Με τον κυνικότερο τρόπο ομολόγησε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης, το ρόλο της συνδικαλιστικής ηγεσίας (μαφίας τη χαρακτηρίζουν οι εργαζόμενοι) στην υπονόμευση των απεργιών και κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Την προσπάθειά τους να «παστουρώσουν»* τους εργαζόμενους.
«Πολλές απεργίες δεν ήταν επιτυχημένες και βασικός λόγος είναι πως κι εμείς κάναμε κατάχρηση της απεργίας. Δυστυχώς το συνδικαλιστικό κίνημα λειτουργεί παραλυτικά όλα αυτά τα χρόνια. Όταν έρχεται μια συγκεκριμένη συνδικαλιστική παράταξη και θέτει ζήτημα απεργιακής κινητοποίησης, παίρναμε κι εμείς αποφάσεις όχι με βάση τα δικά μας θέλω, αλλά με βάση το περιβάλλον που δημιουργείται. Φοβούμενοι ότι αν δεν πάρουμε απόφαση για απεργία θα κατηγορηθούμε πως αφήνουμε και περνάνε πράγματα, πέσαμε στην παγίδα και κάναμε πάρα πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις».
Πόσες και πόσες δεν το κατήγγειλε το ΠΑΜΕ ότι οι εργοδοτικές πλειοψηφίες δεν ήθελαν την απεργία. Τα σωματεία, από τα κάτω, τους υποχρέωναν να κηρύξουν απεργία και τις χρησιμοποιούσαν ως φύλο συκής (για να μη φαίνεται ότι συμπορεύονται με την εργοδοσία και την κυβέρνηση), χωρίς ποτέ να πάρουν μια πρωτοβουλία για την επιτυχία της απεργίας. Αντιθέτως παρασκηνιακά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τις υπονομεύσουν. Σε κάποιες περιπτώσει προχωρούσαν σε απεργία όχι για να ενώσουν τους εργάτες, αλλά για να τους διασπάσουν (Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παιχνίδι με τις ημερομηνίες).
Ο Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης είναι ο ίδιος που ως πρόεδρος του ΕΚΘ, όταν τα εργοστάσια έκλειναν το ένα μετά το άλλο προωθούσε την επανάπαυση και το συμβιβασμό. Και σε όσες συνέχιζαν τη λειτουργία συνέστηνε και συστήνει στα σωματεία να αποδεχθούν τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τις μειώσεις μισθών ως δήθεν μέσα προστασίας των θέσεων εργασίας.
Στην ίδια συνέντευξη ο Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης καθαρά παρεμβαίνει υπέρ της πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ (και των συμφερόντων της πλουτοκρατίας), ζητώντας μείωση του μισθολογικού κόστους (!) και μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, με στόχο την καπιταλιστική ανάπτυξη του υποκατώτατου μισθού, των ευέλικτων μορφών εργασίας των δεμένων χειροπόδαρα εργαζομένων.
«Είναι σίγουρο πως ευνοεί τους πλουσιότερους, δηλαδή την επιχειρηματικότητα και δεν είναι κακό όταν το κάνει λελογισμένα, όταν δηλαδή υπάρχει έλεγχος για το πώς αξιοποιούνται τα χρήματα που δίνονται και ότι δεν γίνονται βίλες και κότερα. Είναι θετικό να γίνονται επενδύσεις, να ανοίξουν οι κρουνοί και να μειωθούν και οι φόροι, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος για να ενισχυθεί ανταγωνιστικότητα».
Οι δηλώσεις του Παναγιώτη Τσαραμπουλίδη (στο Radio North 98) έγιναν με αφορμή την επικείμενη αποχώρηση του από το “τιμόνι” του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (μετά από πολλά χρόνια και πολύτιμες υπηρεσίες στις αντιλαϊκές πολιτικές). Αποχώρηση για να συνεχίσει από άλλο πόστο την προσπάθεια για θωράκιση αυτού του άθλιου συστήματος, τη στήριξη των εργοδοτών και την υπονόμευση των εργατών.
* Παστούρωμα είναι το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους, συνήθως ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή τα πόδια ανά δύο δεμένα ο οποίο και δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες στην παραμικρή τους κίνηση
