Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Η κατάσταση στον συνδικαλιστικό κίνημα της μετακατοχικής περιόδου, φέρει τη γενικότερη σφραγίδα των κοινωνικών – πολιτικών εξελίξεων της εποχής.
Τι προηγήθηκε
Στις 1 – 7 Μάρτη 1946, πραγματοποιήθηκε το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, στο οποίο ψήφισαν 1.436 από τους 1.790 αντιπροσώπους (η παράταξη του Μακρή απείχε από το Συνέδριο), οι οποίοι εκπροσωπούσαν 258.000 εργαζόμενους. Για την 7μελή Εκτελεστική Επιτροπή εκλέχθηκαν 5 στελέχη του ΕΡΓΑΣ-(Εργατικός Αντιφασιστικός Συνασπισμός που ιδρύθηκε τον Απρίλη του 1945) (Μήτσος Παπαρήγας, Κώστας Θέος, Γιώργης Δημητρίου, Νίκος Αραμπατζής και Σταμάτης Μαστρογιαννάκος) και οι Δημήτρης Στρατής και Γιάννης Καλομοίρης (οι παρατάξεις τους συμμετείχαν σε κοινό ψηφοδέλτιο με τον ΕΡΓΑΣ).
Όμως αυτή η νίκη «δεν άρεσε» για άλλη μια φορά, το αστικό κράτος που παρενέβη για να αντιμετωπίσει αυτήν τη φορά τη σαρωτική νίκη του ΕΡΓΑΣ. Έτσι τον Ιούνη του 1946, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Στις 25 Ιούλη 1946, η εκλεγμένη διοίκηση απολύεται. Μέχρι τον Ιούλη του 1947 είχαν συλληφθεί όλοι οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές. Πρώτος, ο εκλεγμένος γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ Μήτσος Παπαρήγας, που τελικά δολοφονήθηκε στις 22 Φλεβάρη του 1949 στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας.
Στις 28 Μάρτη 1948 πραγματοποιήθηκε το 9ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που οργανώθηκε από τους πράκτορες του κεφαλαίου Φώτη Μακρή (επικεφαλής της ΕΡΕΠ και βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος), Δ. Θεοχαρίδη (επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου Εργαζομένων, ΕΜΕ), Γιάννη Πασιαντζή, Αριστείδη Δημητράτο (υπουργό της 4ης Αυγούστου) και τον Αμερικανό Ιρβινγκ Μπράουν (ηγέτη των αντικομμουνιστικών αμερικανικών συνδικάτων American Federation of Labor). Παρόντες ήταν και αντιπροσωπείες των πρεσβειών ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας.Το Συνέδριο τελείωσε εκλέγοντας γενικό γραμματέα τον Φ. Μακρή.
Το Ντοκουμέντο
Το ντοκουμέντο έχει ημερομηνία 25/10/1949 (δηλαδή ο ένοπλος αγώνας του ΔΣΕ έχει σταματήσει….) και είναι εγκύκλιος της ΓΣΕΕ με τον χαρακτηρισμό «Απολύτως Εμπιστευτική» και απευθύνεται «προς τους Προέδρους των Εργατικών Κέντρων και Γεν. Γραμματείς των Ομοσπονδιών». Από την ανάγνωσή του προκύπτει αφενός ο διαρκής φόβος που προκαλεί γενικότερα στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό η παρουσία ταξικών συνδικαλιστών και αφετέρου η προσπάθεια να εμποδίσουν την παρουσία τους στο μέλλον , ακόμη και μετά τη στρατιωτική ήττα του ΔΣΕ και τις πολύμορφες διώξεις του ΚΚΕ την περίοδο αυτή. Βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή στα ΓΑΚ Ν. Ημαθίας
Γράφει συγκεκριμένα:
« Συνάδελφοι
Ορισμέναι πληροφορίαι συγκεντρωθείσαι εις την ΓΣΕΕ αποκαλύπτουν ότι οι κομμουνισταί, αφού υπέστησαν ήταν επί του στρατιωτικού τομέως, απεφάσισαν να στραφούν προς τας συνδικαλιστικάς οργανώσεις διά να δημιουργήσουν εκεί εστίας αντεθνικής και αντισυνδικαλιστικής συνωμοσίας.
Αντιλαμβάνεσθε ότι ο αγών ο οποίος ανελήφθη πρό 4 ετών διά την εκκαθάρισιν των οργανώσεων της τάξεως μας από τους κομμουνιστάς και ο οποίος, διεξήχθη με αυτυσίαν και επιμονήν, στεφθείς τελικώς υπό πλήρους επιτυχίας, δεν είναι δυνατόν να εγκαταλειφθή. Η εργατική τάξις έχει πολλούς λόγους διά τους οποίους δεν δύναται να δεχθή εις τους κόλπους των συνδικαλιστικών οργανώσεων τους κομμουνιστάς, διότι θα απετέλη εσχάτην πλάνην να νομισθή ότι με την συντριβήν του συμμοριτισμού πρέπει να επιτραπή εις τους κομμουνιστάς η δράσις εις το σημαντικόν όργανον του συνδικαλισμού, με το οποίον πρόκειται να διεξάγωμεν τους αγώνας μας δια την δικαίωσιν των αιτημάτων μας.
Συνεπώς οι κομμουνισταί και εις το μέλλον δεν έχουν θέσιν εις τας εργατικάς οργανώσεις και κάθε προσπάθεια διεισδύσεως των πρέπει να αντιμετωπίζεται δραστηρίως και αποφασιστικώς. Εχομεν καθήκον να περιφρουρήσωμεν ως κόρην οφθαλμού τας εθνικάς εργατικάς μας οργανώσεις και να ολοκληρώσωμεν τας προσπάθείας μας δια την ανασυγκρότησιν του συνδικαλιστικού κινήματος επί τη βάσει της μέχρι τούδε πείρας μας.
Οι κομμουνισταί θα επιδιώξουν να μεταφέρουν την αντεθνικήν δράσιν των αντί πάσης θυσίας εις τον συνδικαλιστικόν τομέα. Διότι εκεί ελπίζουν να εύρουν το νέον υλικόν το οποίον να χρησιμοποιήσουν εν δεδομένη στιγμή κατά της Ελλάδος. Θα προφασισθουν ότι αγωνίζονται διά την ικανοποίησιν των εργατικών αιτημάτων και διά την αποκατάστασιν της κοινωνικής δικαιοσύνης. Εν τούτοις εκμεταλλευόμενοι τας τραγικάς συνθήκας ζωής των εργαζομένων, διά τας οποίας εν τούτοις ευθύνονται κυρίως αυτοί, διότι επεδίωξαν να ματαιώσουν οιανδήποτε προσπάθειαν ανοικοδομήσεως της χώρας, νομίζουν ότι θα παρασύρουν τους εργαζόμενους. Δεν πρέπει να τους δώσωμεν την ευκαιρίαν πραγματοποιήσεως των βλέψεών των και συνιστώμεν άγρυπνον παρακολούθησιν της δράσεως παντός υπόπτου στοιχείου, το οποίον εξυπηρετεί τας κομουνιστικάς επιδώξεις. Και να μας αναφέρετε συγκεκριμένως ποια πρόσωπα αποτελούν κίνδυνον διά την υπόστασιν του συνδικαλιστικού μας κινήματος και εις ποίας εργατικάς οργανώσεις επεισήλθον και ήρχισαν να δρουν με τους ανωτέρω αντικειμενικούς σκοπούς και υπό τον μανδύα ποίας αντιλήψεως εμφανίζονται (σοσιαλισταί, Τσουδερικοί..)
Θεωρούμεν επιβεβλημένον να επιστήσωμεν την προσοχήν όλων των ηγουμένων της συνδικαλιστικής μας κινήσεως επί της σημασίας της πιστής τηρήσεως του καθορισμένου σκοπού και αναμένωμεν το ταχύτερον τας αιτουμένας πληροφορίας εντελώς αντικειμενικάς προς κατατόπισίν μας
Με συναδελφικους χαιρετισμούς
Ο Γεν. Γραμματεύς»
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
