Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ενα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη για τον Στάλιν

Στάλιν

Κλάφτε λαοί. Από σήμερα ο κόσμος είναι λιγότερο μεγάλος.

Ο Στάλιν πέθανε.

Ο ίσκιος απ’ το μεγάλο φέρετρό του χαράζει

ένα πελώριο πένθος στα μανίκια των προλετάριων.

Αυτό το φέρετρο που σήμερα σηκώνουνε στους όμους τους οι λαοί.

Ο Στάλιν πέθανε.

Απ’ όλα τις γωνιές του κόσμου οι εργάτες κι οι αγρότες του στέλνουν το χαιρετισμό τους και τον όρκο τους.

Το Ντνιεπροστρόι ξεριζώνει τα τσιμεντένια του πόδια κι έρχεται να κλάψει στο προσκέφαλό του.

Κι ο γέρο-Βόλγας, αϊ για-για, είχε να δει έτσι μαύρη μέρα, από τις μαύρες μέρες της σκλαβιάς.

Μα όχι, δεν είναι αλήθεια γέρο-Βόλγα, όχι αδέρφια λαοί.

Ο Στάλιν δεν πέθανε.

Όταν οι εργάτες χτίζουν τις μεγάλες γέφυρες για να περάσει το μέλλον

Ο Στάλιν ζει.

Όταν οι κόκκινοι φαντάροι αγρυπνάνε για την πατρίδα και την Ειρήνη

Ο Στάλιν ζει.

Όταν μισούμε τον πόλεμο, όταν αντιστεκόμαστε στον πόλεμο

Ο Στάλιν ζει.

Όταν ελπίζουμε, όταν τραγουδάμε, όταν παλεύουμε

Ο Στάλιν ζει.

Όταν σε όλο τον κόσμο οι πατριώτες πεθαίνουν για τη λευτεριά

Ο Στάλιν ζει.

Γιατί ο Στάλιν δεν είναι ένας άνθρωπος για να μπορεί να πεθάνει!
Ο Στάλιν είναι η ελπίδα και το ψωμί, είναι τ’ ατσάλι και η Ειρήνη…

Ο Στάλιν είναι η φωτιά που τέσσερα δισεκατομμύρια χέρια απλώνονται να ζεσταθούν

Ο Στάλιν είναι ποτάμι και φράγμα, υψικάμινος και σημαία.

Ο Στάλιν είναι το μεγάλο αγκωνάρι που ακουμπάει ο κόσμος.

Κοιτάχτε τον!

Να ‘τος!

Πελώριος!

Σαν ένα βουνό!

Όπου κι αν γυρίσετε θα δείτε το πλατύ του χέρι να σας γνέφει.

Ο Στάλιν περπατάει τους δρόμους της Ρωσίας της Ρωσίας, γυρνάει όλους τους δρόμους του κόσμου.

Θα τον βρείτε πλάι στους εργάτες να φτυαρίζει το κάρβουνο και να τροφοδοτεί τη φωτιά του χρόνου και της ελπίδας.

Θα τον βρείτε στον θερισμό να δίνει ένα χέρι στους κουρασμένους χωριάτες

Θα τον δείτε συλογισμένο να κοιτάει μακριά και να ονειρεύεται την ευτυχία του κόσμου

Ενώ το ηλιοβασίλεμα θα πέφτει πάνω του αργά σα μια κόκκινη σημαία

Ο Στάλιν ζει!

Ακούστε, ακούστε λοιπόν!

Μες στο γιγάντιο βήμα των λαών ακούστε τη μεγάλη καρδιά του να χτυπάει…

Κλάφτε λαοί… Από σήμερα ο κόσμος είναι λιγότερο μεγάλος

Ο Στάλιν πέθανε.

Κι ο γέρο-Βόλγας, αϊ για-για…

Μάθε κάθε πολιτεία κάθε γωνιά του κόσμου από σήμερα παίρνει τα’ όνομά του

Γίνεται ένα Στάλινγκραντ.

Κι οι εργάτες ανεβασμένοι στην πελώρια σκαλωσιά του ήλιου

Με τα σφυριά τους σκαλίζουν τη μορφή του στην είσοδο της Ιστορίας.

Προχωρείτε λαοί. Από σήμερα ο κόσμος θα γίνει ακόμα πιο μεγάλος

Ο Στάλιν πέθανε.

Ο Στάλιν ζει. Εμπρός, εμπρός, τραγουδώντας το μεγάλο όνομά του, προχωρείτε

Προχωρείτε λαοί.

Κι ο γέρο-Βόλγας, αϊ για-για, έχει να δει μεγάλες μέρες, σαν έρθει η Ειρήνη κι η παγκόσμια λευτεριά.