Στις 16 Νοεμβρίου 1997 πεθαίνει ο Ζορζ Μαρσέ, ηγετική μορφή του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
«Λίγοι πολιτικοί έχουν χάσει το ραντεβού τους με το πεπρωμένο όπως ο Ζορζ Μαρσέ, που παρέμεινε σταθερός στις σκληροπυρηνικές, ιδέες του, παρ” όλο που το κόμμα του κατρακυλούσε στην αφάνεια» μετέδωσε το Ρώυτερ στη νεκρολογία τού βετεράνου Γάλλου κομμουνιστή ηγέτη, πιστοποιώντας με τον τρόπο του ότι ο Μαρσέ έμεινε σταθερός στις ιδέες του, σκληροπυρηνικός όπως τον χαρακτήρισαν.
Γεννημένος τον Ιούνη του 1920, γιος ανθρακωρύχου, ο Ζορζ Μαρσέ πήρε μαθήματα εφαρμοστή. Το 1940 αρχίζει να εργάζεται στην Εθνική Εταιρία αεροναυτικών κατασκευών. Το 1942, μαζί με άλλους 600.000 νέους Γάλλους, μεταφέρεται στη Γερμανία μετά από σχετική εντολή επίταξης της Γερμανικής Διεύθυνσης του Παρισιού, που συνοδεύεται με προειδοποίηση “σοβαρών κυρώσεων σε περίπτωση ανυπακοής”. Μία πρώτη απόπειρα απόδρασης αποτυγχάνει και έτσι ο Μαρσέ μεταφέρεται στη Στουτγάρδη. Στα τέλη του 1943, προφασιζόμενος τον θάνατο ενός από τα παιδιά του, παίρνει άδεια να επιστρέψει στη Γαλλία, όπου παραμένει παράνομα και κρυφά μέχρι την απελευθέρωση της χώρας από τον ναζιστικό ζυγό. Επιστρέφοντας στο εργοστάσιο αναπτύσσει τις πρώτες συνδικαλιστικές του δραστηριότητες και το 1946 εκλέγεται γραμματέας του Συνδικάτου Μεταλλεργατών της περιοχής Ισί λε Μουλινό, και στη συνέχεια γραμματέας της τοπικής ένωσης της CGT (Εργατικής Συνομοσπονδίας). Το 1947 γίνεται μέλος του Γαλλικού ΚΚ και εκλέγεται μέλος της ΚΕ στο Συνέδριο του Κόμματος στη Χάβρη, το 1956. Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΓΚΚ εκλέγεται του 1959 και αναλαμβάνει γραμματέας οργανωτικών θεμάτων το 1961. Γίνεται αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΓΚΚ, με αφορμή την ασθένεια του Βαλντέκ Ροσέ, το 1970. Το 1972 εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΓΚΚ και στη θέση αυτή θα παραμείνει μέχρι το 1994, οπότε και θα τον διαδεχτεί στο 28ο Συνέδριο του ΓΚΚ ο Ρομπέρ Υ. Παράλληλα, από τις βουλευτικές εκλογές του 1973, στην περιφέρεια Βιλζουίφ, επανεκλέγεται συνεχόμενα βουλευτής μέχρι και το 1997, οπότε και αποσύρθηκε της ενεργού πολιτικής δράσης.
Ο Ζορζ Μαρσέ, που είχε προβλέψει, ήδη, από το 1971 με άρθρο του στην εφημερίδα του ΓΚΚ “Ουμανιτέ” “τον κίνδυνο επέκτασης της φτώχειας και της μιζέριας σε όλο το κοινωνικό φάσμα” πολύ πριν η κατάσταση αυτή γίνει αντιληπτή από όλους, έχει μείνει ονομαστός για την αμεσότητα και την απλότητα με την οποία απευθυνόταν τόσο στα μέλη του ΓΚΚ και το γαλλικό λαό, όσο και στα ΜΜΕ. Οπως συνήθιζε να επαναλαμβάνει, το ΓΚΚ, κατά τη γνώμη του, είχε ως στόχο “να συνεισφέρει στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, της ζωής των εργατών που έχει γίνει τόσο σκληρή αυτές τις ημέρες”.
«Είμαι κομμουνιστής και θα παραμείνω κομμουνιστής ώς τον θάνατό μου» είχε δηλώσει όταν μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το αδελφό «ευρωκομμουνιστικό» κόμμα της Ιταλίας άλλαξε το όνομά του, το 1989.
Στο συλλυπητήριο τηλεγράφημά της η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε: Ο χαμός του αφήνει ένα μεγάλο κενό στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα όχι μόνο της Γαλλίας και της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου.
