Στις 17 Απριλίου 2011 πέθανε, στα 63 του χρόνια, ο Νίκος Παπάζογλου, μια καλλιτεχνική προσωπικότητα με σημαντική πορεία στην ελληνική μουσική ιστορία του τόπου μας
Γεννημένος στις 20/3/1948 από γονείς πρόσφυγες, μεγάλωσε ακούγοντας τους αυτοδίδακτους μουσικούς κι έμαθε ν’ αγαπά τη γνώση και να εκτιμά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Από νωρίς επέλεξε ν’ ακολουθήσει το μελωδικό μονοπάτι. Η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970, ενώ στο στρατό γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κατασκευάζει ένα τρίχορδο όργανο, το «οργανάκι» όπως το είχε βαφτίσει. Το 1972 μπαίνει στο δημιουργικό χώρο της σύνθεσης και φτιάχνει το δικό του «χειροποίητο» στούντιο, το «Αγροτικόν», το οποίο με τα χρόνια έγινε η φιλόξενη, πολύτιμη στέγη για πολλούς νεότερους καλλιτέχνες. Το 1976, τραγουδώντας στους «Αχαρνής» του Διονύση Σαββόπουλου, συναντιέται με τον Μανώλη Ρασούλη και το 1978 δημιουργούν – μαζί και με τον Νίκο Ξυδάκη – την «Εκδίκηση της Γυφτιάς». Ακολουθούν «Τα Δήθεν», το «Χαράτσι», το «Μέσω Νεφών», τα «Σύνεργα», η «Επιτόπιος Ηχογράφησις» στο θέατρο του Λυκαβηττού, το «Οταν Κινδυνεύεις Παίξε την Πουρούδα», η «Μάισσα Σελήνη». Το ιδιόμορφο ερμηνευτικό ύφος του, που συνδυάζει το ροκ με το λαϊκό, το λυγμό του μπαγλαμά με την κιθάρα, ξεχωρίζει, γοητεύει, συνεπαίρνει… Από τις δημιουργικές συνεργασίες του, ξεχωριστή αυτή το 1988 με τον Μάνο Χατζιδάκι στην μπουάτ «Σείριος» και στο δίσκο «Στο Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά»…
Επέλεξε ένα δύσκολο και μοναχικό δρόμο πέρα και έξω από τις μουσικές βιομηχανίες, κόντρα σε συμφέροντα και τα κατάφερε με αξιοπρέπεια Ο Ν. Παπάζογλου επέλεγε να κάνει τις δικές του παραγωγές (με σήμα την ετικέτα «Στρογγυλοί Δίσκοι»), ενώ παραχωρούσε δωρεάν το στούντιο «Αγροτικόν» για ηχογραφήσεις νέων δημιουργών. Με την ορχήστρα του «Λοξή Φάλαγγα», «όργωνε» τη χώρα τα καλοκαίρια δίνοντας συναυλίες, με καταληκτική την καθιερωμένη συναυλία του Σεπτέμβρη στο Λυκαβηττό.
