Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ελληνική Λύση – Βελόπουλος: Κάλεσμα στη ΝΔ να στηρίξει «πραγματικά» τα επιχειρηματικά συμφέροντα

Ως δήθεν «αντισυστημικό» και «πραγματική αντιπολίτευση» εμφάνισε το κόμμα του ο πρόεδρος της Ελ. Λύσης, Κυρ. Βελόπουλος, ζητώντας …τα ρέστα από τη ΝΔ επειδή δεν εφάρμοσε όλο το αντιλαϊκό της πρόγραμμα στη προηγούμενη θητεία της, όπως είναι η «πραγματική στήριξη» των επενδύσεων, ενώ αναρωτήθηκε «πού είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία;», καταλογίζοντας στην κυβέρνηση ότι «ούτε αυτό δεν μπόρεσε να κάνει».

Συνεχίζοντας την κριτική από την πλευρά των επιχειρηματικών συμφερόντων και επιβεβαιώνοντας ότι θα βάλει πλάτη στην επίθεση σε βάρος των εργαζομένων, συνολικά του λαού, χαρακτήρισε την κυβέρνηση …«σοβιετία», με αφορμή τα όσα είχε αναφέρει προηγουμένως ο πρωθυπουργός για τις υποτιθέμενες «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό, και ρώτησε: «Θα επιβάλετε στον ιδιώτη επιχειρηματία τι μισθό θα δώσει;».

Ειδική αναφορά έκανε στον Τουρισμό, όχι βέβαια για να καταγγείλει την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων αλλά για να προτείνει να δοθούν τους ιδιώτες ακόμα και μνημεία για «αναπαλαίωση και εκμετάλλευση». Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα την αξιοποίηση μνημείου στην πόλη Ελμπασάν στην Αλβανία, σχολιάζοντας πως «δεν έχετε ιδέα τι σημαίνει τουρισμός», για να προτείνει συνολική «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και στήριξη της «μεταποίησης», της εξόρυξης υδρογονανθράκων και ό,τι άλλο θέλουν οι «μεγάλοι».

Ο …«αντισυστημικός» Βελόπουλος επιτέθηκε σε ΜΜΕ για «δολοφονία χαρακτήρων», επειδή τον εμφάνισαν να είναι αντίθετος στην αγορά των φρεγατών «Belharra» και των πολεμικών αεροπλάνων «Rafale» – εξοπλιστικών προγραμμάτων που φέρουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών – ενώ, όπως είπε, ήταν «δικές του προτάσεις».

Και, βέβαια, δεν παρέλειψε ούτε αυτήν τη φορά να ρίξει το εθνικιστικό του δηλητήριο εναντίον προσφύγων και μεταναστών.

«Ριζοσπάστης».

«Ναι, αλλά ο Στάλιν…», του Νίκου Μόττα