Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S! //
Αυτές τις μέρες είναι και πάλι στο προσκήνιο, μέσα από ειδήσεις καρμπόν των αστικών ηλεκτρονικών και μη ΜΜΕ η «αξιοποίηση των περιφερειακών λιμένων της χώρας». Στον αντίποδα η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ, που με τίτλο «η εκχώρηση λιμανιών εντάσσεται στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ» δίνει τη σωστή διάσταση, της «πιο πρόσφατης πράξης του δράματος», με την «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (να) επιχειρεί να “κλείσει” άρον άρον, πριν τις εκλογές, όλες τις εκκρεμείς δεσμεύσεις των Μνημονίων» προωθώντας την «“παραχώρηση” των περιφερειακών λιμένων στο μεγάλο κεφάλαιο»
Η προϊστορία
Με το νόμο 4389/2016, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σαν προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της 1ης «αξιολόγησης» του 3ου μνημόνιου, δημιουργήθηκε ένα νέο ταμείο με την επωνυμία «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ».
Η «ΕΕΣ_Π ΑΕ» λοιπόν, «λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Ειδικότερα, η Εταιρεία διαχειρίζεται και αξιοποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία, προκειμένου: (α) να συνεισφέρει πόρους για την υλοποίηση της επενδυτικής πολιτικής της Ελλάδας και για την πραγματοποίηση επενδύσεων που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, και (β) να συμβάλλει στην απομείωση των οικονομικών υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας» και «για την εκπλήρωση του σκοπού της, η Εταιρεία ενεργεί με τρόπο ανεξάρτητο, και επαγγελματικό, με μακροπρόθεσμη προοπτική στην επίτευξη των αποτελεσμάτων της, σύμφωνα με τον Εσωτερικό της Κανονισμό, με εγγυήσεις πλήρους διαφάνειας και με σκοπό την επαύξηση της αξίας και τη βελτίωση της απόδοσης των περιουσιακών της στοιχείων, καθώς και τη δημιουργία εσόδων, τα οποία κατανέμονται σύμφωνα με το Ν.4389/2016. Περαιτέρω, η Εταιρεία προωθεί μεταρρυθμίσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων, μέσω αναδιάρθρωσης, βέλτιστης εταιρικής διακυβέρνησης και διαφάνειας, καθώς και μέσω της προαγωγής υπεύθυνης διοίκησης, κοινωνικής ευθύνης, αειφορίας, καινοτομίας και βέλτιστων εταιρικών πρακτικών» κλπ μπλα μπλα
Αναγκαίο κακό ή στρατηγική επιλογή;
Μια εταιρεία που δεν ανήκει στο Δημόσιο ή στον ευρύτερο κρατικό τομέα, που λειτουργεί με βάση τους κανόνες της καπιταλιστικής οικονομίας, με διάρκεια τη «συνήθη» (99 χρόνια) και μετοχικό κεφάλαιο, στο σύνολό του από το ελληνικό Δημόσιο (από την τσέπη μας δηλαδή) και με τις εξής (4) θυγατρικές:
α) Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), σκοπός του οποίου είναι η επίτευξη της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικό συστήματος και έχει συμμετάσχει στις διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών (40,39% συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της Εθνικής 26,42%, στο στην Τράπεζα Πειραιώς κλπ). Μέσα από αυτή την διαδικασία «εξαϋλώθηκε» κυριολεκτικά πάνω από το 85% των χρημάτων του και χάθηκαν οριστικά 24,5 δισ. ευρώ
β) Το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), με σκοπό «να προωθήσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων» ΔΕΚΟ, υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, οδικούς άξονες κ.λπ.) και ακίνητης περιουσίας.
γ) Η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ (ΕΤΑΔ), που διαχειρίζεται ένα πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο ακινήτων (277 τουριστικά ακίνητα, μεταξύ των οποίων Ξενία, μαρίνες, κάμπινγκ, γκολφ, χιονοδρομικά κέντρα, μουσεία, ιαματικές πηγές κά) επίσης, διαχειρίζεται 12 ολυμπιακά ακίνητα και 71.459 της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, συνολικής έκτασης περίπου 3,5 εκατ. στρεμμάτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται 538 αρχαιολογικοί χώροι αλλά και 597 νησιά (!!).
δ) Η Εταιρεία Δημόσιων Συμμετοχών ΑΕ (ΕΔΗΣ), που συστάθηκε με τον ίδιο νόμο και διαχειρίζεται τις συμμετοχές του κράτους στις δημόσιες επιχειρήσεις. Σε πρώτη φάση, μεταβιβάστηκαν οι μετοχές του ΟΑΣΑ, ΟΣΥ ΑΕ, ΣΤΑΣΥ ΑΕ, ΟΑΚΑ και ΕΛΤΑ ΑΕ, στη συνέχεια και άλλων επιχειρήσεων όπως πχ. ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, Κτιριακές Υποδομές, ΔΕΗ κ.λπ.
Σύμφωνα λοιπόν με τον σκοπό και το θεσμικό πλαίσιο «η εταιρεία λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, συστήνεται για να εξυπηρετεί ειδικό δημόσιο σκοπό, προωθεί μεταρρυθμίσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, μέσω αναδιάρθρωσης, βέλτιστης εταιρικής διακυβέρνησης και διαφάνειας, καθώς και μέσω της προαγωγής υπεύθυνης διοίκησης, κοινωνικής ευθύνης, καινοτομίας βέλτιστων εταιρικών πρακτικών» κλπ μπλα μπλα δηλαδή δεν ανήκει στο δημόσιο, δεν ελέγχεται από αυτό – παρά το γεγονός ότι βασικός μέτοχός της είναι το ελληνικό δημόσιο (που θα πει πως ο ελληνικός λαός πληρώνει το μάρμαρο). Και μάλιστα αν και το δημόσιο είναι ο μοναδικός μέτοχος της «εταιρείας» (... «μυστήριο!! είπεν ο κύριος Τραμπάκουλας») , το ΔΣ εκλέγεται και εποπτεύεται από το Εποπτικό Συμβούλιο, που «αποτελείται από πέντε (5) μέλη» ως εξής: τρία (3) επιλέγονται, κατόπιν σύμφωνης γνώμης της ΕΕ (Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και του ΕΜΣ (Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας) που ενεργούν από κοινού και δύο (2), μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, επιλέγονται πάλι από ΕΕ & ΕΜΣ κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Υπουργού Οικονομικών (ενεργώντας από κοινού, βεβαίως-βεβαίως)».
Ξεκίνησε ήδη στη Βουλή η συζήτηση του σχεδίου νόμου που αφορά την «αξιοποίηση των περιφερειακών λιμένων της χώρας» και αναμένεται να ξεκινήσει από το ΤΑΙΠΕΔ η σχετική διαδικασία, μια και ουσιαστικά εκχωρείται σ’ αυτό το δικαίωμα στην «υποπαραχώρηση δραστηριοτήτων» (υπεργολαβίες) και παράλληλα κυρώνονται όλες οι παλιές συμβάσεις παραχώρησης των δέκα περιφερειακών λιμένων (Αλεξανδρούπολη, Βόλος, Ελευσίνα, Ηγουμενίτσα, Ηράκλειο, Καβάλα, Κέρκυρα, Λαύριο, Πάτρα και Ραφήνα) στους οργανισμούς λιμένων που σήμερα τους διαχειρίζονται (με αρχή Αλεξανδρούπολη και Καβάλα).
Και στις δύο περιπτώσεις στόχος είναι η παραχώρηση των εμπορευματικών δραστηριοτήτων των λιμένων που σχετίζονται με τη διακίνηση φορτίων/εμπορευμάτων: Ο «Φίλιππος Β΄» της Καβάλας, διακινεί μάρμαρα, λιπάσματα, ξυλεία, σιδηροεξοπλισμό κλπ προς και από βαλκανικές χώρες και κυρίως τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία ενώ στης Αλεξανδρούπολης, χύδην φορτία (σιτηρά, ζάχαρη κά) μικρά εμπορευματοκιβώτια και αναμένεται η δημιουργία τερματικού σταθμού φυσικού αερίου, καθώς στα ανοικτά του λιμανιού η Gastrade ετοιμάζει τον σταθμό αεριοποίησης LNG. Η Αλεξανδρούπολη έχει και στρατηγική σημασία, σαν παράκαμψη της εμπορευματικής κίνησης μέσω των Δαρδανελλίων και του Βοσπόρου με ευελιξία στη μεταφορά εμπορευμάτων, λόγω διέλευσης και σιδηροδρομικής γραμμής. Έπεται Ηγουμενίτσα, Βόλος, Κέρκυρα (με έμφαση στα κρουαζιερόπλοια), Ηράκλειο, Πάτρα, Ελευσίνα, Λαύριο και Ραφήνα.
Στο μεταξύ υπάρχει ένα είδος «ρευστότητας» στο ζήτημα λόγω επί μέρους αντικρουόμενων συμφερόντων επιχειρηματικών ομίλων γιατί το μοντέλο της υποπαραχώρησης, που επελέγη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, άλλους βολεύει και άλλους όχι.
Μεγάλο αφεντικό στη λήψη αποφάσεων είναι το ΤΑΙΠΕΔ με το συναρμόδιο υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και του ΟΛ (οργανισμοί λιμένων) να έχουν απλά συμβουλευτικό χαραχτήρα στις προτάσεις του Ταμείου και οι διαδικασίες είναι express (κατεπειγόντως που λέμε): «αντικείμενο του διαγωνισμού – Το ΤΑΙΠΕΔ προσλαμβάνει εξειδικευμένους συμβούλους, (ο νοών νοείτω, Γιάννης κερνάει – Γιάννης πίνει) που του προτείνουν τη βέλτιστη επιλογή αξιοποίησης για κάθε λιμένα – Με την κατάθεση των πορισμάτων των συμβούλων και βάσει αυτών, διαβουλεύεται την προκρινόμενη ολοκληρωμένη και βέλτιστη πρόταση αξιοποίησης των λιμενικών δραστηριοτήτων (πρώτα με τον εαυτό του, και μετά…) με το Υπουργείο Ναυτιλίας και τη διοίκηση, του κάθε Οργανισμού Λιμένος Α.Ε. εντός τριάντα ημερολογιακών ημερών»
Επιπτώσεις
Το κεφάλαιο βγαίνει πολλαπλά κερδισμένο: όχι μόνο λόγω της δέσμευσης για 99 χρόνια του συνόλου των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων αλλά και συνδιαχείρισή τους με ΕΕ και ΕΜΣ, προς όφελος της εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους αλλά και των αναγκών του, στηρίζοντας τα επενδυτικά σχέδια των καπιταλιστικών ομίλων, ενώ παράλληλα ένα σημαντικό τμήμα των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις, το 50%, πηγαίνει στην αξιοποίηση του κρατικού χρέους αλλά και για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, σε νέους τομείς θωρακίζοντας ανταγωνιστικότητας και ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Γι’ αυτό άλλωστε και η στρατηγική επιλογή σε επίπεδο ΕΕ για την απελευθέρωση των αγορών και την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ και πολύ πριν εκδηλωθεί η καπιταλιστική κρίση. Σχετίζονται άμεσα με τη στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης της χώρας μας για τη μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο ενεργειακό και μεταφορικό – διαμετακομιστικό κέντρο και γι’ αυτό έχουν ειδικό, σημαντικό βάρος στις ιδιωτικοποιήσεις οι τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών, καθώς και οι υποδομές που συνδέονται με αυτούς τους τομείς.
Η εργατική τάξη και η λαϊκή οικογένεια με την πολιτική απελευθέρωσης των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις ζει καθημερινά περαιτέρω επιδείνωση των συνθηκών ικανοποίησης των αναγκών της, με πιο ακριβά εμπορεύματα και υπηρεσίες, απλησίαστες διακοπές αναψυχή, χωρίς ελεύθερους χώρους. Χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων (τις ιδιωτικοποιήσεις ακολουθούν η μείωση του εργατικού δυναμικού, περαιτέρω ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με συνέπεια την εντατικοποίηση της εργασίας και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης) ενώ ορισμένες από τις ιδιωτικοποιήσεις μπορούν να επιφέρουν αρνητικές συνέπειες στην ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, όπως για παράδειγμα η ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων και ορισμένων λιμανιών.
Ο αγώνας των εργαζομένων και του λαού ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι αποσπασμένος ούτε να εγκλωβίζεται σε ανούσια και παρωχημένα αιτήματα για επιστροφή στο κρατικό μονοπώλιο και για παραμονή των επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο. Αλλά αντίθετα, πρέπει να σημαδεύει τα πραγματικά αίτια και τους υπευθύνους, να συνδέεται με τη γενικότερη πάλη για αποκατάσταση των απωλειών, έχοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων λαϊκών αναγκών, ενταγμένα στη λογική της λαϊκής αντεπίθεσης για συνολικότερες ρήξεις και ανατροπές στο επίπεδο εξουσίας, οικονομίας και κοινωνίας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ: Η εκχώρηση λιμανιών εντάσσεται στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ
Για την «παραχώρηση» των περιφερειακών λιμένων, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, εξέδωσε ανακοίνωση που αναφέρει:
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να “κλείσει” άρον άρον, πριν τις εκλογές, όλες τις εκκρεμείς δεσμεύσεις των Μνημονίων. Η πιο πρόσφατη “πράξη του δράματος” είναι η προωθούμενη “παραχώρηση” των περιφερειακών λιμένων στο μεγάλο κεφάλαιο.
Ο νέος γύρος εκχώρησης λιμένων εντάσσεται στην περιβόητη πολιτική του “γεωπολιτικού μεντεσέ“, δηλαδή στην πολιτική σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Ο έλεγχος των λιμενικών υποδομών συνδέεται με τη δεδομένη κατεύθυνση των ΗΠΑ αφενός για μετατροπή της Ελλάδας σε ένα μεγάλο ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο με πολλές νέες βάσεις και αφετέρου με την ανάγκη ανακοπής του κινέζικου σχεδίου για αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στο κουβάρι των γεωπολιτικών αντιθέσεων, αποκαλύπτοντας την αντιφατικότητα των αστικών σχεδίων, που από τη μία σκοπεύουν στην αξιοποίηση της χώρας ως δρόμου μεταφοράς εμπορευμάτων, ενώ από την άλλη υπηρετούν πρόθυμα τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Μεγάλα μεταφορικά μονοπώλια, του εσωτερικού και του εξωτερικού, προσδοκούν να ελέγξουν τα λιμάνια, γενικότερα τις μεταφορικές υποδομές, εμπορευμάτων και ανθρώπων, για να εκμεταλλευτούν τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και την σημαντική αύξηση του τουριστικού ρεύματος και παράλληλα να επενδύσουν κερδοφόρα τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης των λιμενικών υποδομών, που υλοποιεί κάθε αστική κυβέρνηση, ακολουθώντας τις οδηγίες της ΕΕ, και προωθεί τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων των λιμένων έρχεται να ακολουθήσει την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, αλλά και το έτερο επίτευγμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της πώλησης των αεροδρομίων στην γερμανική “FRAPORT”.
Αυτή η πολιτική έχει δραστικές αρνητικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Οδηγεί στη δραστική αύξηση του κόστους των μεταφορών, σε βάναυσες εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους, ενώ ο τρόπος μετακίνησης εμπορευμάτων και προσώπων καθορίζεται από μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους, που ελέγχουν που και πότε θα κατευθύνεται ο τουρισμός, οι εμπορευματικές ροές κ.ά.
Οι προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει την δική του παραχώρηση ως “φιλολαϊκή” επειδή είναι δήθεν “υποπαραχώρηση”, με τον εκάστοτε οργανισμό λιμένος να διατηρεί την ιδιοκτησία του λιμανιού, είναι μια ακόμα πράξη “αυτογελοιοποίησής” του. Πέραν του προπαγανδιστικού χαρακτήρα και της προσπάθειας εμφάνισης ανύπαρκτων διαχωριστικών γραμμών από τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει πως η μέθοδος της υποπαραχώρησης δραστηριοτήτων και όχι ολόκληρου του λιμανιού είναι -υπό συνθήκες- ευνοϊκότερη για το μεγάλο κεφάλαιο:
– Το κεφάλαιο ιεραρχεί σε ποιες δραστηριότητες θα επενδύσει κάθε φορά. Έτσι, τα κερδοφόρα φιλέτα θα γίνουν αντικείμενο επενδύσεων και εκμετάλλευσης, ενώ όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες, που μπορεί να είναι απαραίτητες για τα λαϊκά στρώματα, θα μείνουν στον έλεγχο του οργανισμό λιμένος, ο οποίος ταχύτατα θα εμφανίσει ζημιές και θα απαιτείται η χρηματοδότηση του από τις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής.
– Η εκχώρηση της χρήσης δραστηριοτήτων και η διατήρηση της γης ή άλλων υποδομών στην ιδιοκτησία του δημοσίου, ελαττώνει σημαντικά το απαιτούμενο τίμημα, αφού το κεφάλαιο απλά “νοικιάζει” τον εξοπλισμό και τη γη και δεν τον “αγοράζει”.
– Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεταφορικών ομίλων απαιτεί ορισμένες υποδομές να βρίσκονται σε ουδέτερα χέρια για να διασφαλίζεται πως δεν θα έχει κάποιος αποφασιστικό πλεονέκτημα. Έτσι, ο κρατικός χαρακτήρας σε κάποιο τμήμα κομμάτι από ένα λιμάνι, όχι απλά δεν αλλάζει την πορεία απελευθέρωσης των μεταφορών, που υλοποιεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι σε ορισμένες περιπτώσεις, απαραίτητη προϋπόθεσή του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα υλοποιεί μέχρι κεραίας την πολιτική απελευθέρωσης των μεταφορών και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το μεγάλο κεφάλαιο.
Παράλληλα, οι πολλαπλές ρήτρες της νομοθετικής ρύθμισης δείχνουν την αδυναμία αναστολής της ιδιωτικοποίησης σε τοπικό επίπεδο. Οι δήμοι και οι περιφέρειες όχι απλά δεν έχουν καμία δυνατότητα να σταματήσουν την ιδιωτικοποίηση, αλλά τους απαγορεύεται ακόμα και η επιβολή τοπικών τελών ή άλλων φόρων στους νέους ιδιώτες – ιδιοκτήτες των λιμανιών μας.
Η προώθηση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως το αστικό κράτος προωθεί μόνο εκείνες τις λύσεις που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο για να διασφαλίσει την κερδοφορία του, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. Αποδεικνύει την αυταπάτη της δυνατότητας μιας δήθεν “φιλολαϊκής” διαφορετικής διαχείρισης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η αξιοποίηση της σημαντικής γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και των ευρύτατων λιμενικών υποδομών, προς όφελος του λαού, απαιτεί ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Απαιτεί την κοινωνικοποίηση του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, απαιτεί τον ριζικά διαφορετικό δρόμο της εργατικής εξουσίας.
Αποδεικνύεται περίτρανα η ανάγκη, οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά, να μην “τσιμπήσουν” στις κάθε λογής αναπτυξιακές υποσχέσεις που ακούν από το κεντρικό και το τοπικό κράτος. Να αντισταθούν στη νέα επιδείνωση της ζωής του, να αντιπαλέψουν την αστική πολιτική σε κάθε επίπεδο. Αποδεικνύεται η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές, ως προϋπόθεσης ανασύνταξης του κινήματος και οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης».
πηγές / περισσότερα
|> [1] <|, |> [2] <|, |> [3] <|, |> [4] <| (σχέδιο νόμου κλπ)
|> [5] <|, |> [6] <|, |> [7] <|, |> [8] <| (για τις ιδιωτικοποιήσεις) &
|> [9] <|> ΚΟΑ/ΚΚΕ |> Ξεσηκωμός! ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών
Επικοινωνία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog
