επιφανειακή και ξώπετση μα κατάφερε να πιάσει κάποια χαρακτηριστικά της κοινωνικοπολιτικής ζωής και του Ελληνα που είναι χαρακτηριστικά και δεν άλλαξαν ακόμη.
Γι’ αυτό ξαφνιάζει με την επικαιρότητά του και κάποιες αλήθειες του παραμένουν το ίδιο πικρές. Η εξάρτηση (πολιτική, στρατιωτική, οικονομική, πολιτιστική), ο περιορισμός της εθνικής ανεξαρτησίας, η φορολογία, η ημιμάθεια, η προγονολατρία, ο μεγαλοϊδεατισμός, η διαφθορά και η διαπλοκή, ο ψευτοτσαμπουκάς των Ελληναράδων, η υποκρισία των αστών πολιτικών και η ξενοδουλεία της αστικής τάξης. Ακόμα και ο εν εξελίξει ευρωπαϊσμός της αστικής τάξης:
Και συ κυρά λεγόμενη,
κυρά πολιτισμένη
και αιμοποτισμένη
Ευρώπη τόυτη λέγεται
κι αν της μιλώ χυδαία
είναι ένα φάσμα απρόσωπο
και αφηρημένη ιδέα
Επιμέλεια: Ηρακλής Κακαβάνης
