Κοινή τοποθέτηση μελών του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων
Οι υπογράφοντες θέλουμε να ενημερώσουμε τους συναδέλφους φιλολόγους για την κριτική μας στην τοποθέτηση και ανακοίνωση του ΔΣ της ΠΕΦ, Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, σχετικά με τον περιορισμό του αριθμού των Σχολικών Συμβούλων.
Στις 30/03/2018 τέθηκε προς συζήτηση το ζήτημα της μείωσης του αριθμού των σχολικών συμβούλων, όπως σαφώς αναφέρεται, μεταξύ πλήθους αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων που συνυπάρχουν, στο Νομοσχέδιο για τις Νέες Δομές Υποστήριξης, ΠΕΚΕΣ.
Καταθέσαμε τη θέση πως σαφώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και για τον αριθμό και για τον ρόλο που επιφυλάσσεται για τους Συμβούλους. Επιμείναμε όμως πως πρόκειται για πολιτική επιλογή, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκτιμηθεί ανεξάρτητα και αποσπασματικά από τις άλλες προβλέψεις του νομοσχεδίου, με τις οποίες διαμορφώνει ενιαίο πλαίσιο, καθώς και από τις συνθήκες που επικρατούν στην εκπαίδευση αυτή την περίοδο.
Προτείναμε ως αναγκαίο να εστιάσουμε, η ΠΕΦ, την κριτική μας και στα εξής:
1. Στην προτεινόμενη παιδαγωγική αυτονομία και αποκέντρωση της σχολικής μονάδας, για τον αυτόνομο σχεδιασμό και υλοποίηση του εκπαιδευτικού έργου. Για σχολείο, δηλαδή, που θα σχεδιάζει με τη συμμετοχή γονέων, μαθητών και τοπικής κοινότητας το δικό του πρόγραμμα και θα το υλοποιεί με δικά του μέσα, διαφοροποιημένο κατά περιοχή και ανάλογα με τις δυνατότητες της τοπικής κοινωνίας για την εξεύρεση και διάθεση πόρων. Σχολείο που θα αναπαράγει τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις του οικογενειακού και ευρύτερου περιβάλλοντος από το οποίο προέρχεται και στο οποίο ζει ο μαθητής.
2. Στον περιορισμό των προσλήψεων μονίμων εκπαιδευτικών, αλλά και συμβασιούχων, και τον εξαναγκασμό των σχολείων να βρίσκουν λύση σε βάρος του εκπαιδευτικού που μετακινείται μέχρι και σε πέντε(!) σχολεία και του μορφωτικού δικαιώματος του μαθητή, που διδάσκεται τα μαθήματά του με περικοπές ωρών από τις προβλεπόμενες στο αναλυτικό πρόγραμμα, ζήτημα μείζονος παιδαγωγικής και μορφωτικής σημασίας, και τις ομάδες σχολείων που θα χρησιμεύουν για τη διασπορά του προσωπικού αλλά και των μαθητών κατά τη συγκρότηση των τμημάτων.
3. Στις μηνιαίες συνεδριάσεις του Σχολικού Συμβουλίου, που θα προγραμματίζει και θα αποτιμά δράσεις συνεργασίας και καινοτομίας με φορείς της τοπικής κοινωνίας. Με την αυτοαξιολόγηση, δηλαδή, και τη λογοδοσία της σχολικής μονάδας για τον εξαναγκασμό να μετατραπεί η εκπαίδευση από μορφωτική διαδικασία σε υλοποίηση προγραμμάτων επιχειρηματικότητας, αειφορίας και άλλων «γνωστικών» αντικειμένων . Την απόλυτη προσαρμογή, δηλαδή, της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και όχι των επιστημονικών δεδομένων.
4. Στις αλλαγές στις αναθέσεις διδασκαλίας, που περιορίζουν τις ειδικότητες οπισθοδρομώντας επιστημονικά ολοταχώς, ενώ προστίθενται επιπλέον εμπόδια για την πρόσληψη βγάζοντας, στην ουσία, εκτός προγράμματος των πανεπιστημιακών σχολών την Παιδαγωγική και απαιτώντας στη συνέχεια για πρόσληψη πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας.
5. Στον συγκεντρωτικό χαρακτήρα των ΠΕΚΕΣ, όπου ενσωματώνονται διοικητικές και παιδαγωγικές αρμοδιότητες που χαράζουν τοπικά την εκπαιδευτική πολιτική, όργανο που κατά βάθος θα οξύνει υπάρχοντα σοβαρά προβλήματα. Ήδη τα ΚΔΑΥ – ΚΕΔΔΥ καθυστερούν απαράδεχτα τις γνωματεύσεις τους. Τώρα το πρόβλημα θα οξυνθεί. Ποιος θα ωφεληθεί, ο μαθητής με δυσλεξία (στην ηπιότερη περίπτωση) ή ο εκπαιδευτικός που έχει τον μαθητή στην τάξη; Εμφανέστατα κανένας από τους δύο.
Το ΔΣ, κατά πλειοψηφία, όμως αρνήθηκε να αποδεχτεί τα προηγούμενα έστω και σαν θέματα συζήτησης. Επικαλέστηκε την ανάγκη της άμεσης παρέμβασης, μόνο όμως για τους συμβούλους. Για τα άλλα θα δούμε. Δεν πρόκειται όμως για παραβλέψεις. Πρόκειται για αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής και κατ’ ουσίαν στήριξη των στοχεύσεών της.
Στη συνεδρίαση, λοιπόν, του ΔΣ της 30ης Μαρτίου το ΔΣ διαμόρφωσε θέση για την ΠΕΦ. Απέφυγε τη διαμόρφωση συνολικής θέσης για ένα σημαντικό ζήτημα της εκπαίδευσης και ασχολήθηκε αποσπασματικά με ένα και μόνο, τη μείωση των θέσεων των Σχολικών Συμβούλων.
Και εν κατακλείδι, η ΠΕΦ είναι επιστημονική ένωση και εκπροσωπεί επιστήμονες που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι στα σχολεία. Αυτοί άλλες ανάγκες έχουν. Πάντως όχι ανάγκη Σχολικού Συμβούλου αξιολογητή, διοικητικού προϊστάμενου, που θα επιβάλλει προγράμματα, περικοπές ωρών, μετακινήσεις προσωπικού. Υπηρεσιακού παράγοντα, δηλαδή, και υποστηριχτή των εκπαιδευτικών «αλλαγών» και «καινοτομιών» που κάθε κυβέρνηση θέλει να επιβάλει. Η αποστολή είναι το μείζον και όχι μόνο ο αριθμός των θέσεων. Κάθε Σύμβουλος που πέραν του επιστημονικού και παιδαγωγικού ρόλου αναλαμβάνει ή αποδέχεται και οποιονδήποτε άλλον, παύει να είναι ο σύμβουλος, ο συνεργάτης, ο βοηθός, ο υποστηριχτής των συναδέλφων του εκπαιδευτικών, των δασκάλων της τάξης.
Ο ρόλος του σχολικού συμβούλου είναι κρίσιμος και σημαντικός. Οφείλει να παρέχει την παιδαγωγική και επιστημονική καθοδήγηση στους εκπαιδευτικούς. Οφείλει όμως –αν χρειαστεί- να σκεφτεί και πέρα, ίσως και ενάντια σε αντιπαιδαγωγικές κατευθύνσεις που δίνονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Και αυτό δεν είναι ζήτημα συνδικαλιστικής εναντίωσης, αλλά ουσιαστικής επιστημονικής καταξίωσης του ρόλου του Σχολικού Συμβούλου. Το κύριο είναι ο αγώνας των σχολικών συμβούλων να ενταχθεί στην ενιαία πάλη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, στην όρθωση εμποδίων στην υλοποίηση των εκάστοτε αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων για την εργασία, την ασφάλιση, την εκπαίδευση.
15.04.2018
Πεσκετζή Μαρία
Αβραμίδου Νατάσσα
Παπαδόπουλος Μπάμπης
Καλόβουλος Αντώνης
