Ο Μιχάλης Γεννίτσαρης , ρεμπέτης, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής πέθανε σε ηλικία 88 χρονών, στις 11 Μαΐου 2005.
Γεννημένος στο 1917 στον Πειραιά. Από 15 χρόνων δούλευε σε λεβητοποιείο, ενώ τα βράδια ζούσε τη ζωή της μαγκιάς. Με τα πρώτα του λεφτά αγόρασε μπουζούκι. Κι αυτό έγινε αιτία ν’ ανοίξει λογαριασμούς με την αστυνομία. Αρχίζει να παίζει μπουζούκι και να τραγουδά το 1935. Και δύο χρόνια μετά δισκογραφεί το πρώτο του τραγούδι «Εγώ μάγκας φαινόμουνα», το οποίο έγραψε στα 17 του. Το τραγούδι έκανε τεράστια επιτυχία και ο Γενίτσαρης βρέθηκε στο πάλκο του θρυλικού «Δάσους» του Α. Βλάχου στο Βοτανικό να συνεργάζεται με τον Βαμβακάρη, τον Παγιουμτζή, τον Τσιτσάνη, τον Κηρομύτη, τον Δελιά κ.ά.
Την περίοδο της Κατοχής γράφει τραγούδια που στηλιτεύουν τους μαυραγορίτες, ενώ, παράλληλα, υμνεί τους τολμηρούς σαλταδόρους. «Πολέμησα -θυμόταν ο ίδιος- τους Γερμανούς με τους σαλταδόρους». Η εμπειρία του αυτή έγινε τραγούδι και μάλιστα εμβληματικό: είναι ο θρυλικός «Σαλταδόρος»… «Εγώ πάντα βολεύομαι γιατί τηνε σαλτάρω / σε κάνα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω. Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω».
Τα τραγούδια του που στην περίοδο του Μεσοπολέμου ξεκινούν από την περιθωριακή ζωή, στα χρόνια της Κατοχής εκφράζουν την αντίσταση και μιλούν για τους λαϊκούς καημούς.
Μετά την απελευθέρωση, ο Γενίτσαρης συνέχισε την πορεία του στα λαϊκά πάλκα. Επαιζε σε μαγαζιά μέχρι το ’52 οπότε αποσύρεται και αρχίζει να ασχολείται με το εμπόριο λαχανικών.
Έγραψε περί τα 700 τραγούδια, αλλά από αυτά πολύ λίγα γραμμοφωνήθηκαν. Τραγούδια του, βέβαια, ερμήνευσαν κατά καιρούς μερικοί από τους μεγαλύτερους του λαϊκού τραγουδιού: Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Γαβαλάς, Γκρέυ, Παγιουμτζής, Διονυσίου, Βιτάλη, Αλεξίου, Νταλάρας, Μητσιάς, Γλυκερία κ.ά.
Στη Μεταπολίτευση επανέρχεται με τρία τραγούδια στο δίσκο «Ρεμπέτικα της κατοχής». Συνεργάστηκε με τους Βαμβακάρη, Μπάτη, Μπαγιαντέρα, Μίνου, Εσκενάζυ κι άλλους. Το τελευταίο του cd κυκλοφόρησε το 2001 με τίτλο «Μιχάλης Γεννίτσαρης – Ρεμπέτικοι δρόμοι». Το ’92 εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Μάγκας από μεράκι».
