Γράφει η Φαίδρα Ζαμπαθά – Παγουλάτου //
Πώς ν’ αναλύσεις την καρδιά του ανθρώπου, πώς να κόψεις φέτες τον ήλιο και να τον μοιράσεις στον κόσμο, πως ν αγκαλιάσεις τον ουρανό, το όνειρο και να το προσφέρεις στους ανθρώπους, γιατί ο Μίμης ήταν και ήλιος ζεστός και ουρανός γαλάζιος ,που αγκάλιαζε το σύμπαν.
Ένας άνθρωπος γελαστός, μ’ ένα ευγενικό κι εύστοχο χιούμορ, γεμάτος τρυφερότητα. Κι όμως αναρωτιόταν κανείς από πού ξεχείλιζε το αγωνιστικό του πνεύμα και η ανείπωτη δύναμη που είχε μέσα στο λιπόσαρκο σώμα του και στα μεγάλα καθαρά και φωτεινά του μάτια. Μια ζεστή αγκαλιά για όλους και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Ήταν ο συγγραφέας που πονούσε για κάθε αδικία, για κάθε εκμετάλλευση. Πάλευε το ίδιο στη ζωή και στο έργο του.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1925 μέσα σε μια μεσοαστική οικογένεια, στο έργο του στράφηκε συνειδητά στην εργατιά. Δούλεψε, έγραψε, αγωνίστηκε σκληρά, καταδικάστηκε δις σε θάνατο και φυγαδεύεται στον ανατολικό χώρο. Περιπλανήθηκε σε όλη την ανατολική Ευρώπη για να καταλήξει στη Ρουμανία και εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι. Εκεί θα γράψει και θα κυκλοφορήσουν τα περισσότερα Βιβλία του. Γίνεται γνωστός και θεωρείται μεγάλος συγγραφέας μακριά από την πατρίδα του όπου κανείς σχεδόν δεν το γνωρίζει. Μεγάλη πίκρα αλλά ο Μίμης είναι αισιόδοξος και δεν το βάζει κάτω.Παίρνει μέρος σ΄ένα θεατρικό διαγωνισμό στην Αθήνα και κερδίζει το 1ο Βραβείο του Ελληνικού Θεατρικού Οργανισμού το 1962. Έτσι ανοίγει ο δρόμος της επιστροφής,ο οποίος καθυστερεί ως το 1968. Επιστρέφει μέσω Παρισιού στα πάτρια χώματα. Εδώ θα συνεχίσει το έργο του χωρίς διακοπή μόνο που θα χρησιμοποιήσει πολλά ψευδώνυμα, μετά από σύλληψή του επί Χούντας και αφού του αφαιρείται η άδεια εργασίας και η ελληνική ιθαγένεια. Μια ζωή στο κυνηγητό.
Ωστόσο έπρεπε να δουλέψει για τον επιούσιο, να κερδίσει τη ζωή του και μπαίνει στο χώρο της Διαφήμισης. Κι εκεί κάνει θαύματα και κερδίζει ένα μεγάλο Βραβείο, πάντα βέβαια με ψευδώνυμο.
Ευαισθησία, χιούμορ, ευρηματικότητα, τα κύρια χαρακτηριστικά της γραφής του. Λόγος ευθύς, άμεσος που φωτογραφίζει άνθρωπο με παιδεία, με άπειρες γνώσεις και με μια παρατηρητικότητα που καταλήγει σε εικόνες και σε τοπία εκπληκτικά καθώς και σε ήρωες στους οποίους σκάβει μέσα στον εσωτερικό τους κόσμο ώστε να ανασύρει και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Όλες οι διεργασίες που γίνονται στην ανθρώπινη ψυχή περνάνε μέσα από το φίλτρο του συγγραφέα Δ.Ρ.Ρ.
Το πεζογραφικό του έργο που αποτελείται από Διηγήματα, Μυθιστορήματα, Θεατρικά στην πλειοψηφία τους ξετυλίγονται στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης. Τα περισσότερα θέματα είναι βιωματικά. Αυτό το αναφέρω απλά γιατί κι εκείνα που προέρχονται από ακούσματα ή είναι φανταστικά διανθισμένα με σκληρές αλήθειες δεν έχουν καμιά διαφορά. Είναι ο λόγος του συγγραφέα, η δύναμη της πέννας του, το ταλέντο του, η ιδιοσυγκρασία του και η ιδιαίτερη ευαισθησία του. Ολόκληρη η ζωή του ήταν αφιερωμένη στη συγγραφή. Ποίηση, Πεζογραφία, Θέατρο, Εκπομπές Ραδιοφωνικές Μεταφράσεις, ,Δημοσιογραφία, Παιδικό βιβλίο [Παραμύθια] Κινηματογράφος, ΤV.
Αν σας απαριθμούσα τα έργα του δεν θα έφτανε ο περιορισμένος χρόνος μίας Εκδήλωσης.
Ενδεικτικά θ ‘αναφέρω
11 – Θεατρικά [τα περισσότερα παίχτηκαν στο βουνό, στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία] 5 – Τα περισσότερα Παιδικά [κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα]
11 -Ποιητικά Ο Μπελογιάννης Ζει , Ο Γυρισμός, Ο θρύλος της Λίμνης, Το τραγούδι των δρόμων, Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη κ.α.Γ ια το ποιητικό του έργο και ιδιαίτερα για το [Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη] θα σας μιλήσει ο συνάδελφος ποιητής Αλέκος Πούλος.
3 -Ταινίες μεγάλου μήκους [ που γυρίστηκαν στη Ρουμανία]
5 -Πεζά [Το παράνομο φως, Τα παιδιά της Αθήνας- Αετόπουλα, Ο Δρομάκος με τη Πιπεριά,[σ αυτό το Δρομάκο σκιαγράφησε μια μικρογραφία της Κατοχικής Αθήνας,] 10 Ατέλειωτες Ώρες [αληθινή αφήγηση ενός συντρόφου που μεταφέρει έναν ασύρματο, μπορεί να ήταν και ο ίδιος ο συγγραφέας, η ζωντάνια της αφήγησης, σου κόβει την ανάσα], Ένα κομμάτι Ουρανός. Ο λόγος του , η γραφή του έχουν μια αμεσότητα και μια συγκίνηση. Ο Δ. Ρ.Ρ. ανήκει στους συγγραφείς που με όποιο είδος του λόγου ασχοληθούν δημιουργούν έργα όχι μόνο αξιόλογα αλλά εκφράζουν παράλληλα και μια πλατειά γκάμα συναισθημάτων.
Εκπομπές
3 -Για το Ραδιόφωνο [Η πρώτη κράτησε 2 χρόνια και η δεύτερη3 χρόνια,600 για το Λόρδο Βύρωνα
Τηλεόραση
Παιδικές, Μαριονέττες, Ο Αλέξης, Μια φορά κι έναν καιρό, Το γυμνό Μοντέλο, Η ωραία Ελένη των Γαϊδάρων.
Ο Δ.Ρ.Ρ άφησε πληθώρα έργων ανέκδοτων, Άλλα βρίσκονται στην τελευταία γραφή και άλλα έτοιμα προς Έκδοση. Ένας όγκος δουλειάς που αποτελείται, από Ποιήματα, Νουβέλες, Θεατρικά, Παιδικά, Χρονικά, σενάρια και πολλά άλλα που δεν πρόλαβαν να δουν το φως της δημοσιότητας και ο συγγραφέας να ζήσει τη χαρά και την ικανοποίηση να δει και να χαρεί τα έργα του να κυκλοφορούν στην αγαπημένη του Πατρίδα, που στερήθηκε για πολλά χρόνια και έζησε τη σκληρότητα και το απάνθρωπο πρόσωπο της. Ο τρυφερός Ποιητής και πεζογράφος έχει γράψει κομμάτια ανείπωτης ομορφιάς κι ευαισθησίας. Σε όλα του τα Βιβλία υπάρχουν διαμάντια που λάμπουν από τρυφερότητα. Στο Βιβλίο ‘Τα Παιδιά της Αθήνας’’ αναφέρεται στα Αετόπουλα που βγαίνανε το βράδυ να γράψουνε στους τοίχους. Μικρά παιδιά που μέσα τους είχαν κι ένα φόβο αφού υπήρχαν παντού σκιές. Σκιές δέντρων, σκιές σπιτιών, ανθρώπων που πήγαιναν τοίχο-τοίχο και καταλήγει, μόνο οι πεθαμένοι δεν είχαν σκιές. Σ’ αυτή τη φράση σταματάς και υποκλίνεσαι στο συγγραφέα.’’ Στο Δρομάκο με τη Πιπεριά ‘’γράφει [άφησε το χέρι της στην παλάμη του σαν νεκρό πουλί]. Κι αλλού θα περιγράψει τη σκηνή oπου ο πατέρας βλέπει το γιό του σκοτωμένο και ψάχνει να βρει τι, το μαντήλι του. Είναι συγκλονιστικό, επιτρέψτε μου να σας το διαβάσω. Το μαντήλι σελ 211-212.
Σε oλ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια, τα πέτρινα ‘όπως συνηθίσαμε να λέμε, πάντα θα συναντήσουμε έναν έρωτα. Ο συγγραφέας μας ευαγγελίζεται έναν έρωτα άγιο μέσα στη λαίλαπα της Κατοχής και του Πολέμου. Ο αγωνιστής έχει καρδιά, η συντρόφισσα είναι μάνα, αδερφή σύντροφος αλλά κι ακριβή αγαπημένη. Κι ο Μίμης δεν το ξεχνάει, δεν το προσπερνάει, αντίθετα το ζει μαζί με τους ήρωες του.
Πρόκειται, για νέα παιδιά, στα πιο τρυφερά τους χρόνια της εφηβείας, κι είναι φυσικό ο έρωτας να φτερουγίζει μέσα τους. Ακόμη και στα Αετόπουλα τα αγοράκια και τα κοριτσάκια διαλέγουν τα αντίστοιχα παιδιά οργανώνοντας τις ομάδες τους. Ένα παιχνίδι συμπάθειας που πάντα γίνεται είτε σ εποχές Ειρήνης ή σ εμπόλεμες καταστάσεις. Κι είναι κρίμα που αυτά τα Βιβλία δεν διδάσκονται στα σχολεία μας. 1ο γιατί είναι η ιστορία μας του Πολέμου και της Κατοχής ενώ παράλληλα διαγράφονται συναισθήματα θυσίας, ανθρωπιάς, τρυφερότητας, κι αξιοπρέπειας. Στον αντίποδα η Προδοσία, τα συμφέροντα, η εκμετάλλευση, στοιχεία που πρέπει οι νέοι να γνωρίζουν για να φυλάγονται από αυτά και να τα αποφεύγουν.O Δημιουργός όμως αυτός που αφιέρωσε τη ζωή του στη συγγραφή έφυγε για πάντα από κοντά μας στα 1996 έναν συννεφιασμένο Μάρτη .
Ωστόσο πρέπει να είμαστε περήφανοι για την πνευματική κληρονομιά που μας άφησε ένας αξιόλογος συγγραφέας ο Δ.Ρ.Ρ. και του οφείλουμε να διαδώσουμε το έργο του. Δουλειά που έχει αναλάβει και οργανώνει επάξια και με απέραντη αγάπη η σύντροφος του Αλεξάνδρα Κρέμου, που του στάθηκε φύλακας άγγελος. Κι αν ο Μίμης στάθηκε στα πόδια του από τότε που ήρθε στην Ελλάδα, στην Πατρίδα που αγάπησε και στερήθηκε από κάποια άρρωστα μυαλά που κυνήγησαν έναν συγγραφέα λυρικό στυλίστα αλλά και ρεαλιστή, γλυκό αλλά και πικρό εκεί που έπρεπε, ο οποίος εκεί που γελάει, κλαίει γοερά. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της συγγραφικής προσφοράς του που δημιούργησε στον Ελλαδικό χώρο τον χρωστάμε στην τρυφερή του Αλεξάνδρα που εμείς οι κοντινοί φίλοι τη φωνάζουμε Α κ α λ α.
Όμως για τον Δ.Ρ.Ρ. δεν μπορείς να τελειώσεις με μια ομιλία ολίγων λεπτών. Απόψε προσπάθησα να σας σκιαγραφήσω ένα πορτραίτο του συγγραφέα, αγαπημένου φίλου και άξιου αγωνιστή απλά όπως απλός ήταν και ο ίδιος.
(Το κείμενο είναι η ομιλία μου σε εκδήλωση της Εταιρίας Λογοτεχνών. Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που η Ε.Ε.Λ. μου ανέθεσε να μιλήσω για έναν αξιόλογο συγγραφέα, γλυκύτατο Φίλο και μεγάλο αγωνιστή, τον Δ. Ρ. Ρ. τον αξιαγάπητο Μίμη).
