Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Επτά τραγούδια θα σου πω

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

για να διαλέξεις το σκοπό, που θα τρολάρουμε τον Άδωνη και την τρελή του κούρσα προς την υποψηφιότητα για την προεδρία της ΝΔ.

Ξεκινάμε με μια παλιά παρωδία μιας παλιάς διαφήμισης. Τρέξε-τρέξε μικρούλη, γίνε πρόεδρος Χαρούλη…

Συνεχίζουμε με ένα κομμάτι που έγινε γνωστό μέσω της τηλεόρασης. Τα πάντα ρει και ουδέν μένει…

Σε αντίθεση με τον Ψάλτη, ο ακροδεξιός ψάλτης του συστήματος δεν είναι καν καλτ, για να έχει πλάκα.

Έτρεξε, πέρασε μερικά φανάρια με κόκκινο, αλλά ήταν τυπικά εκπρόθεσμος. Όπως λένε κατά κόρον και στο στρατό…

Το ελληνικό ρεπερτόριο κλείνει με κίνηση των 58 και Πορτοκάλογλου

Για να περάσουμε στο φινάλε με ένα παλιό κλασικό ξενόγλωσσο

Και το μουσικό θέμα από το καρτούν με τα ρακούν. Ο Ζαραλίκος (που ως επαγγελματίας κωμικός σκέφτηκε να βάλει κι αυτός υποψηφιότητα για πρόεδρος της ΝΔ) είχε πει ότι δε δικαιολογείται να έχεις φωνή σαν του Άδωνη και να μη σε λένε Χιούι, Λιούι ή (τουλάχιστον) Ντιούι. Τα ρακούν πώς τα έλεγαν όμως;

Υγ: έμειναν έξω στο νήμα το Runaway από Bon Jovi και οι Δρόμοι της Φωτιάς του Παπαθανασίου, που θα ήταν ακόμα πιο επίκαιροι αν η ΝΔ είχε κρατήσει το παλιό της σήμα με τη δάδα και ο Άδωνις έτρεχε σα λαμπαδηδρόμος.