Μάλε…
«Με την ψήφιση του νομοσχεδίου ανοίγουν νέοι ορίζοντες, οι οποίοι θα διαμορφώσουν τις εξελίξεις στον ελληνικό αθλητισμό της επόμενης δεκαετίας, και σ’ αυτήν τη νέα εποχή παγκοσμίως οφείλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές και όχι παρατηρητές». Αυτά έλεγε πέρυσι τον Μάρτη ο υφυπουργός Αθλητισμού Λ. Αυγενάκης, παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο για την οπαδική βία στη Βουλή. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε και σύμφωνα με όσα ισχυριζόταν τότε η κυβέρνηση, ο αθλητισμός στη χώρα μας πέρασε σε ένα «νέο, πιο ασφαλές και πιο συμπαγές τοπίο σε ό,τι αφορά τη βία με οπαδικό περιεχόμενο, και επιπλέον οδηγείται σε νέα και φωτεινά μονοπάτια, ρυθμίζοντας καινοτόμα και ρηξικέλευθα ζητήματα που έως τώρα δεν είχαν τύχει θεσμικής αντιμετώπισης». Πόσο κούφια και αστεία ακούγονται όλα αυτά έναν χρόνο μετά, και ενώ στην επικαιρότητα κυριαρχούν ξανά τα διάφορα και επαναλαμβανόμενα κρούσματα οπαδικής βίας!
… βράσε
Πόσο υποκριτές είναι το κράτος και οι μηχανισμοί του, όταν στην ΕΠΟ γίνεται το μάλε – βράσε μεταξύ των εκπροσώπων των ΠΑΕ, που αλληλοκατηγορούνται για πρακτικές μαφίας, πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια μέσα από το ποδόσφαιρο, πυροδοτώντας τη βία και την αλληλοεξόντωση μεταξύ των οπαδικών στρατών τους; «Οι παρεμβάσεις όλων των κυβερνήσεων ήταν τόσο όσο για να περιφρουρήσουν το προϊόν των μεγαλοεπιχειρηματιών και των χορηγών από την απαξίωση κάθε φορά που το καπάκι του υπονόμου άνοιγε και η δυσοσμία προκαλούσε γενικευμένες αντιδράσεις», σημείωνε το ΚΚΕ τη μέρα ψήφισης εκείνου του νομοσχεδίου, δείχνοντας τη ρίζα του κακού, που δεν είναι άλλη από την εμπορευματοποίηση και την επιχειρηματικότητα στον αθλητισμό. Εναν χρόνο μετά, το ΚΚΕ δικαιώνεται ξανά απόλυτα. Και αυτό δεν μπορεί να μην αποτελεί κριτήριο ψήφου για κάθε υγιή φίλαθλο, κυρίως για τους νέους που αγαπούν τον αθλητισμό και φρίττουν με την κατάντια του, με ευθύνη όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα.
Πηγή: Ριζοσπάστης
