Η τοποθέτηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Σουηδίας (SKP) στην 22η Διεθνή συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων έχει ως εξής:
«Οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να επιτρέψουν σε κανέναν τόπο, με καμία μορφή και σχήμα, την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση που φέρνει ο σοσιαλισμός στους λαούς. Ο ιμπεριαλισμός, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, δεν έχει τίποτα να δώσει στους λαούς εκτός από εκμετάλλευση και αλληλοσπαραγμό στο όνομα του καπιταλιστικού κέρδους. Η φύση αυτού του συστήματος, που βάζει το κέρδος πάνω από όλα, είναι τέτοια που κάθε περίοδος ειρήνης είναι προσωρινή, για να αντικατασταθεί από την αιματοχυσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου όταν οι αγορές, οι πόροι και οι δρόμοι μεταφοράς δεν μπορούν να εξασφαλιστούν με άλλα μέσα.
Αυτή είναι αναμφίβολα και η φύση του εξελισσόμενου πολέμου στην Ουκρανία, όπου η ουκρανική αστική τάξη επέλεξε το δυτικό στρατόπεδο των ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ σε βάρος του ρωσικού κεφαλαίου. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια εκδήλωση της όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Ενα από τα αποτελέσματα αυτής της όξυνσης είναι και η αίτηση της Σουηδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Το προσωπείο της ουδετερότητας δεν είναι πλέον επικερδής τοποθέτηση για το σουηδικό μονοπωλιακό κεφάλαιο. Μην κάνετε το λάθος να νομίσετε ότι η αίτηση της Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι αποτέλεσμα της εξαπάτησης των Σουηδών πολιτικών από το ΝΑΤΟ. Το Σουηδικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα έδρασε, ως συνήθως, εκ μέρους του σουηδικού κεφαλαίου όταν έβαλε τη Σουηδία στο μονοπάτι της ένταξης στο ΝΑΤΟ και, μέσω αυτού, στον δρόμο της περαιτέρω κλιμάκωσης. (…)
Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας έχει αντιταχθεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ με επιχειρήματα που την τοποθετούν στο ιμπεριαλιστικό της πλαίσιο. Κατά τ’ άλλα, τα επιχειρήματα ήταν αστικής φύσης, επιχειρήματα που εμπνέουν ψευδαισθήσεις ειρήνης χωρίς αγώνα ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Εδώ έγκειται το πρόβλημα των λεγόμενων προοδευτικών, οι οποίοι στερούνται ή απορρίπτουν τη μαρξιστική αντίληψη και καλλιεργούν ψευδαισθήσεις στους λαούς σχετικά με τη φύση του κόσμου, με τον τρόπο καταπολέμησης των συμπτωμάτων του ιμπεριαλισμού.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι λεγόμενοι προοδευτικοί είναι από θέσεις αρχών χρήσιμοι για την αστική τάξη, ότι πρώτα και κύρια είναι σε θέση να διοχετεύουν ριζοσπαστικές παρορμήσεις σε δρόμους που δεν απειλούν τη θέση της αστικής τάξης. Ακόμα κι αν αυτοί οι προοδευτικοί δεν εκφράζουν ανοιχτά τον αντικομμουνισμό τους, εξακολουθούν να υπηρετούν το αστικό κράτος, είτε το θέλουν είτε όχι.
Η Ιστορία έχει αποδείξει περίτρανα ότι οι συμμαχίες με τα λεγόμενα προοδευτικά στοιχεία της αστικής τάξης ή τα λαϊκά μέτωπα δεν προωθούν την επαναστατική ατζέντα και ότι δεν υπάρχει διέξοδος από την καπιταλιστική εκμετάλλευση των λαών χωρίς επαναστατική ατζέντα. Ο κοινός σκοπός πρέπει να είναι αυτός που χτίζεται πάνω στα γερά θεμέλια του μαρξισμού – λενινισμού, ένας επαναστατικός κοινός σκοπός για την ανατροπή της σημερινής ταξικής κυριαρχίας και την αντικατάστασή της από την προλεταριακή εξουσία και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Δεν μπορούμε να έχουμε κοινό σκοπό με εκείνους που είναι ενάντια στον πρωταρχικό μας στόχο, αλλά αντίθετα πρέπει να κερδίσουμε τις μάζες στο πλευρό μας, για να πραγματοποιήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον».
902.gr
